به گزارش سینما خراسان به نقل ازحمیدرضا کاظمی‌پور، منتقد سینما ، عطرآلود ملودرامی است اجتماعی، که تلاش خود را در ارائه یک فیلم مخاطب عام پسند به کار بسته است، اساسا ژانر فیلم های ملودرام همیشه در طول تاریخ سینما از جذابیت های ویژه ای برای مخاطب عام برخوردار بوده است و در این اثر نیز مولفه های سینمای ملودرام از جمله قصه گویی، برانگیختن احساسات مخاطب، خلق فضاهای رمانتیک و عاشقانه، قاب تصویرهای هیجان برانگیز و حرکت های دوربین نرم و کم تنش به خوبی قابل مشاهده است.
هادی مقدم دوست در عطرآلود توانسته است به یک یکدستی در ساختار روایی خود دست یابد و اثری را روانه پرده سینما کند که عناصر ارتباط با مخاطب عام را به خوبی در خود داشته باشد. اما آنچه که قطعا از آسیب های اصلی این ژانر سینمایی است و این بار هم هادی مقدم دوست را در دام خود اسیر کرده است ، گرفتاری در دام کلیشه هاست.
کلیشه اصلی داستان از مشکل سرطان ریه علی کاراکتر اصلی فیلم با بازی مصطفی زمانی آغاز می شود، روایتی نخ نما و پرتکرار از بیماری که چند ماه بیشتر از زندگی اش باقی نمانده است و در این چند ماهه باقیمانده عمر، هم قرار است اتفاقات بزرگی را رقم بزند و هم هر آنچه بلاست از زمین آسمان بر آن نازل می شود، بی‌پولی و شرایط نابسامان اقتصادی کاراکتر اصلی داستان از دیگر کلیشه های پرتکرار در این گونه سینمایی در فیلم های ایرانی است که اتفاقا هادی مقدم دوست هم آن را رها نکرده است و جوان خوش آتیه عطرساز خود را تا مرز فقر و فلاکت و قاچاق و دروغ می رساند و به همین سرعت پشیمانی و ندامت و عذاب وجدان را در او بیدار می کند.
اساسا آنچه که ملودرام ها را همیشه برای مخاطب عام جذاب کرده است عنصر باورپذیری در آن بوده است، چیزی که در عطرآلود در لحظاتی با اختلال روبرو می شود و این سوال در ذهن پیش می آید که مثلا یک بیمار سرطانی دم مرگ با کپسول اکسیژن بر دوش و نفس هایی که در حالت عادی هم کم شماره است چگونه در مسیر قاچاق و حمل مقدار زیادی طلا می تواند حضور داشته باشد و موفق به انجام آن نیز شود.
شاید بهتر بود مقدم دوست به جای پرداختن به خرده روایت های زیادی که خط اصلی ماجرا و تولید عطر را تحت شعاع خود قرار داده بود به قصه اصلی توجه بیشتری می نمود و چالش های تولید عطر توسط یک عطر ساز آتیه دار و جوان را دنبال می کرد تا حاشیه هایی که کمکی به فیلم نکرده است. اما در کنار تمامی سوال هایی که می توان عطرآلود را مورد مواخذه قرار داد باید اذعان داشت که فیلم از لحظات خوبی نیز برخوردار است که نمی توان از آن چشم پوشید و مقدم دوست در انتخاب کاراکترهای اصلی فیلم یعنی مصطفی زمانی و هدی زین العابدین چندان به بیراهه نرفته است و لحظات عاشقانه خوبی را از آنها به ثبت رسانده است.
عطرآلود به لحاظ ریتم نیز در زمان هایی متوقف می شود و با یک تدوین مناسب تر و کوتاه کردن و حذف نماهای اضافی می تواند، سرعت بیشتری به حوادث داستان بخشد. فیلم در تصویربرداری اثر خوش آب و رنگی از آب درآمده است و لحظاتی چشم نواز را برای مخاطب خود خلق می کند که نباید از زحمات گروه تولید آن گذشت.
نهال
Δ