فرنوش صمدی کارگردان «خط فرضی» ضمن توضیح درباره انگیزه خود برای ساخت این فیلم، آن را قسمت نخست از یک سهگانه سینمایی با محوریت دروغ دانست. به گزارش سینما خراسان، نشست رسانهای فیلم سینمایی «خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی عصر امروز شنبه ۱۸ بهمنماه در محل برگزاری جشنواره سیونهم فیلم فجر در برج میلاد […]
فرنوش صمدی کارگردان «خط فرضی» ضمن توضیح درباره انگیزه خود برای ساخت این فیلم، آن را قسمت نخست از یک سهگانه سینمایی با محوریت دروغ دانست.
به گزارش سینما خراسان، نشست رسانهای فیلم سینمایی «خط فرضی» به کارگردانی فرنوش صمدی عصر امروز شنبه ۱۸ بهمنماه در محل برگزاری جشنواره سیونهم فیلم فجر در برج میلاد تهران برگزار شد.
در ابتدای این نشست فرنوش صمدی کارگردان این اثر گفت: «خط فرضی» اولین اپیزود از سهگانهای است که قصد ساختنش را داشتم این سهگانه درباره دروغ، پنهانکاری و مکافات دروغ است. طرح فیلمنامه بعدی تقریباً تمام شده و همچنان محوریت آن زنان هستند.
وی درباره داوری نشدن فیلم در بخش کارگردانی و بهترین فیلم در جشنواره فجر بیان کرد: من آدم خوشبینی هستم و در بدترین شرایط تلاش میکنم آدم خوشبینی باشم. در بخشنامه فجر فیلمهایی که در جشنوارههای خارجی حضور داشته باشند نمیتوانند فیلمشان را به نمایش بگذارند که به نظرم این قانون اشتباه است.
صمدی افزود: اولین جایی که فیلم باید به نمایش دربیاید جشنواره داخلی است ولی ما نمیدانستیم قرار است جشنواره برگزار شود یا نه به همین دلیل تصمیم گرفتیم در جشنوارههای خارجی به نمایش بگذاریم. به خاطر اینکه در حق بقیه فیلمها اجحاف نشود گفتند فیلمهایی که در جشنوارههای خارجی حضور داشته باشند در بخش کارگردانی و بهترین فیلم قضاوت نمیشوند ولی از امسال میتوانند در جشنواره حضور پیدا کنند.
وی افزود: تمام فیلمهای کوتاهی که تا حالا ساختهام محوریت اصلی آنها زنان، دروغ و پنهانکاری بوده و عمدی در آن وجود نداشته این امر اتفاقی بوده و از قلبم آمده است. من ترجیح میدهم به جای ملودرام کردن یک درام درست را تعریف کنم و این را از فیلمهای کوتاهم گرفتهام اما دنیای فیلم کوتاه و فیلم بلند با یکدیگر متفاوت است.
این کارگردان تاکید کرد: جشنواره در چنین شرایط سخت و پیچیدهای برگزار میشود و من کم توانستهام با کسانی که فیلم را دیدهاند رو در رو صحبت کنم، ولی عدهای در اینستاگرام به من دایرکت دادند و گفتند فیلم را دوست داشتهاند.
صمدی درباره نقش مانی حقیقی در مقام مشاور کارگردان بیان کرد: قانونی برای فیلم اولیها وجود دارد که باید کارگردانی به عنوان مشاور کارگردان در فیلم حضور داشته باشد از آنجایی که آدم ریزبین و ایدهآل گرایی هستم دوست داشتم آقای حقیقی مشاور کارگردان باشد با اینکه میدانستم مشغول کار است اما با هم تلفنی صحبت کردیم و راهنماییهایی کردند که برای من دستاورد بزرگی بود ولی او در پروسه دکوپاژ نبود.
این کارگردان درباره ادامه انتشار اخبار مربوط به تولید این فیلم، پس از انتشار خبر حضورش در یک جشنواره خارجی هم گفت: جشنواره فجر این قانون را دارد که فیلمساز میتواند فیلمش را حتی به صورت راف کات به جشنواره بفرستد. این اتفاق در همه جای دنیا رخ میدهد.
وی درباره واکنش منفی برخی سایتهای خارجی نسبت به فیلم هم گفت: همه میتوانند فیلم را نقد کنند و اشکالی هم ندارد در سایتی بیست منتقد بسیار کاربلد نقد نوشتند و برخی نقدها میتوانند منفی باشند من فیلمساز هستم و باید همه نقدها را به جان بخرم.
صمدی درباره نسبت فیلم با واقعیت جامعه امروز گفت: ما آدمهای زیاد دروغگویی داریم که به ما دروغ زیادی گفتند و ما آنها را بخشیدیم. دروغ کار خوبی نیست ولی ما در زندگی خود دروغهای زیادی میگوییم که گاهی برملا میشود و گاهی برملا نمیشود.
این کارگردان تاکید کرد: این قصه بر اساس یک داستان واقعی است که برخی چیزها را تغییر دادهام ولی داستان واقعی است شاید برای برخی عجیب باشد که کسی که فرزند خود را از دست داده چگونه میتواند چنین رفتاری کند ولی انسانها در شرایط مختلف تصمیمهای عجیبی میگیرند.
این کارگردان گفت: حرفم این بود که اگر ما آدمها بیشتر حرف بزنیم، اجازه بدهیم که آدمها خودشان باشند حتماً دروغها کمتر خواهد بود، نقد من این است که چرا با هم حرف نمیزنیم. یکی از دلایلی که فیلمهای کوتاه من و این فیلمم مورد توجه قرار گرفته، این است که سعی میکنم آثارم را ایرانیزه نکنم بلکه فیلم به گونهای باشد که همه آن را بفهمند.
من فیلم بلندی به نام «ناپدید شدن» نوشتم که در جشنواره ونیز بود و قصه صدف در «خط فرضی» ادامه همان فیلم است دنباله قصه سارا و حامد «خط فرضی» را هم در اپیزود بعدی میبینیم
پژمان جمشیدی هم در پاسخ با سوالی درباره علاقمندی خود به نقشهای کمدی یا جدی بیان کرد: من با نقش کمدی وارد این عرصه شدم. به همین سخت است که بهعنوان بازیگر کمدی وارد سینما شوی و در ادامه نقشهای جدی بازی کنی به همین دلیل خیلی وقتها مجبور شدم. نقشهای کوتاه اینچنینی بپذیرم تا من را باور کنند، در نهایت فیلمنامهای را که دوست داشته باشم با بررسی جوانب انتخاب میکنم تفاوتی برای نقش کمدی و جدی قائل نیستم.
Δ