کمدین بزرگ ایران در بدترین روزهایش/چرا مهران مدیری به جای جایزه به نقد صریح نیاز دارد؟

مروری بر آثار نمایش خانگی
بخش دوم

به گزارش سینما خراسان ، سریال «ویلای من» چه بود؟ «عطسه» چه بود؟ «شوخی کردم» چه بود؟ کسی حتی اسمِ این‌ها به یادش نیست. هر ۲ فیلمِ سینمایی‌‌اش هم؛ سرد و مصنوعی؛ کم‌جان‌ و ناتوان. برنامه‌هایش هم، یکی از یکی بدتر… هرچند سریالِ «هیولا» و بخش‌هایی از «دورهمی»؛ متفاوت از آثارِ این دهه‌اش بود؛ اما مسیرِ کلّی‌اش: آشکارا سقوط است. سقوطی که هر سال؛ شدتِ بیشتر گرفته. با ساختِ برنامه‌های دِیمی و دَمِ دستی همچو «اسکار»؛ یا بازی در آثاری همچو «پدر گواردیولا»! و اوجِ فاجعه هم که سریالِ جدیدش؛ «قهوه‌ی پدری».

با همه این حال؛ همه‌جا به او جایزه می‌دهند! و برای همه‌ کارهاش، سوت و کف می‌زنند! مهم نیست چه کاری؛ هر کاری! به او «تندیسِ بهترین» می‌دهند!‌… در همه این سال‌ها، در رسانه‌ها، حتی اندازه انگشتانِ ۱ دست، نقدِ آثارِ مدیری نیست. همه حامی‌اند! همه شیپورچی!..

در سقوطِ مدیری؛ همانقدر که او مقصّر است؛ «رسانه» هم مقصّر است. رسانه‌ای که به جای حقیقت؛ فقط مَجیزَش گفت. برای استوری‌شدن توسطِ مدیری و تیمِ او و ویو گرفتن؛ یا برای پولِ آگهی… همه می‌بینند سقوط را؛ اما نمی‌گویند. اگر می‌گفتند، کار به «گل یا پوچ» نمی‌رسید. و از فیلمِ مَعیوبِ «۵ عصر»؛ به فاجعه‌ی «۶ صبح» نمی‌رسید. و تازه گمان نمی‌کرد هر ۲ شاهکار است!.. حتی در اطرافِ مدیری؛ همه دست‌بوسَند! وگرنه سرِ صحنه‌ی «ساعت ۶ صبح»؛ یکی به او می‌گفت: بازی‌اش فاجعه‌ست. اصلا غلط بازی می‌کند. همه «شخصیت» بازی می‌کنند؛ او «تیپ» بازی می‌کند! همانطور که در «قهوه پدری»؛ همه‌ «فانتزی» بازی می‌کنند، اما ژاله صامتی «رئال»! یعنی در کارهای جدیدِ مدیری؛ دیگر حتی بازی‌ها ۱ دست نیست!.. با این حال؛ هنوز رسانه‌ها و فستیوال‌ها؛ کف می‌زنند و جایزه می‌دهند!..

پادشاه لُخت است ولی هر سال؛ «تندیس بهترین لباس» را می‌گیرد! و این فاجعه‌‌‌ای‌ست فراگیر… در موسیقی هم چنین است. در ورزش؛ سیاست و همه‌جا… «رسانه» که باید چشم‌ِ همه را باز می‌کَرد؛ چشم‌ِ همه را می‌بَندد! و در مملکتی که رسانه‌ بیمار است؛ همه‌چیز بیمار است

محمد سمیع