پایان‌بندی «خروج» تحمیلی نبود/ همه سیمرغ‌هایم را نگه می‌دارم

به گزارش سینما خراسان، نشست خبری فیلم سینمایی «خروج» به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا از آثار حاضر در بخش سودای سیمرغ سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر عصر ۱۸ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.

ابراهیم حاتمی‌کیا کارگردان، فرامرز قریبیان، سام قریبیان، کامبیز دیرباز، محمدرضا شریفی‌نیا و پانته‌آ پناهی‌ها بازیگران، حبیب والی‌نژاد تهیه‌کننده، کارن همایون‌فر آهنگساز و دیگر عوامل فنی فیلم در این نشست حضور داشتند و خسرو نقیبی به‌عنوان منتقد عوامل فیلم را همراهی می‌کرد.

در ابتدای این نشست خسرو نقیبی منتقد این جلسه گفت: جایگاه حاتمی‌کیا در این سال‌ها در سینمای ایران تثبیت شده است و کسی تردیدی در این موضوع ندارد، بعد از یک سه‌گانه که حال و هوای اکشن‌تری داشت فیلم تازه یک تغییر جهت و راه تازه است و یادآور دوره دیگری است. دوره‌ای که «موج مرده» را ساخت. رگه‌های وسترن در «خروج» مشهود است و باز هم فیلم بر یک قهرمان استوار است.

وی افزود: فیلم قوت و قدرت خود را از حضور استثنایی فرامرز قریبیان که قهرمان است می‌گیرد. سکانس‌هایی را شاهدیم که از جنس فیلم‌های قبلی حاتمی‌کیا است. برخلاف سه فیلم قبلی که حضور حاتمی‌کیا به رغم آنکه خارج از فیلم‌ها خشمگین بود اما فیلم‌هایش مصلحانه بودند. در اینجا به نظرم کمی آن خشم را به شکل بارزتری نشان داده شده است. جنس اعتراض از همان مدل موج مرده است انگار آن اعتراض به فیلم‌ها راه یافته است.

هر چه سن ما بالا می‌رود فیلمسازی سخت‌تر می‌شود

در ادامه ابراهیم حاتمی‌کیا در پاسخ به اینکه اگر به جای کاراکتر اصلی فیلم «خروج» بودید به رئیس جمهور چه می‌گفتید، گفت: واقعیت این است که این پانورامای اینجا کمی فشار می‌آورد. گویا هرچه سن ما بالاتر می‌رود فیلمسازی سخت‌تر می‌شود و توقع ها هم بالاتر می رود. در بیست دقیقه ابتدایی فیلم می‌گفتیم که این کشاورزان چه می‌خواهند به رییس‌جمهور بگویند حتی در آخر فیلم هم حرف آن‌ها از زبان کامبیز دیرباز گفته می‌شود.

سام قریبیان در پاسخ به پرسشی مبنی‌بر تجربه هم‌بازی شدن با پدرش گفت: این فرصتی بود که آقای حاتمی‌کیا فراهم کردند. قهرمان اصلی فیلم آقای قریبیان‌ هستند و من هم از این فرصت استفاده کردم. بعد از ۲۶ سال در کنار پدرم حضور پیدا کردم که خیلی برایم تجربه لذت بخشی بود.

سپس پانته‌آ پناهی‌ها بازیگر فیلم درباره شباهت نقشش در فیلم «خروج» با فیلم «نفس» اظهار کرد: نگران بودم که این نقش شبیه نقشم در فیلم «نفس» شود. نمی‌دانم چگونه شد نتیجه همیشه برایم ترسناک است. سعی کردم این اتفاق نیفتد و با تغییراتی متفاوت شود.

مسئولیت پایان‌بندی فیلم را می‌پذیریم

حاتمی‌کیا درباره پایان‌بندی فیلم و اعمال نظر سفارشی در این زمینه گفت: این پایان‌بندی تحمیلی نبود و مسئولیتش را می‌پذیرم.

وی در ادامه در پاسخ به سوالی مبنی‌بر اینکه در زمان «دیده‌بان» گفته از کسب سیمرغ عذاب وجدان می گیرد و اگر بلی این فیلم سیمرغ بگیرد عذاب وجدان می گیرد یا نه؟ بیان کرد: من تا لحظه آخر هرچقدر سیمرغ بگیرم همه را نگه می‌دارم.

حاتمی کیا در پاسخ به سوال خبرنگاری که پرسیده بود چرا با ساخت این فیلم شوخی عمدی با سینما داشته‌اید، گفت: این را نمی‌دانم.

وی عنوان کرد: رفتن به سراغ فیلمی که در روستا باشد برایم جذاب و مسأله بود می‌خواستم از این مرکز دربیایم. بازی کردن با بازیگرانی که تجربه‌های زیادی دارند بسیار لذت‌بخش بود. سفر با تراکتورِ آنها از خاطرم نمی‌رود الان هم که نگاه می کنم از این همراهی آنها لذت می برم‌.

حاتمی‌کیا در پاسخ به خبرنگاری که پرسیده بود «این فیلم درباره اعتراض است و نظرتان درباره عتراضات آبان ماه چیست؟» سکوت کرد.

کارگردان «خروج» درباره شوخی با عنوان «امامزاده پاستور» در فیلم بیان کرد: اینکه گفتیم امامزاده پاستور یک شوخی کلامی این و چیز عجیبی نیست.

وی درباره گریم غیرواقعی رییس‌جمهور در فیلم هم گفت: به شما مربوط نیست که من رییس‌جمهور را نشان می‌دهم یا نه. من در فیلم دلم می‌خواست همین‌قدر که دیدید نشان بدهم.

در هر دولتی بود «خروج» را می‌ساختم

حاتمی‌کیا در پاسخ به پرسشی که چرا در این دولت فیلم را ساخته است، بیان کرد: هر دولتی بیاید همین بحث مطرح است. البته خوب است بدانید ایده این فیلم از سال ۸۹ شروع شد که آنطور که می‌خواهم شکل نمی‌گرفت تا امروز. من‌همه فیلم‌هایم در ادامه هم هستند و نمی‌توان گفت «خروج» تنها در ادامه «گزارش یک جشن» است.

قریبیان درباره نقشش گفت: من نقش‌های معترض را خیلی دوست دارم، چون‌ خودم معترض هستم. «خاک»، «گوزن‌ها»، «سفیر»، «سناتور» همگی نقش‌های معترضی بودند و من این نقش‌های را بسیار دوست دارم. خود من در حال حاضر یک بخشی هستم.

برایم توجه جشنواره مهم نیست

حاتمی‌کیا درباره امکان بی‌توجهی جشنواره به فیلم گفت: من آنقدر در طول این ۳۵ سال فیلم ساختم که دیگر برایم توجه جشنواره مهم نیست. من به این قضیه عادت دارم و این سلیقه داوران است. در باره سالی که فیلم «برج مینو» و «بوی پیراهن یوسف» را ساختم اصلا به فیلم ها توجه نشد و در زمان فیلم «چ» هم همین بی‌توجهی رخ داد پس برایم اهمیتی ندارد.

گزارش این نشست در حال تکمیل است…