اسناد جدید نشان می‌دهد دولت بریتانیا از «پل رودخانه کوای» خوشش نمی‌آمد و آن را منطق بر واقعیت نمی‌دانست. به گزارش سینما خراسان به نقل از گاردین، فیلم جنگی «پل رودخانه کوای» ساخته دیوید لین برنده اسکار بهترین فیلم سال ۱۹۵۷ شد و مجموعه‌ای از جوایز را درو کرد و به عنوان یکی از بهترین […]
اسناد جدید نشان می‌دهد دولت بریتانیا از «پل رودخانه کوای» خوشش نمی‌آمد و آن را منطق بر واقعیت نمی‌دانست.
به گزارش سینما خراسان به نقل از گاردین، فیلم جنگی «پل رودخانه کوای» ساخته دیوید لین برنده اسکار بهترین فیلم سال ۱۹۵۷ شد و مجموعه‌ای از جوایز را درو کرد و به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های قرن بیستم شناخته شد، اما اسناد جدید نشان می‌دهد که دفتر جنگ وقت بریتانیا نگران بود «این فیلم به مزاج عموم مردم بریتانیا خوش نیاید.»
نامه‌هایی بین سم اشپیگل تهیه‌کننده هالیوودی و دفتر جنگ بریتانیا رد و بدل شده بود که انتشار آنها نشان می‌دهد اشپیگل درخواست داشت از همکاری نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا در پروسه ساخت این فیلم در سال ۱۹۵۷ بهره بگیرد. این نامه‌ها نشان می‌دهد که تنش‌هایی در ارتباط با خطوط داستانی و چگونگی ارایه رفتار افسران بریتانیایی در فیلم به وجود آمده بود.
داستان فیلم در یک کمپ زندانیان جنگ ژاپن در برمه اتفاق می‌افتد. شخصیت اصلی آنکه سرجوخه کول نیکلسون افسر فرمانده بریتانیایی با نقش‌آفرینی الک گینس است، ابتدا اجازه نمی‌دهد افسرانش در «راه آهن مرگ» معروف و پل متصل کننده بانکوک و رانگون کار اجباری انجام دهند. اما او در نهایت مصالحه انجام می‌دهد و به این نتیجه می‌رسد که اگر اسیران مجبور هستند روی آن کار کنند، پل را درست و با افتخار طراحی کنند.
کلنل نیکلسون تصمیم می گیرد تا در برابر رفتارهای غیر نظامی کلنل سایتو با بازی سیسو هایاکاوا فرمانده ژاپنی اردوگاه، مقاومت و او را مجبور به رعایت قوانین بین‌المللی کند.
در نامه‌هایی که در آرشیو ملی بریتانیا نگهداری می‌شود، نشان داده شده که دفتر جنگ به این مسأله اعتراض کرده و یکی از اعضای کمیته «زندانیان جنگ شرق دور» تاکید داشته که افسران مجبور بودند روی فرار و خرابکاری تمرکز کنند و وقت همکاری با زندان‌بانان ژاپنی خود را نداشتند.
سرهنگی به نام ای‌جی کلوس از دفتر جنگ بعد از خواندن فیلمنامه به تهیه‌کنندگان هالیوودی نوشته: «من نظر مثبتی راجع به فیلمنامه ندارم. در وهله اول کاملاً غیرحقیقی و به ندرت شبیه حقایق آن دوران است. شاید من بی‌طرف نباشم چون خودم سه سال و نیم روی همین خط آهن خاص کار کردم.»
کارل فورمن فیلمنامه‌نویس این پروژه که بعدها به خاطر اقرار به عضویت در حزب کمونیست در لیست سیاه هالیوود قرار گرفت و نامش هم در فیلم ذکر نشد، سعی کرد نظر دفتر جنگ را جلب کند و اعمال تغییراتی در فیلمنامه، به این نکته اشاره کرد که به اعمال مخرب بریتانیایی‌ها در ساخت پل هم اشاره می‌کند.
در نهایت دفتر جنگ با نارضایتی قبول به همکاری نیروی هوایی کرد اما تاکید داشت که «کاملا از داستان این فیلم خوشحال نیست زیرا شامل عدم تطابق‌هایی با حقیقت است و به صورت دقیق رفتار و منش افسران بریتانیایی را به تصویر نمی‌کشد.»
Δ