کارگاه تخصصی عکاسی مستند باحضور فاطمه بهبودی در سومین جشنواره تسنیم

عکاسی را با قلب و روح برای دلتان انجام دهید.

?متولد ۶۴ است، یک دهه شصتی تمام عیار، شوق و انگیزه را از برق چشمانش می‌توان فهمید، ظاهری ساده و معمولی دارد، حرف که می‌زند احساسات در آهنگ کلماتش آشکار می‌شود، کارش را با خبرگزاری قرآنی ایکنا شروع کرده است و سوابقی با خبرگزاری های مهر، فارس،ایرنا، روزنامه جام جم و دیگر رسانه ها دارد.

?اولین موفقیت بین المللی خود را در سال ۲۰۱۳ کسب کرده است.
شروع فعالیت های بین المللی او با کار بزرگش با عنوان “مادران انتظار” بوده که داستان مادران مفقود الاثر ایرانی که بعد از گذشت ۳۰ سال از جنگ ایران و عراق هنوز منتظر و چشم به راه فرزندانشان هستند را روایت می‌کند.

? فاطمه بهبودی اولین زن عکاس ایرانی است که سال ۲۰۱۵ در World press photo برنده شد و با مجموعه عکس “مادران انتظار ” به poyآمریکا ۲۰۱۴ راه یافته و تاکنون همین اثر در نمایشگاه های مالزی، ویتنام، میانمار لیتوانی برگزار شده است و همچنین از طریق World press در جاهای مختلف دنیا برگزار شده است.

?وی در خصوص انگیزه اش از عکاسی با موضوع جنگ ایران و عراق میگوید: هدفم این بوده است که به عنوان یک عکاس ایرانی بتوانم روی فضای جنگ و مسائل مربوط به آن کار کنم و تاثیر گذار باشم.

?بهبودی با اشاره به مجموعه عکسی که از زندگی خانواده شهدا که کار کرده است می‌گوید: ۳ سال در گلزار شهدای تهران وقت گذاشتم تا بتوانم پروژه شهید زنده است را در زندگی خانواده شهدا نشان بدهم.

?این عکاس بین المللی از دیگر مجموعه عکس های جنگ خود به “این شهر قهرمان ندارد” اشاره کرده و ادامه می‌دهد: در شهر خرمشهر به مدت سه سال برای مجموعه عکس این شهر قهرمان ندارد عکاسی کرده ام و در سال جاری به دنبال تکمیل مجموعه عکس جانبازان شیمیایی با عنوان ” قربانیان مین” هستم.

?او معتقد است که برای این راه انتخاب شده است چرا که تا قبل از این گرایشی به این موضوعات نداشته و درکی از این فضا ها را تجربه نکرده است اما با این نگاه توانسته راهش را پیدا کند.

بهبودی میگوید:آنچه در جشنواره عکاسی خارجی دیده می‌شده همیشه داستان های تکراری و کلیشه و سیاه از ایران مثل اعدام بوده و به همین سبب او تصمیم می‌گیرد فرهنگ و۸ اعتقادات متفاوتی از ایرانیان را به جهانیان معرفی کند.

?او نسل شصتی است که در خانواده ای بزرگ شده است که وابستگانش مورد حملات بمباران های هوایی شهید شده اند، نقاشی های کودکی اش رنگ و بوی جنگ به خود داشته است و در روزهای جنگ بزرگ شده و همین ها باعث شده است که جنگ و حواشی آن برایش یکی از دغدغه های اصلی عکاسی باشد.

این عکاس مستند،در سال ۲۰۱۳ تصمیم می‌گیرد چهره ای متفاوت از ایران را در قالب عکس نشان دهد و مجموعه عکس مادران انتظار این انگیزه را در او تقویت کرده است.

?بهبودی در خصوص موفقیت خود در این پروژه میگوید: در خارج از کشور کمتر کسی درباره تاریخ جنگ ایران و عراق مطلع است و مجموعه های عکاسی جنگ من تاثیر مثبتی در این مسئله گذاشته و هر چه در این زمینه عمیق تر میشوم بیشتر میفهمم که چه نکاتی در این زمینه برای اطلاع رسانی باید گفته شود.

او چنان با شهدای گمنام انس گرفته است که ادامه کار و انگیزه اش را مدیون آنها می‌داند تا حدی که اگر جایی از کار گره بخورد و یا سرد شود تصور دلی اش این است که شهدا با او قهر کرده اند.

?بهبودی از نظر بعضی شاید به ظاهر سنخیتی با مفهوم شهید نداشته باشد ولی خودش معتقد است که شهدا در کار او زنده هستند و اصلا کار را خودشان جلو می‌برند و هر بار راه جدیدی برای او باز می‌کنند و افکار او را روشن می‌کنند و با شهدا وارد ارتباط نزدیکی شده است.

?بهبودی در ورکشاپ عکاسی جشنواره ملی فیلم کوتاه، فیلم نامه و عکس تسنیم در خصوص عکاسی مستند اظهار کرد :عکس خوب عکسی هست که در آن اصل داستان را بشناسیم و درآن عمیق شویم و به آن بپردازیم.

?وی ادامه داد: عکاسان باید با داستان های خوب عکاسی بیشتر آشنا شوند
.
او با اشاره به موضوع عکاسی خود اظهار داشت : داستان جنگ و خانواده شهدا همیشه مهم است برای مخاطبان حتی برای مخاطبان دهه۸۰
و حتی در خارج از این مرز ها.

?این عکاس مستند با اشاره به جشنواره های موضوعی تصریح کرد: جشنواره های موضوعی در ایران اتفاق بسیار خوبی برای عکاس ها است چرا که قدم بسیار بزرگی در الگو گیری از فستیوال های بزرگ خارجی برای دیده شدن آثار است.

وی در توصیه به عکاسان گفت: یک عکاس حرفه ای و خوب باید عمیق، صبور، با حوصله باشد تا بتواند پروژه ای خوب از نگاهی متفاوت انتخاب کند.

بهبودی ادامه داد:عکاسان باید به دنبال مجموعه عکسی باشند که با روح و قلبشان آن را بفهمند و حس کنند و و بدانند به دنبال گفتن چه حرفی هستند پس بنابراین برای انتخاب یک سوژه به دنبال موضوعات یک جشنواره و گرفتن جایزه آن بدنبال عکس نباشند و عکاسی را با دلشان انجام دهند.
این عکاس بین المللی افزود: عکاسی در دنیا یک زبان است.