احترامی که از سینماگران پیشکسوت دریغ می‌شود/ دغدغه تأمین معاش

غلامرضا گمرکی مدیر تولید و تهیه‌کننده باسابقه سینما ضمن گلایه از بی‌توجهی مدیران فرهنگی نسبت به دغدغه‌های هنرمندان پیشکسوت از شرایط اعطای بسته‌های معیشتی به سینماگران انتقاد کرد. غلامرضا گمرکی تهیه‌کننده سینما در گفتگو با سینما خراسان درباره وضعیت نامساعد هنرمندان پیشکسوت در عرصه‌های مختلف هنری گفت: کاش فقط بیکاری بود، در هیچ کجای دنیا […]


غلامرضا گمرکی مدیر تولید و تهیه‌کننده باسابقه سینما ضمن گلایه از بی‌توجهی مدیران فرهنگی نسبت به دغدغه‌های هنرمندان پیشکسوت از شرایط اعطای بسته‌های معیشتی به سینماگران انتقاد کرد.

غلامرضا گمرکی تهیه‌کننده سینما در گفتگو با سینما خراسان درباره وضعیت نامساعد هنرمندان پیشکسوت در عرصه‌های مختلف هنری گفت: کاش فقط بیکاری بود، در هیچ کجای دنیا به خصوص کشورهایی که سینمایی پیشرفته دارند، ندیده و نمی‌شنوید که نسبت به هنرمندان پیشکسوت تا این اندازه بی‌مهری و بی‌حرمتی وجود داشته باشد. به چشم خود دیده‌ام که دوستان هنرمند از پیر و جوان و پیشکسوت برای دریافت بسته معیشتی جلوی فروشگاهی در یافت آباد صف می‌بندند! این در حالی است که بسته معیشتی باید به خانه هنرمندان ارسال می‌شد، نه اینکه هنرمندان برای دریافت آن از نقاط مختلف شهر به یافت آباد بروند. این برخورد اوج بی‌احترامی به هنرمند است.

وی در ادامه بیان کرد: انسان زمانی که متولد می‌شود چند دوره کودکی، نوجوانی، جوانی، میان‌سالی و کهن‌سالی را پشت سر می‌گذارد که هر کدام از این دوران‌ها برای خود خاطراتی را به همراه دارد، هر دوره هزینه‌های خود را هم دارد و بیشترین هزینه برای دوره کهن‌سالی است که فرد به دلیل بزرگ شدن خانواده‌اش هزینه‌های بیشتری را متقبل می‌شود.

تهیه‌کننده فیلم «آقای گل» بیان کرد: متاسفانه در این زمان است که شخص کهنسال همانند دوران کودکی پرتوقع و زود رنج می‌شود و نیاز به توجه و احترام دارد، اما مسئولان حرمت و احترام را از این کهن‌سالان می‌گیرند و اهمیتی به آن‌ها نمی‌دهند. در حالی که رسیدگی مالی این فرهیختگان برای کشوری که روی نفت و گاز جا خوش کرده، رقمی نمی‌شود که دولت از پس پرداخت آن برنیاید، متاسفانه در دولت‌های مختلف کمتر وزیری در وزارت ارشاد منصوب شده که اهل هنر و دلسوز هنرمندان باشد و به معضلات و گرفتاری‌های هنرمندان پیشکسوت آن طور که شایسته آن هستند توجه و رسیدگی کنند.

وی تاکید کرد: در حال حاضر تنها دل‌خوشی پیشکسوتان هنر، موسسه هنرمندان پیشکسوت است که سید عباس عظیمی مدیریت آن را برعهده داشت و طی ۸ سال توانست ۹۰۰ عضو را در دل موسسه پذیرا شود.

این تهیه‌کننده سینما در بخش دیگری از صحبت‌های خود عنوان کرد: هر شغلی یک دوره خاص دارد به خصوص بازیگری، از آنجا که حرف اول و آخر را مردم در تمام زمینه‌ها می‌زنند، باید بپذیریم که این مردم هستند که طالب چهره‌های جدید هستند و چهره‌های شناخته‌شده برایشان تکراری می‌شود. البته این به آن معنا نیست که بازیگران از دید مخاطبان ناتوان می‌شوند، بلکه منظور من نگاه تماشاگر است که بر همین اساس با ورود چهره‌های جدید بازیگران قدرتمند با تجربه حضورشان در فیلم‌ها کمرنگ می‌شود و در نهایت لقب پیشکسوت به آنها داده می‌شود.

وی تاکید کرد: مسئولان دولتی وظیفه دارند که در تمام زمینه‌ها از هنرمندان پیشکسوت مراقبت و رسیدگی کنند که متاسفانه به این عزیزان توجهی نمی‌شود.

گمرکی گفت: به خاطر داشته باشیم که همه ساله بازنشستگان کشوری و لشکری برای اضافه حقوق جلوی در مجلس تحصن می‌کنند تا شاید دولت برای تراز حقوق آن‌ها با شاغلان، قدمی بردارد تا بتوانند با دریافتی خود هزینه‌های سنگین زندگی را بپردازند. متاسفانه شاهد هستیم که تورم بیشتر از حقوق‌هایی است که دولت به کارمندان پرداخت می‌کند و این امر نشان می‌دهد که یک پیشکسوت در چنین شرایطی هرگز نمی‌تواند با چنین بودجه‌ای گذران زندگی کند، چه رسد به هنرمندان که زیر پوشش خانه سینما هستند و حقوق بسیار ناچیزی دریافت می‌کنند.

وی توضیح داد: البته در این زمینه خانه سینما مقصر نیست چرا که بودجه‌ای که وزارت ارشاد در اختیار خانه سینما قرار می‌دهد این اجازه را به خانه سینما نمی‌دهد که بتواند شرایط بهتری را برای بازنشستگان ایجاد کند. چه دلیلی دارد در طول سال، ده‌ها جشنواره با بودجه‌های میلیاردی برگزار شود، در حالی که با چنین بودجه‌ای می‌توانند بسیاری از هنرمندان پیشکسوت را تامین کنند.

این سینماگر بیان کرد: اگر مسئولان دارای تدبیر و صاحب اندیشه و دلسوز هنرمندان و پیشکسوتان باشند می‌توانند هزینه‌های جشنواره را صرف حقوق و مسائل درمانی هنرمندان کنند.

وی تاکید کرد: افتخار هر مملکتی، فرهنگ آن مملکت است و این فرهنگ متعالی متجلی نخواهد شد مگر با حضور هنرمندان در زمینه‌های مختلف، این در حالی است که بسیاری از پیشکسوتان هنرمند به جای انتقال تجربه‌های خود به نسل جوان، خانه‌نشین شده‌اند و در حد امکان سعی دارند خود را از انظار دور نگه دارند.