آرمانشهرم را در «ایدئوتوپیا» تصویر کردم/ «هنر» دیگر سبک‌پذیر نیست

به گزارش سینما خراسان، ماهیار چرمچی ۱۵ سالی است که به‌صورت حرفه‌ای هنر نقاشی را دنبال می‌کند. او تاکنون ۴۴ نمایشگاه برگزار کرده و این در حالی است که نقاشی را به‌صورت خودآموخته یاد گرفته است.

چرمچی در حاشیه برگزاری نمایشگاه نقاشی «ایدئوتوپیا» درباره این نمایشگاه در گفتگو با سینما خراسان گفت: در نمایشگاه «ایدئوتوپیا» آثاری از من و ۲ نفر از دوستانم با نام مهداد و مهسا ملکی به نمایش درآمده است. تکنیک آقا و خانم ملکی رنگ روغن و تکنیک من میکس مواد بوده است.

وی افزود: نمایشگاه «ایدئوتوپیا» در آرزوهای من جایگاه ویژه‌ای دارد. گویی با «ایدئوتوپیا» دوباره متولد شده‌ام. یکی از ویژگی‌های بارز آثار، کاربرد نمادها و نشانه‌ها در آن است. فکر می‌کنم آثار این نمایشگاه، می‌تواند مخاطب را به فکر فرو ببرد.

چرمچی درباره سبک خلق آثار خود عنوان کرد: امروزه در دنیای نقاشی سبک به معنای کلاسیک وجود ندارد. اکنون اکثر آثار به صورت تلفیقی و ترکیبی خلق می‌شوند چون دنیای هنرهای تجسمی مانند گذشته دیگر سبک‌پذیر نیست. با این حال سبک نقاشی‌های به نمایش درآمده ترکیبی از اکسپرسیو، ایمپرسیونیسم و سوررئال است. در واقع پیرو سبک خاصی نیستم و ترجیح می‌دهم که نقاشی‌هایم گفتگومحور باشد و با مخاطب خود ارتباط برقرار کند.

این هنرمند با اشاره به مراسم افتتاحیه این نمایشگاه اظهار کرد: افتتاحیه نمایشگاه با استقبال مردمی همراه بود و بسیاری از هنرمندان همچون شمس لنگرودی، سارا خوئینی‌ها، رسول یونان و سایر هنردوستان و هنرمندان به گالری آمدند که باعث دلگرمی و خوشنودی‌ام شد البته در این میان برخی از آثار برای خرید انتخاب شدند و در کل استقبال بیش از انتظار من بود.

چرمچی درباره ایده این نمایشگاه توضیح داد: ایده این نمایشگاه براساس گفتگوها و تبادل‌نظر من و مهداد ملکی و مهسا ملکی شکل گرفته است. درواقع قبل از اینکه کارها طراحی بشوند، ما جلسات متعددی را با هم گفتگو کردیم و به دیدگاه‌هایی رسیدم که گاهی در جهت مخالف نیز بود اما گفتگو کردیم. محور اصلی گفتگوهای ما درباره جبر و اختیار، زمان، صفر آفرینش و موضوعاتی از این قبیل بود به همین ترتیب تمام آثار نمایشگاه در یک کارگاه و به شکل مشخص خلق شده است.

این هنرمند تجسمی درباره عنوان انتخابی برای این نمایشگاه بیان کرد: ایدئو از واژه ایدئولوژی برداشته شده و توپیا به معنای آرمانشهر و مدینه فاضله شخصی است که وجود خارجی ندارد. این آرمانشهر، ویژگی جمعی ندارد. خیلی از اندیشمندان یا فلاسفه آرمانشهری را ترسیم می‌کنند که جنبه عمومی دارد. ما صرفاً آرمانشهر شخصی خود را تصویر کرده و بر اساس همین موضوع نام نمایشگاه را «ایدئوتوپیا» گذاشتیم.

وی با بیان اینکه وجه مشترک آثار به نمایش درآمده در این نمایشگاه مسئله زمان است، مطرح کرد: زمان برای ما بسیار مهم و یک امر انتزاعی است که هنوز نتوانستیم درک صحیحی از آن داشته باشیم. گویی ما در بستر زمان غرق می‌شویم و این غرق شدن، ما را دچار فرسودگی ذهنی می‌کند.

این نقاش ادامه داد: من دوست دارم نقاشی‌هایم را مردم عادی و عامی نیز نگاه کنند و با دیدن آن‌ها به فکر فرو بروند. به طور کلی دوست دارم مردم عادی به نمایشگاه‌های نقاشی بیایند. بازدید از نمایشگاه‌ها هیچ هزینه‌ای ندارد، یک آخر هفته خوب را می‌توانید همراه با خانواده در گالری‌های نقاشی سپری کنید و تجربه‌ای متفاوت و احساس خوشایند بی‌بدیلی را تجربه کنید. ضمن اینکه به نظرم، مردم پاسدار اصلی فرهنگ و هنر هستند. اگر مردم از فرهنگ و هنر حمایت نکنند هیچ‌کس دیگری قدمی برنخواهد داشت. اگر می‌خواهیم نسل آینده و فرزندانمان در محیط فرهنگی و متعالی رشد کنند، باید خودمان دست به کار شویم. شاید اولین قدم حمایت معنوی از هنرمندان باشد.

وی سپس توضیح داد: با احترام معتقدم نقاشی نباید صرفاً بر تکنیک و خلق احساس بصری و عناصر زیبایی‌شناسی تکیه کرد. نقاشی باید با مخاطب حرف بزند، او را به فکر فرو ببرد و معتقدم نقاشی باید پیام و هدفی داشته باشد.

چرمچی در پایان گفت: آرزوی من این است که آثار گفتگومحور هنری همان گونه که در خارج از کشور مورد استقبال قرار می‌گیرد در داخل کشور نیز مورد توجه عموم مردم باشد. روزی که عامه مردم به گالری‌ها بیایند، من از صمیم قلب خوشحال خواهم بود.