مدیر موسسه هنرهای نمایشی شمایل مشهد روز پنجشنبه در این باره به خبرنگار سینما خراسان گفت: حدود دو ماه است که موسسه هنرهای نمایشی شمایل مشهد نشان نمایندگی انجمن بین المللی دراماتراپی ایران در خراسان رضوی را برای ارایه آموزشها و خدمات تئاتردرمانی دریافت کرده و نخستین کارگاه نمایشی خود را با عنوان “این من هستم” با تمرکز بر مفهوم “خودآگاهی” برگزار کرده است.
آرش خیرآبادی در تشریح مفهوم دراماتراپی اظهار داشت: با دو مقوله “درام” یا تئاتر و “سایکو” یا روان شناسی مواجه هستیم که دو مفهوم مجزا دارند اما از ترکیب این دو، مفهومی تحت عنوان “سایکودرام” یا تئاتردرمانی استخراج می شود.
وی خاطر نشان کرد: سابقه درمان از طریقِ نمایش به یونان باستان بازمی گردد به طوری که در آن زمان از نمایش یا بازی برای برطرف کردن برخی اختلالات رفتاری استفاده می شد، این موضوع ادامه داشت تا اینکه در قرن نوزدهم اشخاصی مانند “فروید” در عرصه روان شناسی و “استانیس لاوسکی” در عرصه تئاتر به صورت علمی وارد شدند، بعدها لاوسکی ما را با مفهومی تحت عنوان “سایکودرام” یا تئاتر روان شناسانه آشنا کرد.
وی بیان کرد: از آن زمان تاکنون مقوله روان شناسی یا روان کاوی به عنوان یکی از عناصر معالج اختلالات رفتاری و حتی روانی جای خود را در جامعه باز کرده و ما امروزه به چنین مفهومی اصطلاحا “دراماتراپی” می‌گوییم که با استفاده از آن به سراغ کج خلقی های انسان می رویم و تلاش می کنیم از طریق بازی [به مفهوم نمایش] با این اختلالات روانی مقابله کنیم.
خیرآبادی برگزاری کارگاه نمایشی “این من هستم” در موسسه شمایل را ترکیبی از مبحث روان شناسی و تئاتر برای پرداختن به اختلالات رفتاری کودک و نوجوان دانست و گفت: این فرآیند سه مرحله دارد، مرحله نخست بازی به مفهوم نمایش است که هنرمندان، اجرایی نمایشی را برای مخاطبین کارگاه به اجرا درمی آورند، مرحله دوم در این کارگاه، آشنایی کارشناسان تئاتر یا روان شناسان با مخاطبینی است که به سایکودرام احساس نیاز کرده اند،
وی ادامه داد: مرحله سوم “بهبود” است که البته “بهبود»” به معنای “معالجه” یا “درمان” نیست، در این مرحله کارشناسان وارد حوزه درمان نمی‌شوند بلکه تنها تلاش در بهبودِ شرایطِ فعلی هنرجو دارند، اگر این کارشناسان نیاز به درمان تخصصی در فرد را تشخیص دهند، وی را به متخصصین امر معرفی می کنند و همواره در جریانِ شناخت روانیِ هنرجو، از مشاوره متخصصینِ روان‌شناس بهره می‌گیرند.
مدیر موسسه هنرهای نمایشی شمایل گفت: در دراماتراپی این موسسه، کار درمانی برای اختلالات روانی افراد انجام نمی گیرد، بلکه این فرآیند بیشتر جنبه شناخت درد و تلاش برای ارتقای توانایی های فرد و مقابله با اختلال روانی وی دارد که اگر قرار بر درمان تخصصی باشد، باید این مهم در مرکز دیگری انجام گیرد.
وی اضافه کرد: از سوی دیگر کارگاه نمایشی “این من هستم” دو مخاطب دارد، نخست مخاطب کودک و نوجوان و دیگری مخاطب والد است، مخاطبین والد در کارگاه نخست و مخاطبین کودک و نوجوان در کارگاه دوم حضور می یابند.
