معلم هنرمند طلایه دار هنر است

یک پیشکسوت تئاتر کودک گفت: معلم هنرمند، پرچم دار و طلایه دار هنر است.

حمید قلعه‌ای در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان، مشکل تئاتر کشور را نبود یک دیدگاه واحد دانست و گفت: اگر یک دیدگاه واحد نسبت به تئاتر شکل بگیرید، به این معنی که تئاتر را چگونه می بینند مثلا به عنوان یک نیاز تفننی یا یک کار درام، تکلیف هنرمند مشخص می شود.

این پیشکسوت تئاتر کودک با بیان اینکه در حال حاضر تئاتر یک فرزند ناخوانده است که نه می توان نگه‌داشت نه آن را بیرون کرد، افزود: در حقیقت تکلیف جامعه و مسئولین جامعه ما ، با تئاتر مشخص نیست ، نمی‌دانند تئاتر می خواهند یا نمی‌خواهند‌؛ اگر می‌خواهند باید همه ویژگیهای آن را بپذیرند.

وی افزود: وقتی تکلیف نوع نگاه مسئولان به تئاتر مشخص نباشد ، مشکلات خود به خود به وجود می‌آیند نوع نگاه مسئولان که مشخص شود مسائل حل خواهند شد.

حمید قلعه‌ای به شاخص های یک معلم تئاتر اشاره کرد و گفت: اگر شاخص‌های یک معلم و مربی تئاتر را بخواهیم بدانیم چیزی جدای از هنرمند نیست و هنرمند به نظر من کسی است که دغدغه دارد.

به نظر من اگر هنرمند بخواهد با هنر نان بخورد مجبور است به هر کاری تن دهد اما وقتی هنرمندی دغدغه اش هنر باشد نه کارش، مسیرش روشن است.

وی ادامه داد: به نظر من حضور افراد دغدغه مند در مدرسه که پایگاه و سنگ بنای تئاتر در آنجا بنا گذاشته می شود بسیار مهم است.

این پیشکسوت تئاتر کودک با بیان اینکه وقتی افرادی با دغدغه‌های نان به سراغ تئاتر و هنر می آیند بچه ها را تبدیل به آچاری می کنند که دائم درحال سفت و شل کردن پیچ هستند افزود: بچه ها آچار نیستند بلکه بچه ها، در حال آموزش، برای آینده هستند.

قلعه ای با اشاره به اینکه مربی تعیین می‌کند این افرادی که در حال آموزش تئاتر هستند در آینده چطور انسانهایی باشند، گفت: شاید بیشتر از آن شاخصهای تخصصی که باید یک معلم و مربی تئاتر داشته باشد اول داشتن تعهد و علاقه به بچه ها اهمیت دارد، همچنین اینکه نخواهیم از راه تئاتر بچه ها، نان بخوریم، این کار به نظرمن خیانت به بچه‌ها است.

وی در ادامه بابیان اینکه هنرمند معلم، طلائیه دار و پرچمدار است گفت: معلم با ویژگی های فوق یک معلم آرمانی است و راه برای چنین معلم‌هایی، مسلما هموار نخواهد بود.

وی در پاسخ به این سوال که تئاتر به مثابه معلم است گفت: بستگی دارد و هرکار هنری یک تلنگرهایی دارد و چراغ هایی برای مخاطبش روشن می کند.
این پیشکسوت تئاتر کودک افزود: اگر معلمی را در حدی بدانیم که حضرت علی (ع) فرمودند: هرکسی به من یک کلمه بیاموزد حکم معلم من را دارد، می تواند تئاتر در این زمره قرار گیرد چرا که بالاخره هر تئاتری به ما یک چیزی می آموزد.

قلعه ای در خصوص وضعیت آموزش نویسندگی تئاتر گفت: این موضوع هم مربوط به نگاه مسئولین به تئاتر است که نگاه مشخصی به تئاتر ندارند.

وی با گلایه از برگزاری بد جشنواره تئاتر دانش آموزی گفت: تئاتر با مخاطبش است که جان می گیرد اما در این جشنواره تنها مخاطب ما سه داوری بودند که کار را داوری کردند.

قلعه‌ای ادامه داد: زمانی که کاری را می خواهم شروع کنم ابتدا با دانش آموزانم درباره آن صحبت و تاثیر آن نمایش را روی آنها می بینم بعد به سراغ تولید آن اثر می روم.

وی عنوان کرد: متاسفانه مسئولان تنها به ارائه آمار اکتفا می کنند و از کیفیت کار و چگونگی برگزاری یک جشنواره صحبتی به میان نمی آید ، به همین دلیل روشن نمی شود که جهت درست راه کدام است.

بحث نویسندگی هم به همان شکل است یعنی هر کسی به اندازه خودش کار می کند ، مثلا من نوعی ، که به دنبال نون درآوردن هستم دنبال آثاری می روم که بتوانم درآمد بیشتری داشته باشم، اگر برای جشنواره باشد نگاه میکنم ذائقه جشنواره چیست ، داورها بیشتر چه چیزی را میپسندند ولی ، دغدغه خودمان ، نیازمان و نیاز مخاطب را چه کسی باید روی صحنه بیاورد؟

وی بیان کرد: هیچ کجای دنیا نگاه صنفی به تئاتر ندارند ، برگزاری تئاتر دانش آموزی راه را برای صنفی کردن تئاتر باز کرده است و باعث شده این نوع تئاتر با محدودیت زمانی بازیگر و لباس مواجهه باشد.

قلعه‌ای ادامه داد: اما همین موضوعات فوق در تئاتر کودک و نوجوان معنا ندارد رنج سنی تغییر نکرده و تنها عنوان دانش آموزی به جشنواره کودک و نوجوان اضافه شده ، به نظر من هر کس هر اعتقادی دارد به روی کاغذ می آورد، نویسنده کودک هم هر اعتقاد و دغدغه ای دارد می نویسد.

وی خاطرنشان کرد: ما مدرسه ای که آموزش نویسندگی بدهد و بعد از ده سال ده تا نویسنده خوب داشته باشیم نداریم ، متاسفانه در حال حاضر هر کدام از نویسنده های خوب ، در گوشه ای از کشور برای دل خودشان مینویسند.