«بهزاد وزیری نسب»کارگردان فیلم های کوتاه “همدرد و رگ” در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان گفت: من این فیلم را نساختم، فیلم من را ساخت! – ضمن معرفی کامل خود بفرمایید اولین کار حرفه ای فیلمسازی خود راچگونه آغاز کردید و مشکلات پیش رو برای ساخت اولین فیلم چه بود؟ بهزاد وزیری نسب […]
«بهزاد وزیری نسب»کارگردان فیلم های کوتاه “همدرد و رگ” در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان گفت: من این فیلم را نساختم، فیلم من را ساخت!
– ضمن معرفی کامل خود بفرمایید اولین کار حرفه ای فیلمسازی خود راچگونه آغاز کردید و مشکلات پیش رو برای ساخت اولین فیلم چه بود؟
بهزاد وزیری نسب متولد کرمان در سال۱۳۶۸ و دانش آموخته رشته معماری و فعالیت خود را از سال ۱۳۸۹ آغاز کرده ام. سال ۹۳ اولین فیلم کوتاه من با عنوان همدرد توانست اکران خوبی در مشهد داشته باشد و من در آن سال دیده شدم. همدرد اولین کار من و در ژانر مستند بود که در حقیقت نگاه من را به سینمای مسعود کیمیایی و تأثیر آن بر مخاطب عام نشان می داد. خود استاد کیمیایی نیز فیلم را دیدند و در چند فستیوال فیلم کوتاه از جمله هفته فیلم خانه اول که با مشارکت حوزه هنری مشهد در آن سال برگزار شد ، به نمایش در آمد و جوایزی را نیز کسب کرد. باید گفت که فیلم به صورت اتفاقی دیده شد و چند اکران موفق نیز در سطح مشهد داشت که باعث شد در شبکه مستند نیز اتفاق ویژه ای برای فیلم بیفتد و فیلم موفق به کسب دیپلم افتخار از صداوسیما گردید.
– ادامه فعالیت شما بعد از فیلم اول به چه صورت بوده است؟
بعد از این ماجرا چند سالی کار نکردم زیرا این کار بسیار خوب دیده شد و باعث شد تا من دیده بشوم و از سوی دیگر سختگیرتر هم شدم.
– اگر با آقای کیمیایی آشنا نمی شدید آیا به سمت فیلمسازی می رفتید؟
در حقیقت استاد کیمیایی مثل معلمی برای من بودند و شاید اگر با ایشان و آثارشان آشنا نمی شدم به سمت فیلمسازی هم نمی رفتم.علاوه براین ایشان را معلمی می دانم که زندگی کردن را نیز به من آموختند و همیشه از ایشان یادگرفتم که آدم بهتری شوم. شرایط زندگی من از کودکی به گونه ای رقم خورد که همه چیز از ابتدا مهیا نباشد و این برایم فرصتی را ایجاد کرد تا نگاه دقیق تر و واقع بینانه تری به جامعه اطرافم داشته باشم. مسائل و مشکلات اجتماعی انسان معاصر همچون مسائل اقتصادی، اجتماعی و.. را بهتر درک کنم. و همه این ها من را به سمت هنر و فیلمسازی هدایت کرد تا شاید دوربین من تریبونی برای انعکاس آن مسائل باشد. به هرحال قسمت این بود که من جزء آدم هایی باشم که نسبت به این مشکلات بی تفاوت نیستند و فکر می کنم این ویژگی اصلی هر هنرمندی تلقی می شود. همین جا جا دارد از هنرمندان خراسانی از جمله استاد خودم جناب مقدسی نیز تشکر کنم که مشوق اصلی من در کارها و از جمله فیلم هایم بودند و به لحاظ مادی و معنوی پیوسته از من و گروهم حمایت کردند و البته همیشه دست ما را باز گذاشتند و بی چشم داشت کمک کردند. استاد کیمیایی پس از دیدن فیلم من یادداشتی را نیز برایم فرستادند متن این یادداشت چنین است: فیلم کوتاه و مصاحبه ها را دیدم، توفیق دارم برای بهزاد وزیری نسب، کارگردان مستند مردمی که بهترین اثر را از نظر داوران شهر مشهد ساخته و به خوبی اجرا شده و همین وجه سادگی و مردمی بودنش مهم است و نام همدرد هم بسیار خوب است، سال۹۳،با تشکر. مسعود کیمیایی