خیرآبادی اظهار داشت: ترکیب این دو کارگاه آموزشی، ما را به یک بسته قابل پذیرش می رساند تا با ارایه آن به مخاطبین، از یک سو والدین در خانه بتوانند رفتار مناسبی را در مواجهه با اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان داشته باشند و از سوی دیگر آنان با منابع قابل اتکا و اعتمادی آشنا شوند که بدانند در زمان بروز اختلالات حاد از چه کتابهایی برای مطالعه بهره گرفته و به چه متخصصینی مراجعه کنند.
مدیر موسسه هنرهای نمایشی شمایل گفت: نخستین جلسات این کارگاه های نمایشی کاملا رایگان بوده اما برای گذراندن دوره های بعد و پرداختن تخصصی به شناختِ اختلالات روانی مخاطبین، پرداخت هزینه از سوی آنان ضروری است.
وی به نحوه انتخاب کارشناسان برای کارگاه های نمایشی دراماتراپی این موسسه اشاره و بیان کرد: شورای علمی موسسه هنرهای نمایشی شمایل که متشکل از متخصصین تحصیلکرده دانشگاهی در چهار حوزه روان شناسی، ادبیات، جامعه شناسی و فلسفه است، دپارتمانی را تاسیس می کنند، آن دپارتمان متشکل از افرادی است که به صورت آکادمیک در رشته خاص خود تحصیل نموده اند و دارای یک وجهه علمی قابل قبول در سطح مخاطبین دانشگاهی نیز بوده و از لحاظ وزن آکادمیک، مطرح هستند.
وی اضافه کرد: دپارتمان‌ها متخصصینی را به موسسه هنرهای نمایشی شمایل معرفی می کنند و موسسه از حضور این متخصصین در ورک شاپ‌ها و کارگاه‌های مختلف بهره می گیرد.
به گزارش سینما خراسان، در نخستین کارگاه نمایشی “این من هستم”، یک کارشناس ارشد بالینی همزمان با اجرای دو تئاتر در این زمینه، جنبه های مختلف “خودآگاهی” را برای والدین تشریح کرد.
به گفته این کارشناس بالینی، خودآگاهی مفهومی است که فرد به واسطه آن خود و پیرامون اش را بهتر بشناسد، یک ارتباط دو طرفه است که باید درباره دنیای اطراف بداند زیرا بخش زیادی از خودشناسی در ارتباط با دیگران انجام می شود.
اکرم جمشیدی فر گفت: خودشناسی به فرد کمک می کند که روان سالم تری داشته باشد و از خود مراقبت نماید، خودآگاهی فرد به مرور زمان بیشتر می شود و در سن ۴۰ سالگی به شناخت عمیق تری از خود می رسد و می تواند جنبه های مختلف روانش را بشناسد و به آرامش برسد، خودشناسی هر چه از سن پایین تری آغاز شود، استعدادهای فرد زودتر شکوفا می شود.
وی با بیان اینکه خودآگاهی یک مهارت از ۱۰ مهارت اصلی زندگی است و مانند باقی مهارتها نیاز به آموزش و تمرین دارد، گفت: سازمان بهداشت جهانی ۱۰ مهارت را به عنوان مهارت‌های اصلی زندگی معرفی کرده که یادگیری آنها را برای هر فردی ضروری دانسته است.
جمشیدی فر این ۱۰ مهارت را شامل خودآگاهی، همدلی، ارتباط موثر، روابط بین فردی، حل مساله، تفکر نقادانه، تصمیم گیری، تفکر خلاق، مقابله با استرس، کنترل هیجانات ذکر و بیان کرد: کسب این ۱۰ مهارت که به صورت زنجیروار به هم متصل است،برای هر کودکی لازم بوده زیرا به سلامت روان آنان کمک می کند، فردی که مجهز به این مهارتها باشد در پیچ و تاب زندگی و اتفاقات مختلف، آسیب کمتری می بیند و بهتر می تواند از خود مراقبت کند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Δ