به گزارش سینما خراسان ، فیلم غریزه اثری است که با جسارت به سراغ عشق، خاطره و هویت می‌رود. هرچند در روایت دچار لغزش‌هایی می‌شود، اما با زیبایی بصری، بازی‌های قابل‌قبول و موسیقی تأثیرگذار، می‌تواند مخاطب را درگیر کند.
روایت و مضمون
– غریزه داستانی عاشقانه را در بستر تاریخی دهه چهل روایت می‌کند؛ عشقی پرشور اما پرتنش که در دل فضایی سنتی و مردسالارانه شکل می‌گیرد. – فیلم تلاش می‌کند با استفاده از عناصر کلاسیک سینمای ایران، مانند قهرمان‌پردازی، تضاد طبقاتی، و عشق ممنوع، به نوعی ادای دین به سینمای کیمیایی و پارادیزو داشته باشد. – با این حال، روایت گاهی دچار کندی و پراکندگی می‌شود؛ برخی سکانس‌ها بیش از حد کش‌دارند و از ریتم اصلی داستان فاصله می‌گیرند.
کارگردانی و فضاسازی
– سیاوش اسعدی در این فیلم نشان می‌دهد که به خوبی با زبان بصری سینما آشناست. قاب‌بندی‌ها دقیق، طراحی صحنه‌ها چشم‌نواز و نورپردازی‌ها حساب‌شده‌اند. – استفاده از لوکیشن‌های شمال کشور، فضای مه‌آلود و رنگ‌های گرم، حس نوستالژی و دلتنگی را به خوبی منتقل می‌کند. – با این حال، گاهی فرم بر محتوا غلبه می‌کند؛ یعنی زیبایی بصری جای عمق روایی را می‌گیرد.
بازیگری
– امین حیایی در نقش مردی عاشق‌پیشه، حضوری پررنگ و باورپذیر دارد، هرچند در برخی لحظات احساساتش اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد. – پانته‌آ پناهی‌ها و ژاله صامتی نیز بازی‌هایی کنترل‌شده و حرفه‌ای ارائه می‌دهند که به باورپذیری شخصیت‌ها کمک می‌کند. – دو چهره جدید فیلم، با وجود تجربه کم، توانسته‌اند در فضای فیلم جا بیفتند و مکمل خوبی برای بازیگران اصلی باشند.
موسیقی و صدا
– موسیقی متن فیلم، با تم‌های ملودیک و گاه غم‌انگیز، به خوبی با فضای عاشقانه و تراژیک داستان هماهنگ است. – طراحی صدا نیز در خدمت فضاسازی قرار دارد؛ صدای باران، باد، و سکوت‌های معنادار، به عمق احساسی فیلم می‌افزایند.
Δ