کیوریتور نمایشگاه عکس «عصیان»، معتقد است این نمایشگاه رخوت جامعه عکاسی را به چالش می‌کشد و گروه ققنوس هنر در مورد مباحثی صحبت می‌کند که به ندرت در جامعه ایرانی اتفاق می‌افتد. به گزارش سینما خراسان، نمایشگاه گروهی عکس «عصیان» از روز ۴ بهمن با نمایش آثاری از سارا تهرانی، نسیم فراستی، پروانه عباسی، جواد […]
کیوریتور نمایشگاه عکس «عصیان»، معتقد است این نمایشگاه رخوت جامعه عکاسی را به چالش می‌کشد و گروه ققنوس هنر در مورد مباحثی صحبت می‌کند که به ندرت در جامعه ایرانی اتفاق می‌افتد.
به گزارش سینما خراسان، نمایشگاه گروهی عکس «عصیان» از روز ۴ بهمن با نمایش آثاری از سارا تهرانی، نسیم فراستی، پروانه عباسی، جواد تبریزچی، ابراهیم عابدزاده، حسین عادل خانی، احسان مرادی و ایمان نخشه به کیوریتوری علی تابش نیا در گالری صا برگزار شد. هنرمندانی که در این نمایشگاه آثار خود را به نمایش گذاشتند، همگی عضو گروه ققنوس هنر هستند که به شیوه‌ای نوین در عکاسی اعتقاد دارند و برای توضیح این شیوه نوین، شب گذشته ۷ بهمن تعدادی از اعضای این گروه به همراه علی تابش نیا در نشستی، به تحلیل و توضیح این شیوه عکاسی برای حاضران پرداختند.
علی تابش نیا در ابتدای این نشست که شکل نقد و بررسی به خود گرفت، درباره آثار و نحوه تولید آنها گفت: عکس‌هایی که در نمایشگاه می‌بینید، حاصل پروسه ۴ ساله‌ای است که هشت هنرمند گروه ققنوس هنر آن را آغاز کرده و به سرانجام رساندند و همگی آنها، به اندازه یک گالری کار برای ارائه دارند اما تصمیم گرفتیم که این نمایشگاه را به صورت گروهی برگزار کنیم.
به این فکر کردیم در دنیای امروز با پیچیدگی‌هایی که دارد، شیوه‌های رایج و سنتی عکاسی جوابگوی بیانی ما نیست و در جایی باید بیان خود را با سبک‌های هنری تغییر دهیم به همین دلیل، سعی کردیم با آگاهی قبلی سبک‌های مختلفی را در عکاسی وارد کنیم
وی در ادامه توضیح داد: در جمع دانشجویان عکاسی درباره سبک‌های مختلف هنری و به ویژه نقاشی صحبت می‌کردیم گرچه عده‌ای هم بودند که این کار را بی فایده می‌دانستند. در کنار کلاس دانشگاهی، المان‌های مختلف را تجربه کردیم و حتی با مطالعه فلسفه، جامعه شناسی و روانشناسی، به تجربه سبک‌های مختلف هنری پرداختیم. در نهایت به این فکر کردیم در دنیای امروز با پیچیدگی‌هایی که دارد، شیوه‌های رایج و سنتی عکاسی جوابگوی بیانی ما نیست و در جایی باید بیان خود را با سبک‌های هنری تغییر دهیم به همین دلیل، سعی کردیم با آگاهی قبلی سبک‌های مختلفی را در عکاسی وارد کنیم.
تابش نیا تاکید کرد: اثر هنری حضور تفکر است، یعنی از نظر ما اندیشه و تفکر خودش اثر هنری است و در این نمایشگاه هنرمند با تفکر و شور هنری که داشته و جهان‌بینی اش نسبت به جامعه، اقدام به خلق اثر کرده است که در واقع این نمایشگاه، چکیده بیان تفکری هنرمندان است.
وی یادآور شد: شور هنری که در مورد آن صحبت کردم، در این نمایشگاه تبدیل به عکس شده است که می‌تواند در مخاطب ادراک حسی و دیدگاه‌های تفکری متفاوت ایجاد کند. ما منتظر تعریف یا تمجید نیستیم، از دریافت انتقادات تند هم ترسی نداریم و حتی درصدد توجیه هم برنخواهیم آمد بلکه مطمئن هستیم با تبادل اندیشه به کارهای بهتری می‌رسیم و البته در صورت نیاز در ارائه توضیحات تلاش می‌کنیم.
