نمایش هایی که هم اکنون روی صحنه هستند از لحاظ چهار معیارِ نسبت متون ایرانی به خارجی، کارگردانان زن به مرد، دسته‌بندی شش‌گانه و پراکندگی جغرافیایی تماشاخانه ها بررسی شدند. به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، ۵۹ نمایش مخاطب بزرگسال و ۲۴ نمایش مخاطب کودک و نوجوان که […]
نمایش هایی که هم اکنون روی صحنه هستند از لحاظ چهار معیارِ نسبت متون ایرانی به خارجی، کارگردانان زن به مرد، دسته‌بندی شش‌گانه و پراکندگی جغرافیایی تماشاخانه ها بررسی شدند.
به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، ۵۹ نمایش مخاطب بزرگسال و ۲۴ نمایش مخاطب کودک و نوجوان که هم اکنون روی صحنه هستند از لحاظ چهار معیارِ نسبت متون ایرانی به خارجی، کارگردانان زن به مرد، دسته‌بندی شش‌گانه (تئاتر معیار، تئاتر آئینی، تئاتر ترکیبی، تئاتر بدن، تئاتر مستند و تئاتر موزیکال) و همچنین پراکندگی جغرافیایی تماشاخانه‌ها در سطح شهر تهران بررسی شدند.
از میان ۵۹ نمایش حرفه‌ای مخاطب بزرگسالی که هم اکنون در تماشاخانه‌های دولتی و خصوصی در تهران روی صحنه است، ۴۴ متن ایرانی و ۱۵ متن خارجی است. این ۵۹ نمایش توسط ۲ کارگردان زن و ۵۷ کارگردان مرد اجرا می‌شود.
بر اساس دسته‌بندی شش‌گانه‌ای که سال گذشته و در سی و ششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر مبنای تقسیم شکلی آثار قرار گرفت، آثار حال حاضر را نیز می‌توان تفکیک کرد. تئاتر معیار، تئاتر آئینی، تئاتر ترکیبی، تئاتر بدن، تئاتر مستند و تئاتر موزیکال شش بخش این تقسیم‌بندی است و با این مبنا در مورد این ۵۹ اثر به این نتیجه می‌رسیم؛ ۵۴ نمایش تئاتر معیار، چهار نمایش تئاتر ترکیبی و یک نمایش تئاتر موزیکال هستند.
هر یک از بخش‌های تقسیم‌بندی بالا اینگونه تعریف شده بود؛ تئاتر معیار: اجراهایی مبتنی بر نمایشنامه به عنوان فرم آغازین و رایج تئاتری که بر اجرای کمابیش دقیق متن نمایشی با بهره‌مندی از قصه و جلوه‌های دیداری و شنیداری تکیه دارد. تئاتر آئینی: اجراهایی مبتنی بر قراردادهای نمایش‌های آیینی- سنتی. تئاتر ترکیبی: عنوانی برای نمایش‌هایی که از ترکیب رسانه‌های مستقل با هم بهره می‌برد مانند ترکیب تئاتر با ویدئو، پرفورمنس و… تئاتر بدن: عنوانی برای اجراهای متکی بر بدن. تئاتر مستند: عنوانی برای نمایش‌هایی مبتنی بر گزارشی خلاق از رویدادهای مستند در گذشته و حال و در نهایت تئاتر موزیکال: عنوانی برای نمایش‌هایی که با بیشترین استفاده از موسیقی و گفتار آهنگین و آوازی ساخته می‌شوند.
فاکتور دیگر پراکندگی جغرافیایی است. اساس در این تقسیم‌بندی این است که تهران را در چهار بخش شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز در نظر بگیریم. بر این مبنا تماشاخانه‌هایی که اکنون پذیرای نمایش‌های روی صحنه هستند، تعدادشان به عدد ۲۹ می‌رسد که ۲۵ محل اجرا در مرکز، سه محل اجرا در شمال و یک محل اجرا در جنوب تهران قرار دارند.
همچنین هر ۲۴ نمایش حرفه‌ای ویژه مخاطب کودک و نوجوانی که هم اکنون روی صحنه است، بر اساس متون ایرانی و توسط ۱۸ کارگردان مرد و ۵ کارگردان زن اجرا می‌شوند. یک نمایش نیز به صورت مشترک، توسط یک کارگردان زن و یک کارگردان مرد روی صحنه می‌رود.
از لحاظ پراکندگی جغرافیایی نیز در میان ۱۷ محل اجرای نمایش‌های ویژه کودکان و نوجوانان، شش محل اجرا در مرکز، سه محل اجرا در شمال، شش محل اجرا در غرب و ۲ محل اجرا در شرق تهران واقع شده است.
اجرای نمایش‌های کمدی شبانه (تئاتر آزاد) در بررسی بالا لحاظ نشده است.
Δ