– آغاز فعالیت شما در عرصه ی فیلمسازی از چه زمانی بوده؟
کار سینما را با دستیاری صدا در فیلم مستند غارمغان آغاز کردم، و بعد از آن در آثار بلند و کوتاه سینمایی و نمایشی دستیار کارگردان و مدیرتولید بودم. با این حال هیچوقت تئاتر را به اندازه سینما دوست نداشتم. شاید به این برگردد که از کودکی عظمت سالن سینما مرا به وجد می آورد. با این حال تئاتر خراسان را موفق تر ازسینمای آن میدانم. شاید بزرگترین مشکل سینمای خراسان این باشد که سینماگران آن و همه ما نتوانسته ایم به معنای واقعی کلمه مشوق یکدیگر باشیم و حتی به لحاظ معنوی از هم حمایت کنیم. همینطور در زمینه آموزش نیز مشکل داریم و شاید بخشی از مشکلات با ارتقاء سطح آموزش بهبود یابد. من همیشه تلاش می کنم در هر فستیوال و ورک شاپی که باعث رشد علمی و تجربی من می شود شرکت کنم. چراکه معتقدم فیلمسازی که تنها مطالعه صرف کند فیلمساز موفقی نخواهد شد. من برای فیلمسازی تجربی اهمیت زیادی قائل هستم و همین جا از دوستانی که اتفاق سینمایی هنر وتجربه را فراهم کردند و باعث شدند به این سبک کارها توجه ویژه ای بشود، تشکر می کنم. فیلمساز باتوجه به ظرفیت های روایت و قصه به سراغ فیلمسازی کوتاه یا بلند می رود و من نیز بر همین اساس فیلم کوتاه را به عنوان مدیوم مورد علاقه خود انتخاب کردم. همین جا لازم میدانم که بگویم اگرچه مشکلات و موانع مالی امروز بیشتر به چشم سینماگران جوان می آید اما من این را مشکل اصلی نمی دانم . بودجه فیلم اولم را با مسافرکشی کردن بدست آوردم! قبلا هم در مصاحبه ای این را عنوان کردم و دوستان تیتر زدند. فیلم اولم را با مسافرکشی ساختم! البته به این افتخار می کنم اما حقیقتا دوست دارم به عنوان یک فیلمساز جوان به من احترام گذاشته شود و حداقل حمایت های معنوی مسئولین از ما سلب نشود.
– از تجربیات کاری خود بگویید؟
بعد از چندسال از کار اولم به این نقطه رسیدم که باید کار بعدی را با دقت نظر بیشتر بسازم. بعد از مدتی به یک ایده مناسب رسیدم و پس از آن با دوستان و همکارانم ساعت ها به بحث و تبادل نظر در این زمینه پرداختیم. بعد از تمامی این مباحث از دل آن ها توانستیم به یک فیلم نامه خوب برسیم. بعد به واسطه این فیلم نامه خوب توانستم آدم های خوبی را نیز جمع کنم و خدارا شکر تمامی این موارد منجر به یک پیش تولید خوب با یک تیم خوب و حرفه ای گردید. برای من فرم در گروی محتواست. همیشه در این دوکار تلاش کردم تا قصه برایم در اولویت باشد و براساس آن شیوه بیان و شاکله ظاهری اثر را انتخاب می کنم.