کیوریتور نمایشگاه عکس «عصیان» در ادامه در مورد دلیل انتخاب عنوان «عصیان» برای نمایشگاهی که آثارش بیشتر نمایش دهنده استحاله انسان امروز در شرایط اجتماعی است، گفت: پایه گذاری گروه ققنوس و این نمایشگاه ضمن اینکه بر اساس تفکر شخصی است، در عین حال برداشتی از جامعه عکاسی ایران نیز دارد. ما معتقدیم به رغم رویدادهای متنوع هنری در کشور در عرصه عکاسی، سردمداران و پیشکسوتان در بازدهی کاری‌شان پیشرفتی ندارند و از دید ما حداقل طی ۲۰ سال اخیر، شاهد حرکتی که با هنر و اندیشه جهانی درگیر باشد نیستیم. ما به نوعی رخوت جامعه عکاسی را به چالش کشیده‌ایم و گروه ققنوس هنر در مورد مباحثی صحبت می‌کند که به ندرت در جامعه ایرانی اتفاق می‌افتد، چراکه فکر می‌کنیم در هر عرصه و دوره‌ای اگر اتکای ما بر مبنای نظریات قدیمی باشد، کار خاصی نمی‌توانیم انجام دهیم.
وی افزود: می‌خواستیم بگوییم که می‌توانیم سبک جدیدی را بر اساس بیان هنرمندانه پیدا کنیم که بیانگر تفکر هنرمند باشد.
تابش نیا درباره تکنیک به کار رفته در خلق آثار این نمایشگاه نیز توضیح داد: در خلق این آثار از تکنیک‌های مختلفی بهره گرفته شده است، حتی سبک‌های مختلفی همچون امپرسیونیت و اکپرسیونیست را هم می‌توان در این آثار دید اما قانون گروه ققنوس، ثبت عکس با یک شاتر است و هر نوع تلاشی برای ثبت عکس با یک کلیک دوربین و بدون فتوشاپ آزاد است. چهار سال پیش که این کار و حرکت شروع شد کارهای خوبی به ثبت نمی‌رسید اما با این سبک به تدریج، ارتباط بهتری برقرار کردیم.
سردرگمی و پریشانی می‌تواند مقدمه عصیان باشد، عصیانی که اتفاقاً جامعه ما به آن نیاز دارد که البته باید در درون افراد رخ دهد تا به وضعیت روشنی برسند.
احسان مرادی از عکاسان این نمایشگاه نیز در سخنانی گفت: سردرگمی و پریشانی می‌تواند مقدمه عصیان باشد، عصیانی که اتفاقاً جامعه ما به آن نیاز دارد که البته باید در درون افراد رخ دهد تا به وضعیت روشنی برسند. بسیاری از بازدیدکنندگان از این نمایشگاه بیان کرده اند که اتفاقاً این عصیان را در آثار دیده و درک کرده اند. نمایشگاه با این دیدگاه بود که عصیان درونی هنرمند را نشان دهد و نمی‌خواستیم عصیان جامعه را نمایش دهیم.
وی درباره ارتباط سردرگمی و عصیان در عکس‌ها، بیان کرد: در پروسه زمانی هستیم که به عصیان نیاز داریم و تنش‌ها در عکس‌ها انتقال پیدا کرده است و مخاطب سرکشی را حس می‌کند. سردرگمی فاصله زیادی با عصیان ندارد و مطمئناً از سردرگمی به عصیان می‌رسیم.
حسین عادل خانی در پاسخ به پرسشی در مورد اینکه چرا در این نمایشگاه برخی کارها در فضای فردی است و برخی دیگر جمعی، گفت: ما قبل از اینکه عکس بگیریم نگاه می‌کنیم، درک می‌کنیم و بعد آن را ثبت می‌کنیم اما همیشه برای من سوال بود که چرا در حالت عادی و زمان‌هایی غیر از موقع عکاسی، نسبت به هم و موضوعات اجتماعی این همه بی تفاوت هستیم به همین دلیل وقتی عکسی ثبت می‌شود فکری را در مخاطب ایجاد کند. این افراد هستند که جامعه را تشکیل می‌دهند، پس پراکندگی و آشفتگی فردی را در جامعه هم می‌توان دید و بالعکس.
ایمان نخشه دیگر هنرمند حاضر در این نشست هم در پایان نشست گفت: در واقع انسان از منظر ۸ هنرمند موضوع این نمایشگاه است. این در حالی است که ما نخواستیم هر کدام به صورت مجزا، استیتمنتی برای حضور در نمایشگاه ارائه کنیم چوی جای آن نبود. کارهای من به پریشانی انسان امروز می‌پردازد و معتقدم که در دوره‌ای هستیم که بین بدی و خوبی مانده ایم و اشتباه است که فکر کنیم حد وسطی هم وجود دارد. من نمی‌توانم به خودم به طور قطع بگویم خوب یا بد. البته فکر می‌کنم چیزی که مهم است، این است که سرگشتگی و خوددرگیری سبب می‌شود انسان یک پله جلو برود.
Δ