توضیحات علی ترابی درباره توقف برگزاری یک رویداد/شرایط پذیرفته نشد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان، علی ترابی مدیرکل سابق دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در واکنش به انتشار گفتگوی امیرمردانه مدیر اجرایی جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی با سینما خراسان درباره برگزارنشدن این رویداد موسیقایی در دوره مدیریتی خود متنی را منتشر کرد.

در متن جوابیه علی ترابی که برای انتشار به سینما خراسان ارسال شده، آمده است:

«پس از استعفایم از مدیریت دفتر موسیقی، قصد هیچگونه حضور رسانه ای نداشته و همچنان نیز ندارم. با این حال تیتر سینما خراسان مبنی بر «جریانی که با سلیقه مدیر متوقف شد!» و سخنان تامل برانگیز اقای مردانه که با ذکر نام، اینجانب را مسئول برگزار نشدن دوره سوم جشنواره کلاسیک ایرانی در سال ۹۷ دانسته بود، مرا بر آن داشت که توضیحی بسیار مختصر بیان کنم.

نخست آنکه سلیقه بنده را تقریباً تمام کسانی که با اینجانب کار کرده اند به خوبی میشناسند و نمونه‌اش تاسیس بخش اختصاصی موسیقی جدی دستگاهی تحت عنوان «نسلی دیگر» در جشنواره بیست و هشتم فجر و با همت جناب آقای بهرنگ تنکابنی و زحمات بعدی جناب اقای امیر عباس ستایشگر بود که البته متاسفانه در دوره سی و یکم جشنواره فجر مغلوب «نگاه مارکتینگ محور و فرش قرمزی» مدیران وقت جشنواره شده و حذف گردید؛ گر چه خوشبختانه، الگویی برای حرکات مشابه شد.

در باب جشنواره کلاسیک ایرانی نیز باید اذعان کرد که جشنواره‌ای محترم با حضور هنرمندان گرانقدر است. این جشنواره که همواره به عنوان «مستقل» و متعلق به «بخش خصوصی» معرفی شده است، در سال ۱۳۹۶ و برای برگزاری دومین دوره خود در سالن رودکی، مبلغ ۲۵۹,۰۰۰,۰۰۰ تومان کمک از انجمن موسیقی دریافت کرده بود.

اینجانب در راستای مدیریت هزینه‌های جشنواره ای دفتر (که در سال پرفشار تورمی ۹۷ هم به کاهش چشمگیر هزینه‌های جشنواره فجر سال ۹۷ نسبت به سال ۹۶ ختم شد) در ابتدای سال از نحوه هزینه کرد تمامی جشنواره‌های تحت پوشش و یا حمایت دفتر موسیقی، از جمله بودجه دومین دوره جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی گزارشی درخواست کردم که پس از مدتی تاخیر، در نهایت گزارشی از سوی اقای مردانه به اینجانب ارائه شد که هیچ نشانی از حضور و مشارکت بخش خصوصی نداشت و بخش عمده ای از آن به دستمزد برگزار کنندگان (تا سقف هر نفر ۱۵ میلیون تومان) اختصاص پیدا کرده و نیز مواردی را شامل شده بود که به لحاظ حرفه‌ای و حتی عرفی، غیرقابل پذیرش بود. از این رو در جلسه‌ای (که خوشبختانه افرادی دیگر از همکاران دفتر موسیقی و همکاران جشنواره نیز حضور داشتند) صراحتاً به دوستان گفتم از انجمن موسیقی خواهش خواهم کرد متولی بخشی از هزینه‌های دوره سوم جشنواره شود (مانند پرداخت اجاره بهای سالن یا هتل و ترانسفر و …) و شما نیز تلاش کنید تا به عنوان مدیران جشنواره «مستقل» و متعلق به «بخش خصوصی» (که البته صدور احکام اداری برای مدیران جشنواره در دوره دوم، خدشه ای به زیبایی این استقلال وارد کرده بود) سهمی از هزینه‌ها را تامین کنید و کل درآمدهای احتمالی از فروش بلیت تا اسپانسر و… نیز در اختیار شما باشد و توضیح دادم که در شرایط سخت بودجه ای جاری، امکان اینکه با یک برگ قرارداد شامل کلیات، چنین بودجه ای اختصاص داده شود، فراهم نیست.

این پیشنهاد به ظاهر مورد استقبال ایشان قرار گرفت و قرار شد نتیجه را به ما اعلام کنند که متاسفانه دیگر خبری نشد و ظاهراً نخواستند دوره سوم را با شرایط مذکور برگزار کنند.

در پایان و صرف نظر از اینکه در شرایط فعلی موسیقی کشور، مشکلات اصلی موسیقی در ایران کمبود جشنواره است یا خیر، برای برگزارکنندگان این جشنواره و همه حامیان هنر و هنرمندان کشور آرزوی موفقیت و سربلندی دارم و ان‌شاالله که در همه اقدامات و سخنان، منافع فرهنگ و هنر این سرزمین رابر منافع خود رجحان خواهیم داد، گر چه البته نیک می‌دانیم که این شیوه، در مقام سخن بسیار فراخ و در مقام عمل بسی تنگ است.»