انحصاری بودن، مشکل اصلی تئاتر خیابانی است

 

مصطفی بوعذار نویسنده وکارگردان تئاتر خوزستان معتقد است انحصاری بودن، مشکل اصلی تئاتر خیابانی است و خرد جمعی جایی در تصمیمات کانون تئاتر خیابانی مرکز ندارد. وی مفاد نامه اعتراضی ۲۸۰ هنرمند تئاتر خیابانی خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد و با اشاره به یکی از بندهای اعتراضی آن نامه مبنی بر «عدم رعایت مفاد اساسنامه در ساختار کانون تئاتر خیابانی کشور» تشریح کرد: در اساسنامه قید شده که باید همه تصمیمات کانون تئاتر خیابانی کشور بر اساس رای شورای پنج یا هفت نفره باشد ولی ما شاهد تک‌محوری هستیم و خرد جمعی جایی در تصمیمات کانون تئاتر خیابانی مرکز ندارد.

بوعذار ادامه داد: این مساله برای همه هنرمندان به وضوح در سال‌های اخیر مشخص شده و شاهد تک‌روی، رفتارهای سلیقه‌ای و تصمیم‌های غیر کارشناسی در عرصه تئاتر خیابانی بوده‌ایم. در این چند سال به‌هرحال اعتراض‌هایی از سوی هنرمندان شده بود اما برای اولین بار است که هم‌گرایی و اتحادی نسبی، شکل گرفته که هنرمندان کشور با هدفی مشترک برای احقاق حقوق خودشان اقدام کنند؛ برای نگارش بندهایی که در این نامه اعتراضی خطاب به وزیر آمده، فکر و اندیشیده شده تا بتواند حداقل توجه مدیران و سیاست‌گذاران اصلی را جلب کند که تئاتر خیابانی نیازمند توجه، نظارت و حمایت است.دبیر جشنواره‌های تئاتری خوزستان در پاسخ به این سوال که نهادهای صنفی برای تئاتر خیابانی در کشور به ویژه خوزستان چقدر قدرت دارند و تاثیرگذارند؟، گفت: در خوزستان هنوز نهادهای صنفی تعریف نشده‌اند و علیرغم وجود سمن‌های مختلف و جریان‌های خودجوش مردمی، متاسفانه نهادهای صنفی برای هنرمندان نداریم و این خلاءیی بزرگ محسوب می‌شود.

بوعذار ادامه داد: اینجا برخی افراد و شخصیت‌ها بر اساس تجربه، دانش و اندوخته‌هایی که دارند به مطالبه‌گری به صورت فردی می‌پردازند. اگر به نهادهای صنفی‌مان قدرت و پر و بال بدهیم، آنها را بشناسانیم و جایگاه‌شان را در سیستم حاکمیتی تعریف کنیم قطعا می‌توانیم به نتایج مطلوبی هم برسیم اما متاسفانه در این بخش دچار خلل هستیم. یا از طرف خود هنرمندان برای تشکیل نهادهای صنفی پا پیش نگذاشته‌ایم یا چراغ سبز و حمایت و هدایتی از سوی نهادها و سیستم‌های اداری رخ نداده که به سمت تثبیت نهادهای صنفی برویم و در نتیجه مطالبات در قالب آنها مطرح شود.

او خاطرنشان کرد: در اغلب استان‌ها، این چهره‌ها و افرادند که به مطالبه‌گری می‌پردازند نه نهادهای صنفی. چون حرف این فرد را بر اساس سبقه یا تجربه‌ای که از او می‌شناسند می‌پذیرند یا نقد می‌کنند. اما نهادی صنفی که حاصل جمع شدن تعداد کمی از هنرمندان بوده و موجه و معتبر هم باشد، باید این مراحل را بگذارند که وقتی حرفی می‌زند و بیانیه‌ای می‌دهد، جامعه حرفش را بپذیرد. ولی متاسفانه ما هنوز به این سمت حرکت نکرده‌ایم.

دبیر همایش ملی تئاتر خیابانی راهیان‌نور و سوگواره ملی تئاتر خیابانی اربعین حسینی همچنین یکی از مشکلات اصلی تئاتر خیابانی را انحصاری بودن‌اش خواند و گفت: کانون تئاتر خیابانی کشور که در تهران مستقر و با نظارت اداره‌کل هنرهای نمایشی در حال فعالیت است فقط به صورت انحصاری در تهران و حتی آنجا هم باز به شکل حلقه بسته‌تری به صورت دورهمی اداره می‌شود.

بوعذار ادامه داد: در صورتی‌که این کانون هیچ برنامه مدون و چشم‌انداز مشخصی برای تئاتر خیابانی کلِ کشور ندارد و در حلقه بسته افرادی مشخص در پایتخت محاصره شده؛ در صورتی که تئاتر، فقط تهران نیست و شهرستان‌های دیگر هم بسیار فعال‌اند.او با تاکید بر اینکه «هنرمندان اگر در جایی سکوت می‌کنند، سکوت‌شان از روی نجابت‌شان است» گفت: مدیران فرهنگی کشور باید صدای مطالبات و اعتراض‌ها را بشنوند و پاسخگوی نیازهای هنرمندان باشند. مدیران فرهنگی به ویژه شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاون هنری ایشان، تا دقیقه نود که دولت تدبیر و امید روی کار است باید پاسخگوی مطالبات هنرمندان باشند.

این داور جشنواره‌های استانی خوزستان و رویدادهای ملی تاکید کرد: هنرمندان در این برهه دیگر سکوت نمی‌کنند و پای کارند و جلسه گذاشته و پیگیرند تا نتیجه حاصل شود و برای احقاق حقوق‌شان مطالبه‌گری می‌کنند.بوعذار با اشاره به اینکه مدیرکل هنرهای نمایشی کشور چندی پیش با هنرمندان جلسه‌ای گذاشته و قول همکاری و پیگیری و اعلام نتیجه را در عرض یک هفته داده بود، گفت: متاسفانه وعده‌ای بیش نبود و دریغ از اعلام نتیجه حتی منفی از آن جلسه به هنرمندان.او  خاطرنشان کرد: ما نقدهایی جدی به سیاست‌گذاری‌های اداره‌کل هنرهای نمایشی و معاونت هنری داریم و امیدواریم اهم مطالباتی که در این نامه اعتراضی خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح کرده‌ایم مورد توجه و رسیدگی قرار بگیرد./ایلنا