ویلم دفو با بازی در فیلم «در دروازه ابدیت» در نقش ونسان ونگوک نقاش مشهور هلندی ظاهر شده است. به گزارش سینما خراسان به نقل از هالیوود ریپورتر، ۳۲ سال از زمانی که ویلم دفو نخستین نامزدی جایزه اسکار را برای ایفای نقشی مکمل در فیلم «جوخه» کسب کرد، میگذرد. از آن موقع تا به […]
ویلم دفو با بازی در فیلم «در دروازه ابدیت» در نقش ونسان ونگوک نقاش مشهور هلندی ظاهر شده است.
به گزارش سینما خراسان به نقل از هالیوود ریپورتر، ۳۲ سال از زمانی که ویلم دفو نخستین نامزدی جایزه اسکار را برای ایفای نقشی مکمل در فیلم «جوخه» کسب کرد، میگذرد.
از آن موقع تا به حال، این بازیگر پرکار هم در فیلمهای کوچک مستقل (مثلا فیلم «پروژه فلوریدا» محصول سال ۲۰۱۸) و هم در فیلمهای باکسآفیسی عظیم (مثل فیلمهای «اسپایدرمن» با نقشآفرینی توبی مگوایر و «آکوامن» با بازی جیسون موموآ) نقشآفرینیهایی به یادماندنی داشته است.
دفو که حالا ۶۳ سال دارد، چهارمین نامزدی دریافت جایزه اسکار خود را برای ایفای نقش ونسان ون گوگ در فیلم «در دروازه ابدیت» جولین اشنابل کسب کرد. او صحبتی با هالیوود ریپورتر درباره این فصل کاری خود و نقاشیهایش داشت.
* از اینکه مشخصا برای این فیلم نامزد شدهاید چه حسی دارد؟
این خیلی خاص است چون فیلم خاص است. فیلمی منفرد است که با کلی عشق ساخته شده و در حقیقت بیانی شخصی درباره ونسان ونگوگ از هنرمندی است که فیلمی درباره یک هنرمند میسازد. نقشی فوقالعاده بود. یکی از چیزهای زیبایش این است که کمک میکند فیلم بیشتر دیده شود.
* بعد از اینکه نامزدیتان اعلام شد خبری از جولین داشتهاید؟
بله، البته. از موقع ساخته شدن این فیلم، واقعا ما بسیار به هم نزدیک بودهایم. از آن موقعیتها بود که تجربهای بسیار عالی و روان برای من بود. او شخصیتی قدرتمند دارد، اما در حالیکه داشتیم فیلم را میساختیم، نمیدانستم او چه کار میکرد و من چه کار میکردم. انگار هر دو یک فرد بودیم. و وقتی چنین ارتباطی دارید، وقتی اینطور کار میکنید، بسیار هیجانانگیز است.
* چیزی که از کار کردن با جولین در این فیلم یاد گرفتید چه بود؟
راهی متفاوت برای دیدن. راهی متفاوت برای انگاشتن. فکر کردن به بعضی اتفاقهایی که در زندگی ون گوگ افتاد و جاهایی که او بود که تمام اینها ترکیبی متحولکننده بود.
* آیا تا به حال واکنشهایی تعجبآور از مخاطبان نسبت به این فیلم داشتهاید؟
اینکه چقدر عمیق روی افراد تاثیر میگذارد. مردم فکر میکنند درباره ون گوگ اطلاعات دارند، اما این فیلم برداشتی کاملا متفاوت از او ارایه میکند. جولین به نحوی توانست این دید کارتونی نسبت به ون گوگ را دور بزند که او یک هنرمند بازنده شکنجهشده بوده که هرگز یک نقاشی هم نفروخته است.
او توانست وارد جنبههای لذتبخش نقاشی کشیدن او بشود و در عین حال اطلاعاتی که داریم را نقض نکند. او واقعا توانست وارد لذتی بشود که این مرد طی سالهای مشکلدار اما پرکار نقاشی خود حس میکرد و میتوانست نزدیک به پایان زندگی خود تقریبا روزی یک نقاشی بکشد.
* خودتان هم هنوز نقاشی میکنید؟
من عاشق نقاشی هستم، اما حقیقت این است که عاشق کار کردن هستم. برای اینکه واقعا بتوانم درجهای که در این فیلم داشتم را حفظ کنم، باید هر روز نقاشی میکردم. ممکن است روزی دوباره به آن بازگردم.
* اگر قرار بود یک شعار عجیبوغریب برای فصل جوایز داشته باشید چه چیزی میبود؟
نگذارید حواستان پرت بشود – ماجرا درباره شما نیست، درباره فیلم است.
در کنار ویلم دفو برای «در دروازه ابدیت» که یکی از نامزدهای بخش بهترین بازیگر مرد است، کریستین بیل برای «معاون»، بردلی کوپر برای «ستارهای متولد شده»، رامی مالک برای «حماسه کولی» و ویگو مورتنسن برای «کتاب سبز» نامزد دریافت این جایزه شدهاند.
Δ