– نظر شما در مورد وضعیت سینماهای مشهد و نحوه اکران چیست؟
باید بگویم که شرایط امروز بسیار مطلوب تر از قبل شده. برای فیلم دومم با عنوان رگ با سینما اطلس همکاری داشتیم و جا دارد از تمامی عوامل آن تشکر کنم. ما در اقدامی غیر رایج برای این فیلم مراسم افتتاحیه داشتیم و در حضور هنرمندان و هنردوستان مشهدی از پوستر فیلم رونمایی کردیم و خداراشکر بازخورد خیلی خوبی هم در رسانه ها داشتیم. در اینجا لازم می دانم از عزیزانی که با حمایت خود امکان تولید و نمایش این فیلم را فراهم کردند، سرکار خانم شاه محمدی و جناب مقدسی و بسیاری از دوستان دیگر قدردانی کنم.
– از نحوه انتخاب عوامل و لوکیشن های کار برایمان بگویید؟
من در فیلم رگ ترکیبی متشکل از حرفه ای ها، فیلم اولی ها و استعداد ها را جلوی دوربین بردم. براساس نیاز های مان و فیلم نامه، عوامل کار را انتخاب کردیم. در بعضی موارد هم تلاش کردیم خوب پیش رویم اما خب نتیجه مطابق میلمان نشد.
لوکیشن این فیلم برای یک فیلم مستقل بسیار هزینه بردار و سخت تلقی می شود. از یک سو با اسقاطی ماشین طرف بودیم که بخشی از داستان در آنجا می گذشت، از سوی دیگر برداشت های خیلی مهمی را در جاده، شهر، برج ها… داشتیم، که پیدا کردن مکان موردنظر با حساسیت هایی که داشتم و باتوجه به بودجه ما بسیار دشوار بود. ماه ها تلاش کردیم و درنهایت توانستیم و امروز به لطف خدا از نتیجه کار راضی هستم.
– آیا برای تهیه مجوز مشکلی نداشتید؟
در این زمینه مشکلاتی نداشتم و راضی هستم و ارگان ها نیز از جمله نیروی انتظامی همکاری خوبی با من داشتند.
– و اما در مورد کار آینده بگویید؟
چراکه نه، شاید همین سال آینده! اگر در حوزه مجوز مشکلی نداشته باشیم!
– و حرف آخر؟
ما تیم خوبی داریم و همیشه فیلمی موفق است که پشت صحنه خوب و موفق و با شخصیتی داشته باشد، فیلم مثل بچه است و باید فارغ از کارگردان خودش راهش را پیدا کند. هنوز در سینمای جوان اتفاقی برای فیلم رگ نیفتاده و دوست دارم که آنجا نیز دیده شود. من فیلم را ارائه کردم و امیدوارم این اتفاق هم بیوفتد. دوست دارم در مکان های جدید اکران های جدیدی داشته باشیم و نقدها و میزگردهای جدیدی هم داشته باشد. امیدوارم که بتوانم اسپانسر بگیرم و سازمان هایی را که حامی این آثار و ما سینماگران جوان هستند را پیدا کنم.
سخنی با اداره ارشاد: وقتی وارد کتابخانه می شویم کتاب ها و فضا آدم را به رغبت وا میدارد، رغبت مطالعه… اما وقتی وارد ارشاد می شویم حس فیلمسازیمان از بین می رود و گاهی رغبت نمی کنیم فیلم بسازیم، امیدوارم ارشاد هم مثل کتابخانه روزی چنین رغبتی را در همه ایجاد کند!
سخنی با سینماگران جوان: برای فیلمساز شدن باید تجربه های زیادی را از سر گذراند و خدا را شکرکه این ماجرا برای من خوب رقم خورد؛ با مطالعه، فیلم دیدن، انزوا در خانه و حرف های مسئولین کسی سینماگر نمی شود، دوربین دست بگیرید و فیلمتان را بسازید! خودتان به تنهایی!
– و اما گفت و گویی داشتیم با حسین مقری موذن تصویر بردار فیلم رگ که به گفته او تصویر رکن اساسی سینماست.
