محمد کلاته ملایی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار سینما خراسان اظهار کرد: وقتی یک فیلمساز نتواند جهان مشخصی در فیلم خود خلق کند و اصطلاحا فیلم در خلق کردن جهان خود ناتوان باشد، مخاطب نمی تواند روابط علت و معلولی بین شخصیتهای فیلم را به طور مشخص دنبال کند و این دنبال نکردن مخاطب را سردرگم می‌کند، اینجا است که مخاطب نمی تواند فرق بین دنیای واقعی و دنیایی که در فیلم می بیند را بیابد.
وی افزود: به همین علت است که هنگام تماشای فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» نمی توانیم بفهمیم که چرا شخصیتهای فیلم مدام در حال انجام حرکاتی هستند که خیلی برای ما باورپذیر نیست، چرا که وقتی آن حرکات را با مصادیق واقعی بیرون از جهان فیلم مقایسه می کنیم، می بینیم که اگر چنین افرادی هم باشند، بهرحال یک سری قوانین و حد و مرزهایی برای خود قایل هستند.
ملایی بیان کرد: مخاطب در طول ۲ ساعت تماشای فیلم«صبحانه با زرافه ها» می‌بیند که یک عده مشغول مواد کشیدن و شوخی کردن هستند، مدام این رفتارها را در عروسی و ویلا و … انجام می دهند و چون نمی‌تواند مصادیق این افسارگسیختگی در رفتار افراد را در جهان واقعی پیدا کند، این موضوع باعث یک سری تناقض ها در مخاطب می شود و او را سردرگم می‌کند لذا مخاطبان خیلی جذب جهان فیلم “صبحانه با زرافه‌ها” نمی شوند و ارتباط حسی آنان با فیلم از بین می رود.
این کارشناس و منتقد سینما معتقد است که «سروش صحت» کارگردان فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» بیشتر از اعتبارش برای این فیلم خرج کرده و اگر فیلم فروش خوبی هم داشته است، صرفا مخاطبان آن دنبال کنندگان کارگردان اثر بوده‌اند که روی فیلم مانور مثبت می دهند، در هر حال آقای صحت آدم باسواد، محترم و با اعتباری است و همین اعتبار به فروش فیلمش کمک کرده است.
ملایی ادامه داد: در مجموع اگر بخواهیم به فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» به عنوان یک اثر مستقل نگاه کنیم، بزرگترین مشکل فیلم نداشتن جهان مشخص با یک سری قوانین مشخص است، زیرا قوانین در فیلم مبهم است و ترسیم نمی شود، نمی توانیم کنش خیلی از شخصیتها را در فیلم توجیه کنیم و برای آنان حد و حدودی مشخص نماییم، زمانی که قوانینی بر فیلم حکمفرما نباشد، شخصیتها براحتی از یک موقعیت به موقعیت دیگر برده می شوند، هر حرفی را برخلاف شخصیت خود می زنند و این موضوع تماشاگر را سردرگم می‌کند.
وی اضافه کرد: اگر کارگردان فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» جهان بهتری برای فیلمش خلق می‌کرد، آن فیلم بستر خوبی برای نمایش ذهنیات آقای صحت می‌شد، او فردی دغدغه مند است اما این دغدغه ها در فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» به یک اثر سینمایی تبدیل نمی‌شود که روی مخاطب اثرگذار باشد، فقط تبدیل به یک سری حرفهای فلسفی شده که از دهان شخصیتهایی که در حد و اندازه اشان نیست، خارج می‌شود.
Δ