یک عاشقانه سیاسی در «سقوط اضطراری»/ خنده جای تفکر را گرفته است

سید علی موسویان کارگردان نمایش «سقوط اضطراری» از اینکه مخاطبان به جای دیدن نمایش‌های متفکر به سراغ نمایش‌های کم مایه می‌روند، گلایه کرد. سید علی موسویان کارگردان نمایش «سقوط اضطراری» که در بخش چهل سالگی انقلاب اسلامی در جشنواره تئاتر فجر اجرا شد در این باره به سینما خراسان گفت: این اثر نمایشی از ۲۸ […]


سید علی موسویان کارگردان نمایش «سقوط اضطراری» از اینکه مخاطبان به جای دیدن نمایش‌های متفکر به سراغ نمایش‌های کم مایه می‌روند، گلایه کرد.

سید علی موسویان کارگردان نمایش «سقوط اضطراری» که در بخش چهل سالگی انقلاب اسلامی در جشنواره تئاتر فجر اجرا شد در این باره به سینما خراسان گفت: این اثر نمایشی از ۲۸ دی ماه در قالب اجرای عمومی در تماشاخانه مهر حوزه هنری اجرای خود را آغاز کرد و ۲۲، ۲۳ و ۲۴ بهمن ماه در بخش چهل سالگی انقلاب اسلامی به صحنه رفت.

وی درباره داستان نمایش توضیح داد: «سقوط اضطراری» یک داستان عاشقانه سیاسی را روایت می‌کند و زندگی ۲ خانواده یهودی در اروپا را به تصویر می‌کشد که یک زخم قدیمی ۲۰ ساله باعث بروز اتفاقاتی برای این خانواده در زمان حال می‌شود. هانا و یاحیل دو دلداده قدیمی پس از بیست سال به یکدیگر می‌رسند اما مناشه ضلع سوم این مثلث، سر بزنگاه می‌رسد. مناشه افسر ارشد اطلاعات موساد است و یاحیل فراری تحت تعقیب اطلاعات موساد …

این بازیگر و کارگردان تئاتر درباره ویژگی‌های اجرا اظهار کرد: در اجرای این نمایش تلاش کرده ام تلفیقی از فضای مینیمال با میزانسن و طراحی و خلق موقعیت‌ها رئالیستی را به مخاطب ارایه دهم.

موسویان درباره استقبال از نمایش بیان کرد: متاسفانه از اقبال مخاطبان راضی نیستم. تماشاگر این روزهای ما از فضای تئاتر بدون سلبریتی دور است و تئاتر برایشان خلاصه شده در جوانک‌های چشم رنگی سینما و فضای اینستاگرام. البته ما مخاطبان خودمان را در این اجرا داشتیم اما با رشد قارچ‌های سمی با عنوان تئاترخصوصی در تئاتر که از هر نقطه ای سر بر آورده اند دیگر نمی‌توان انتظار سالنی پر از تماشاگر را برای چنین نمایش‌هایی داشت.

وی در پایان صحبت هایش اضافه کرد: امیدوارم هر نمایشی با هر سبک و سیاقی مورد توجه تماشاگران قرار گیرد. برنامه‌ای برای اجرای مجدد این نمایش نیز نداریم چون این کار کمدی نیست و تماشاگران ترجیح می‌دهند اگر پولی خرج تئاتر می‌کنند به دیدن نمایشی بنشینند که آن‌ها را بخنداند تا اینکه به تفکر وادارد.