– فعالیت هنری شما در تصویر برداری از چه دورانی آغازشد؟
فارغ التحصیل رشته بازیگری تئاتر از دانشگاه سوره تهران هستم و ۱۵ سال سابقه فعالیت در عرصه تصویربرداری دارم.
– فیلم رگ چگونه ساخته شد؟
این فیلم از یک ایده شروع شد، ساختار فیلم به گونه است که هیچ دیالوگی در فیلم نیست و تمام روایت به صورت تصویر و از قاب تصویر برای مخاطب بیان می شود. در حوزه تصویر بیشتر به جنبه رئال و واقع گرایانه فیلم فکر کردیم و تلاش کردیم تا آن را به یک فضای رئال نزدیک کنیم. البته گاهی در فواصل کار بنا به نظر کارگردان از تمثیل هایی نیز در تصویربرداری استفاده شده، که این موارد کاربرد مفهومی و شکل دهی به فیلم را دارد. فیلم یک روایت ساده دارد، دختری که برای دست یابی به یک حال و حس بهتر در زندگی خودش می خواهد، دست به اقدامی بزند که این اقدام در فیلم روایت می شود و خوب یا بد بودن آن به قضاوت مخاطب واگذار می شود، و پاسخ آن باقی می ماند. مدت فیلم ۲۰ دقیقه است و تصاویر به گونه ای انتخاب شده که عدم دیالوگ خستگی را برای مخاطب به همراه نداشته باشد و همچنین برای تماشاگر جذابیت داشته باشد.
– ارزیابی شما ازامکانات فنی وتصویربرداری در مشهد چیست؟
امکانات فنی به خوبی در مشهد فراهم شده، اگرچه در برخی موارد فیلمساز مجبور می شود امکاناتی را از تهران درخواست کند و این امر هزینه های فراوانی را در بعضی موارد به همراه دارد. سینما یک صنعت است که ابزار و تجهیزات فراوانی را بنا به نیاز خود استفاده می کند. گاهی ابزارهایی که در مشهد وجود دارد به راحتی در دسترس قرار نمی گیرد و این مشکل ایجاد می کند. مشکل اصلی در حوزه تصویربرداری در استان ما گاهی به فقدان تجهیزات بر می گردد. بیشتر فیلمبرداری ها در حوزه فیلم کوتاه در مشهد با کمی نور و یک دوربین انجام می شود و از رفلکتورها و تجهیزاتی نظیر نورسنج ها و… کمتر استفاده می شود که برای تولید یک تصویر ناب و جذاب مورد نیاز است. بنابراین خلاء این ماجرا با تدوین و مواردی از این دست حل می شود و با اصلاح رنگ و رنگ پردازی، سعی در تولید تصویر مورد نظر دارند که برای کاهش هزینه و پوشاندن فقدان امکانات استفاده می شود و این به نظر من باعث ضعیف جلوه کردن حوزه تصویر در مشهد شده است. امروزه با ورود دوربین های دیجیتال عکاسی و رنگ های شارپی گاهی افراد را به اشتباه می اندازد که همین امکانات برای ساخت فیلم کافی است. وبا همین امکانات اقدام به ساخت و تولید فیلم کوتاه می کنند که این تلقی درستی نیست و می توان از آن به عنوان ضعف های امر تصویر در حوزه فیلم کوتاه مشهد نام برد. این امر باعث شده کمترشاهد فیلم حرفه ای در این حوزه باشیم. تصویر رکن اساسی سینماست، اما بیشتر فیلم هایی که با محتوای اجتماعی ساخته می شود غالبا دیالوگ محور هستند و نواقص تصویرخیلی به چشم نمی آید.
– و توصیه شما برای فیلمسازان جوان؟
فیلمسازان جوان از مشاوره پیشکسوتان استفاده کنند و بزرگان به جوان ها اجازه ورود به عرصه را بدهند تا زمینه ارتقاء کیفیت فیلم ها فراهم شود.
Δ