«بی‌صدا حلزون» شانس چند سیمرغ داشت/حضور در «فجر» محض دورهمی نیست!

بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان فیلم سینمایی «بی‌صدا حلزون» که به بخش نگاه نو سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر راه یافته است، درباره این اثر به سینما خراسان گفت: این فیلم از چند وقت پیش به طور کامل آماده نمایش شده است و هیات انتخاب آن را به طور کامل دیدند اما فکر می‌کنم مقداری در حق «بی‌صدا حلزون» جفا شده است. هرچند تنها چهار فیلم از بخش نگاه نو در بخش سودای سیمرغ حضور دارد، اما در برنامه «هفت»، دوستان به‌گونه‌ای صحبت کردند که گویا قرار است جوایز بین آن چهار فیلم تقسیم شود و بقیه فیلم‌ها فقط در حد یک دورهمی باقی بمانند در حالی که به نظرم این حرف خیلی غیرکارشناسانه است.

وی افزود: به نظرم «بی‌صدا حلزون» جزو معدود فیلم‌هایی بوده که تمرین‌های زیادی را با بازیگران داشته است چرا که معمولا این اتفاق در سینمای حرفه‌ای بین بازیگران چهره کمتر رخ می‌دهد از سوی دیگر ما تلاش کردیم یک فیلم باورپذیر از مشکلات ناشنوایان برای جامعه شنوا بسازیم اما همین فیلم را به بخش سودای سیمرغ راه نداده‌اند. اگر «بی‌صدا حلزون» از لحاظ ساختار، محتوا یا هر چیز دیگری مشکل داشت در بخش نگاه نو هم انتخاب نمی‌شد!

دزفولی‌زاده با اشاره به اینکه بازیگران این فیلم زحمت زیادی کشیده‌اند تا جامعه شنوا موقعیت‌های مختلف یک ناشنوا را حس کنند، توضیح داد: «بی‌صدا حلزون» جزو معدود آثاری است که در آن در کنار بازیگران ناشنوا، از بازیگران چهره هم استفاده شده‌اند البته حتی کودک فیلم هم ناشنواست، بنابراین با این اتفاقی که رخ داده است دیگر چه زمانی فرصت دیده شدن این بازیگران پیش می‌آید؟

این کارگردان اظهار کرد: بسیاری از صاحبت نظران به من گفته‌اند این فیلم و بازیگرانش حداقل شایسته نامزدی در بخش سودای سیمرغ هستند، اما «بی‌صدا حلزون» در بخش سودای سیمرغ حضور دارد و قطعاً کمتر در بین جامعه شنوا دیده می‌شود. این در حالی است که ماه‌ها برای صداگذاری فیلم زحمت کشیده شد چون ما می‌خواستیم شرایطی را پیش بیاوریم که یک شنوا ببینید یک ناشنوا چه مشکلاتی از لحاظ صوتی دارد، یا برای مثال جلوه‌های ویژه این فیلم بسیار متفاوت است حتی برای آهنگسازی هم جلساتی با ناشنوایان داشتیم اما تمام این موضوعات نادیده گرفته می‌شود چون فیلم در قسمت فیلم‌های رزرو حضور دارد در حالی که خیلی از فیلم‌های بخش سودای سیمرغ در حال فیلمبرداری هستند. من نمی‌دانم هیات انتخاب چگونه دست به قضاوت آن‌ها زده است.

دزفولی‌زاده بیان کرد: من این فیلم را ساخته‌ام تا تفاوت‌ها را نشان دهم اما با همین وضعیت فیلم من در این بخش مهجور واقع می‌شود. «بی‌صدا حلزون» یک فیلم مینی‌مال است و سعی می‌کند تماشاگر را در لحظات مختلف با اتفاقات جدید آشنا کند. قصه این فیلم درباره بچه ناشنوایی است که پدرش کاملا ناشنوا و مادرش نیمه شنواست و آنها تلاش می‌کنند که اتفاقات بهتری برای این کودک در جامعه امروزی رقم بزنند اما یک سری شرایط و مخالفت‌ها پیش رو دارند.

این کارگردان با بیان اینکه مسئولیت‌پذیری اجتماعی به‌عنوان یک فیلمساز باعث شد این فیلم را بسازد، عنوان کرد: خانم پوران درخشنده با فیلم‌های درخشانی که در آن دوران ساختند، طلایه‌دار ساخت چنین آثاری هستند بنابراین من فیلم‌های ایشان و فیلم‌های را که در دنیا در همین زمینه ساخته شده‌اند، تماشا کردم. این را هم باید بگویم که وقتی شروع به تحقیق کردیم متوجه شدم با چالش سختی در ارتباط با ناشنوایان رو به رو هستیم. هرچند ناشنوایان افراد بسیار باهوش و نکته‌سنجی هستند و روحیه لطیفی دارند با این وجود ما در گام اول سعی کردیم از ۲ مربی زبان اشاره استفاده کنیم تا بتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم و به واقعیت یک ناشنوا نزدیک شویم.

وی افزود:‌ارتباط با ناشنواها بخش دیگری بود که جزو سختی کار ما محسوب می‌شد چراکه زبان اشاره به طور کلی ریتم را کند می‌کند بنابراین ما باید برای این موضوع تلاش می‌کردیم از سوی دیگر به نظرم بازیگران این فیلم جزو جسورترین بازیگران سینما بودند که پذیرفتند در کنار ما این چالش را داشته باشند. کودک ناشنویای فیلم هم به شدت بازیگوش و خلاق بود و این موضوع کار ما را سخت می‌کرد ولی آنقدر باهوش بود که رنگ و بوی دیگری را برای فیلم ایجاد کرد. هرچند «بی‌صدا حلزون» کارگردانی ساده‌ای دارد اما قصه‌ای را بیان می‌کند که برای مخاطب جذاب و تاثیرگذار باشد.

دزفولی زاده در پایان عنوان کرد: ما در فیلمنامه سعی کردیم دیالوگ‌ها را به زبان ناشنوایان بنویسیم، چون دایره لغات آن‌ها محدود است. جالب است که بگویم آنها چهار نوع زبان اشاره دارند که موسسات مختلف آن‌ها، همدگیر را قبول ندارند و همین موضوع کار من را سخت کرد.