دانشجوی جوان دنبال ماجراجویی بود و به همین دلیل گرایش فیلمبرداری را انتخاب کرد چون فکر میکرد به این وسیله میتواند به بسیاری از کشورها سفر کند و با فرهنگهای متنوع و آدمهای متفاوت آشنا شود.این دانشجوی جوان فریال بهزاد نام دارد، کارگردانی که فیلمهای مختلفی برای کودکان و نوجوان ساخته و امروز، ۴ اردیبهشت […]
دانشجوی جوان دنبال ماجراجویی بود و به همین دلیل گرایش فیلمبرداری را انتخاب کرد چون فکر میکرد به این وسیله میتواند به بسیاری از کشورها سفر کند و با فرهنگهای متنوع و آدمهای متفاوت آشنا شود.این دانشجوی جوان فریال بهزاد نام دارد، کارگردانی که فیلمهای مختلفی برای کودکان و نوجوان ساخته و امروز، ۴ اردیبهشت ماه سالروز تولدش است.فریال بهزاد فرزند پدری است که بر زمینهای کشاورزی گندمکاری میکرده و مادری خانهدار که در کار دستی تبحر داشته است.او گرچه به عنوان فیلمساز شناخته میشود ولی خوشحال است که در دانشگاه گرایش فیلمبرداری را انتخاب کرد و همین انتخاب سبب شد به عنوان یک کارگردان، لنزها را بشناسد و به ویژگیهای دوربینهای گوناگون آگاه باشد.
او در گفتگویی که با موزه سینما داشته و امروز به انگیزه سالروز تولدش از سوی موزه منتشر شده، عنوان میکند که فیلمسازی گویی معنای تازهای به زندگیام داده است.بهزاد که چندین فیلم برای کودکان و نوجوان ساخته، یادآوری میکند که آنچه بین سالهای ۴۰ تا ۶۰ در کانون پرورش فکری به عنوان سینمای کودک ساخته میشد، به جز در بخش انیمیشن، آثاری درباره کودکان بوده و نه برای تماشاگران کودک.او که در فیلمهای خود سراغ ادبیات فولکلور و قصههای سنتی ایران رفته، بر بهرهگیری از این منابع تاکید دارد و میگوید:فرهنگ ما آنچنان غنی است که نیازی نداریم از آمریکا یا ژاپن آثار هنری قرض بگیریم.
هرچند تا دورهای، از فرهنگ و قصههای فولکلور خود کار هنری برای بچهها نمیساختیم. شاید من در فیلمهایم اولین اقتباسها را از ادبیات فولکلور و داستانهای سنتی خودمان انجام دادم. همچنانکه یکی از فیلمهایم را با فیلمنامهای از آقای مرادی کرمانی ساختم که دلبسته قصههای سنتی ایرانی بود.او که در کارنامه هنریاش ساخت فیلمهایی همچون «کاکلی» و «دره شاپرکها» را دارد، یادآوری می کند: این فیلمها خیلی مورد استقبال خوبی قرار گرفت و آن زمان حمایتها هم از چنین آثاری، جدی بود.بهزاد که بر حمایت از سینمای کودک تاکید دارد، توضیح میدهد که سینمای کودک و نوجوان تنها سینمایی است که ژانر خاصی ندارد و بر اساس مخاطب متمایز میشود و از آنجا که کودک به تنهایی نمیتواند به سینما برود یا پول بلیت بدهد، بنابراین بزرگتری او را به سینما میبرد و این گونه است که سینمای کودک و نوجوان در همه جای دنیا نیازمند اهرم حمایتی است.
این کارگردان مدعی است که اولین فیلم درباره نوجوانها را ساخته چراکه مسائل این گروه سنی عموما در سینمای ما مورد کم توجهی قرار گرفته است، در حالیکه نوجوانی، دوره سنی مهمی است چون برای آینده تصمیمگیری میشود. ضمن این که این گروه سنی از همه جنبه ها تحت فشار هستند.بهزاد که پیشتر در جشنواره جیفونی به عنوان نمایندهای از سینمای کودک ایران جایزهای ویژه را دریافت کرده، با یادآوری این اتفاق ادامه میدهد: اولین بار در یک جشنواره خارجی متوجه شدم آقای زرین کلک چه مقام بالایی دارد در دنیای انیمشین. جایزهای هم که در جیفونی گرفتم، به کل فیلمهای کودک سینمای ایران داده شد. جایزه خیلی بزرگ و از جوایز مهمی بود که به مجموعهای از فیلمهای موفق سینمای کودک ایران تعلق گرفت .افتخار بزرگی که نشان میداد دنیا چقدر به سینمای کودک ما میبالد.فریال بهزاد در پایان سخنان خود از نقش مهم فرهنگ در کاهش سوءتفاهم میان ملتها سخن میگوید و خاطرنشان میکند: در جهان امروز از راه تبادل فرهنگی میتوان صلح برقرار کرد. هر سینماگری که در جشنوارهای خارجی شرکت میکند، سفیر فرهنگی است که در بسیاری از موارد میتواند اختلافها و تخاصمها را تقلیل و جهت آن را به سمت تفاهم، صلح و آشتی تغییر بدهد./ایسنا
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Δ