شیوع بیماری کرونا همه فعالیت ها و بازارهای هنری را زمین‌گیر کرده اما در این میان سینما، موسیقی و تئاتر بیش از همه آسیب دیده‌اند. بحران در همان روزهای میانی اسفندماه و در جریان رقابت فیلم‌سازها برای اکران فیلم‌هایشان در نوروز زده شد. صاحبان فیلم‌ها با توجه به بالاگرفتن احتمال تعطیلی‌ها در نوروز یکی از […]
شیوع بیماری کرونا همه فعالیت ها و بازارهای هنری را زمین‌گیر کرده اما در این میان سینما، موسیقی و تئاتر بیش از همه آسیب دیده‌اند. بحران در همان روزهای میانی اسفندماه و در جریان رقابت فیلم‌سازها برای اکران فیلم‌هایشان در نوروز زده شد.
صاحبان فیلم‌ها با توجه به بالاگرفتن احتمال تعطیلی‌ها در نوروز یکی از اکران در روزهای نخست سال انصراف دادند. تا اینکه سرانجام آنچه همه نگرانش بودند، به بدترین شکل ممکن برای بازار سینما رخ داد و با ادامه محدودیت‌های گسترده، اکران‌های کج‌دار و مریز و تعطیلی‌ها، فروش چند صد میلیارد تومانی فیلم‌ها در سال‌های گذشته با سقوط به تنها چهار، پنج میلیارد تومان رسید. که بزرگترین رکود سینمای ایران رقم خورد. اگرچه سینماماشین و اکران آنلاین راه اندازی شد اما نتوانست نظر مخاطبان را جلب کند و همچنان زیان کرونا بر سالن های سینما مستولی شد.
اما در طول سال شاهد رونق دریافت پروانه ساخت از سوی فیلمسازان بودیم. طول سال ۱۳۹۹ تا تاریخ ۴ اسفندماه ۱۱۸ فیلمنامه مجوز دریافت پروانه ساخت دریافت کردند. در میان آثار متقاضی که مجوز دریافت کردند ۴۴ فیلم اولی پروانه ساخت گرفتند این تعداد نشان از این مهم دارد که علاقمندان به ساخت فیلم سینمایی و ورود به عرصه حرفه ای از این فرصت استفاده کرده و توانستند پروانه ساخت دریافت کنند.
کرونا باعث شده است که تولیدات در سینما به شدت کاهش یابد تنها ۶۴ فیلم از میان آثاری که توانستند پروانه ساخت دریافت کنند وارد مرحله پیش تولید شدند و ۳۰ فیلم مراحل فنی و در نوبت دریافت پروانه نمایش هستند.
سینمای ایران در برگزاری جشنواره فیلم فجر هم چندان موفق نشد که مخاطب را به سالن سینما بکشاند. برخی از فیلم ها تنها ۷ یا ۸ درصد از سالن نمایش را توانستند پرکنند. فیلم های پرفروش هم که در رتبه اول جدول قرار گرفتند هم مخاطب چندانی را با خود همراه نکردند. در طول جشنواره تنها دو یا سه سانس فوق العاده درخواست کردند.
در این شرایط سینمای ایران امیدی به اقبال مخاطب در سالن های نمایش را ندارد و رفتار و نگاه مخاطب به دیدن فیلم ها متفاوت شده است. باید سینماگران تمهیدی بیاندیشند تا با تولید آثار موفق برای پرده عریض سینما مخاطب را به سالن سینما بازگردانند. اکران آنلاین هم که برای مخاطب جذاب تر است نمی تواند نظر صاحبان آثار را تامین کند زیرا بلافاصله بعد از اکران فیلم قاچاق شده و این قاچاق ضربه مهلکی به سرمایه گذار و تهیه کننده و در نهایت سینمای ایران وارد می کند.
سینما در سال جدید نیاز به برنامه ریزی درست از سوی متولیان همچنین صاحبان آثار دارد تا با ساخت آثار سینمایی درست و موفق بتوانند مخاطب را به سالن سینما بازگردانده و مشتاق کنند.
Δ