روایت فیلمساز پیشکسوت از هزارتوی اکران/ احساس تنهایی می‌کنیم

به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان به نقل از مهر، علی ژکان کارگردان باسابقه سینمای ایران که فیلم سینمایی «اولین امضا برای رعنا» را در سی‌وهفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر رونمایی کرد، درباره آخرین وضعیت اکران این فیلم سینمایی گفت: حدود سه سال پیش، تولید فیلم سینمایی «اولین امضا برای رعنا» تمام شد و سپس ما برای گرفتن پروانه نمایش و نوبت اکران اقدام کردیم. مدتی به دنبال پخش‌کننده بودیم اما پخش‌کننده‌ها به دلایلی مثل نداشتن بازیگر چهره، انجام کارهای این اثر را قبول نمی‌کردند. در نهایت پخش این فیلم را شرکت پخش «نیمروز فیلم» به مدیریت مهدی صباغ‌زاده بر عهده گرفت.

ژکان ادامه داد: مهدی صباغ‌زاده هم بعد از مدتی به من گفت تلاش کردیم اما به دلیل اینکه فیلمت بازیگر چهره ندارد و تجاری نیست، امکان اکران ندارد.

فارابی؛ از قوت قلب تا توهین!

کارگردان «اولین امضا برای رعنا» گفت: به همین دلیل فکر کردم بهتر است خودم کارهایی انجام دهم. از همین رو به بنیاد سینمایی فارابی مراجعه کردم تا به کمک فیلم بیاید، چراکه ۵۰ درصد از مالکیت این فیلم متعلق به این بنیاد است. پیرو درخواستی که من دادم مدیر فارابی بلافاصله نامه‌ای داد که «اولین امضا برای رعنا» در سرگروه سینمافرهنگ که متعلق به فارابی است، در تیرماه اکران شود.

وقتی کسی سعی می‌کند فیلمی طبق اصول خود بسازد و به قواعد بازار سوداگر تن ندهد، دو راه پیش رویش قرار دارد؛ یا فیلم نسازد و خانه‌نشین شود یا اگر ساخت فیلم روی دستش می‌ماند، که در این لحظه کاملا احساس تنهایی می‌کنداین کارگردان افزود:‌ نامه که صادر شد، قوت قلبی به من داد و من به پخش‌کننده فیلم هم این موضوع را اطلاع دادم، تا مواد تبلیغی «اولین امضا برای رعنا» را آماده کنیم. خودم هم دست به کار شدم و تیزرها را ساختم. اما به من گفتند مسئول اکران فیلم قائم مقام فارابی است و در حال حاضر شرایط اکران مهیا نیست، چون فیلم‌های دیگری در نوبت اکران قرار دارند! در این زمان من عنوان کردم که اگر اکران فیلم‌ها بر اساس زمان تولید است، فیلم من خیلی زودتر تولید شده، اما شما فیلمی را اکران می‌کنید که تنها ۶ ماه از زمان ساخت آن می‌گذرد. ضمن اینکه برخی از فیلمسازان به نشان دادن برخی ابتذال‌های رایج در فیلم‌هایشان تن نمی‌دهند، بنابراین وظیفه بنیاد سینمایی فارابی این است که از چنین فیلم‌هایی حمایت کند.

ژکان ادامه داد: از سوی دیگر کارنامه و زندگی هنری برخی نشان می‌دهد که روی موج‌های سوداگری حرکت نکرده‌اند و من یکی از این فیلمسازان هستم. سینمای بعد از انقلاب مدیون و مرهون امثال من است چون ما سینمای بعد از انقلاب را راه انداختیم و بعد از ۴۰ سال از اصول خود پایین نیامده‌ایم.

وی افزود: با همه این تفاسیر من متوجه نشدم که بر اساس چه منطقی به ما گفتند باید شرایط را بررسی کنیم تا ببینیم که آیا می‌توانیم «اولین امضا برای رعنا» را در فصل پاییز اکران کنیم یا نه؛ وقتی من این گزاره را شنیدم، گفتم ما در مرحله اکران باید مدام تلاش کنیم تا بهترین زمان‌ها را به دست آوریم، اما اکران پاییز به گونه‌ای است که مناسبت‌های مختلف در آن وجود دارد و نمی‌شود فیلم را اکران کرد. در نهایت آن‌ها وعده سرخرمن به من دادند و من موضوع را رها کردم.

صنوف سینمایی؛ امیدی که ناامید شد

این کارگردان افزود: در نتیجه فکر کردم بهتر است دیگر به فارابی مراجعه نکنم و این توهین را نپذیرم. در ادامه به شورای صنفی اکران مراجعه کردم که آن‌ها به من گفتند ما یک دفتر ثبت هستیم و نمی‌توانیم درباره اکران فیلم تصمیمی بگیریم از همین رو در اقدام بعدی به اصناف مرتبط رجوع کردم برای مثال به شورای عالی تهیه‌کنندگان رجوع کردم چراکه فکر می‌کنم وظیفه ذاتی این شورا این است که به مشکلات و مسایل سینما رسیدگی کند و شخصیت مطالبه‌گر داشته باشد اما در آنجا هم دیدم صنف هم کاری نمی‌کند در حالی که من فکر می‌کنم خاصیت اصناف این است که از اعضای خود حمایت کند اما آن‌ها هم این کار را نکردند.

ژکان عنوان کرد: وقتی کسی سعی می‌کند فیلمی طبق اصول خود بسازد و به قواعد بازار سوداگر تن ندهد، دو راه پیش رویش قرار دارد؛ یا فیلم نسازد و خانه‌نشین شود یا اگر ساخت فیلم روی دستش می‌ماند، که در این لحظه کاملا احساس تنهایی می‌کند و فکر می‌کند هیچ کاری از دستش برنمی‌آید. با این وجود من هر لحظه‌ای که بشود حاضرم فیلمم را اکران کنم.

وی افزود: جالب است که بگویم محسن امیریوسفی رییس شورای صنفی نمایش، یکشنبه هفته گذشته با من تماس گرفت و گفت می‌توانی چهارشنبه فیلمت را اکران کنی؟ یعنی دو روز به من فرصت دادند فیلم را آماده اکران کنم، اما کدام دیوانه‌ای در جهان وجود دارد که به فاصله ۲ روز فیلمش را اکران کند!؟ آن هم فیلمی که بخشی از بودجه آن را خودم تقبل کرده‌ام؟ این چه حمایتی است؟ اگر «اولین امضا برای رعنا» را به این شکل اکران می‌کردم ممکن بود نفروشد و آنگاه استدلال می‌آوردند که «ما همواره می‌گوییم که فیلم‌های هنری نمی‌فروشد، پس بهتر است فیلم‌های تجاری ساخته شود» به همین دلیل تن به اکران ندادم.

این کارگردان در پایان گفت: من وارد بحث‌های مافیای اکران نمی‌شوم اما دولت که متولی برنامه‌ریزی است، اساساً برای سینمای میانه برنامه‌ای ندارد. این سینما، سینمایی است که فیلم‌هایش با بودجه متعارف و اصول حرفه‌ای تولید می‌شود.