به تماشای «دوربین شخصی» بروید

راسکارولی در بخشی از این مستر کلاس می‌گوید: امروزه اصطلاح فیلم-رساله به طور گسترده و مکرر در جشنواره‌های سینمایی و محافل هنری، مطبوعات و نشریات دانشگاهی به کار برده می‌شود. ولی با آن که این انفجار واقعی فرم‌ها بی‌شک به خاطر واکنش مثبت و مناسب بودن زمانه است، اطلاق بی‌رویه آن به چنین طیف متنوعی از محصولات سینمایی می‌تواند پرسش برانگیز، و در نهایت به رسالت اولیه‌اش لطمه زند.

وی توضیح می‌دهد: از آن مهم‌تر باید ضمنا ازخود سئوال کرد: نکند این کثرت فیلم-رساله که زمانی مختص تجربه‌های انتقادی و رادیکال سینمایی بود، در نهایت به سمت محصولاتی قراردادی سوق‌اش دهد و همانطور که «ایتو اشتارل» یک دهه پیش هشدار داد، در دام سرمایه‌داری معاصر، یکسان‌سازِ تفاوت‌ها بیفتد؟

راسکارولی ادامه می‌دهد: اصطلاح فیلم-رساله، با آن که جدید نیست، به تازگی در دنیا رایج شده است. این اصطلاح به قبل از ۱۹۳۰ بر می‌گردد ولی قبل از سال ۲۰۰۰ در حیطه نقد یا ادبیات سینمایی به طور جدی مطرح شد. تعدادی از این نوع فیلم‌ها در دهه ۱۹۳۰ توسط منتقدها به عنوان «رساله» توصیف شدند. قبل از همه فیلم مردی با دوربین فیلمبرداری ساخته ژیگا ورتف است. شکی نیست که فیلم-رساله پیشگام فیلم‌های غیرداستانی در دهه ۱۹۵۰ بود. فیلم‌هایی که خلاقیت بسیاری از فیلمسازان تجربی به خصوص در فرانسه را به نمایش می‌گذاشتند.علاقه‌مندان به سینمای مستند، دانشجویان و پژوهشگران برای تماشای رایگان این کارگاه می‌توانند به سایت مرکز گسترش بخش پژوهش، کارگاههای آموزشی مراجعه کرده یا این ویدیو را در سایت آپارات ببینند.