مراسم افطار انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی ایران شامگاه شنبه ۲۸ اردیبهشت با قدردانی از مهدی شفیعی مدیرکل سابق هنرهای نمایشی در عمارت نوفل لوشاتو برگزار شد. به گزارش سینما خراسان، مراسم افطار انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی ایران با حضور اعضای این انجمن و تعدادی از هنرمندان تئاتر، شامگاه شنبه ۲۸ اردیبهشت در عمارت نوفل لوشاتو […]
مراسم افطار انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی ایران شامگاه شنبه ۲۸ اردیبهشت با قدردانی از مهدی شفیعی مدیرکل سابق هنرهای نمایشی در عمارت نوفل لوشاتو برگزار شد.
به گزارش سینما خراسان، مراسم افطار انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی ایران با حضور اعضای این انجمن و تعدادی از هنرمندان تئاتر، شامگاه شنبه ۲۸ اردیبهشت در عمارت نوفل لوشاتو برگزار شد.
در ابتدای این مراسم شاهین چگینی رئیس هیأت مدیره انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی ایران ضمن ارائه توضیحاتی درباره روند شکلگیری این انجمن و سختیها و مشکلاتی که در مسیر حرکت تماشاخانههای خصوصی وجود داشت، تصریح کرد: هیچ مشکلی از سوی نهادهای نظارتی، قوه قضاییه و دولتی برای ما ایجاد نشد و اکثر اصطکاکهایی به وجود آمد از سوی دستگاههای نزدیک به خودمان نظیر خانه تئاتر بود. به دلیل مشکلاتی که خانه تئاتر برای ما به وجود آورد مجبور به جوابیه و بیانیه دادن شدیم.
وی متذکر شد: خانه تئاتر بدون هیچ مشورتی با انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی آییننامه تماشاخانههای خصوصی را به ادارهکل هنرهای نمایشی ارائه داد. چرا خانه تئاتر باید نگاه از بالا به پایین داشته باشد و حضور انجمن صنفی ما را برنتابد. خانه تئاتر نگاه تمامیتخواه دارد و این وضعیت به نفع هیچکداممان نیست.
چگینی در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به رشد ۷۰ درصدی اعضای انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی، از مهدی شفیعی مدیرکل سابق هنرهای نمایشی به دلیل حمایت از شکلگیری این انجمن و همچنین تماشاخانههای خصوصی قدردانی کرد و در این بخش مدال انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی به شفیعی اهدا شد.
شفیعی با بیان اینکه در ایام ماه مبارک رمضان هر شب برنامهای هست ولی حضور در هیچ جایی مثل جمع تئاتریها بخصوص اعضای انجمن صنفی تماشاخانههای خصوصی برای من لذتبخش نیست، اظهار کرد: همیشه میخواستم از واژه تماشاخانههای غیردولتی به جای واژه تماشاخانههای خصوصی استفاده کنم زیرا با وضعیت اقتصادی و شرایطی که داریم استفاده از واژه خصوصی کمی دور است.
وی درباره روند شکلگیری تماشاخانههای خصوصی، یادآور شد: این کار یک فرد یا سیستم دولتی نبود بلکه زمانش رسیده بود تا تماشاخانههای خصوصی آغاز به کار کنند، البته این طرح کامل اجرا نشد و با حمایت دولت و بینش اهالی تئاتر کامل میشود.
مدیرکل سابق هنرهای نمایشی درباره نیاز جامعه تئاتری برای شکلگیری تماشاخانههای خصوصی، توضیح داد: ظرف ۴ سال تعداد دانشکدههای تئاتری ما از ۱۲ به ۶۰ دانشکده در سراسر کشور رسید که حضور این نیروهای جدید نیاز به شکلگیری تماشاخانههای خصوصی را نشان میداد. علاوه بر این اتفاق که شاهد افزایش نسل و فعالان جدید تئاتر هستیم، شاهد نسل جدیدی هستیم که تفاوتهای خود را با نسل قبل دارد. این نسل جدید به دلیل ارتباطات بینالمللی تغییری در فرم کار خود داده و در استفاده از تکنولوژی کارآمدتر است، جامعهپذیرتر و در جذب مخاطب موفقتر است. همچنین این نسل فعالتر از نسلهای قبل در مسائل پیراتئاتری است.
شفیعی ادامه داد: نسل جدید منتظر دولت نمیماند که فرصت اجرا برایش فراهم کند. شکلگیری تماشاخانههای خصوصی باید اتفاق میافتاد و عامل اصلیاش فعالان این نسل بودند. دولت هم باید در ازای تماشاخانههای خصوصی نقش خود را ایفا میکرد. دولت باید نسبت به ارکان مدیریتی خود بازبینی کند و به جای حمایتهای شخصی به سمت حمایت از تماشاخانههای خصوصی و نسل جوان حرکت کند.
وی اظهار امیدواری کرد که شکلگیری تماشاخانههای خصوصی فقط مختص تهران نباشد و در خارج از تهران نیز پا بگیرد.
این مدیر فرهنگی درباره مخالفان شکلگیری تماشاخانههای خصوصی، یادآور شد: در آن زمان شکلگیری این جریان ۳ دسته مخالف داشت؛ دسته اول کسانی بودند که نگران گسترش هنر در فضای جامعه هستند و آن را به عنوان یک تهدید میبینند. دسته دوم جزو خانواده تئاتر و کسانی بودند که امکان برخورداری از سالنهای دولتی را داشتند. این گروه نگران بودند که دایره فعالان تئاتری گسترده شود برخورداری خودشان از امکانات دولتی کمتر شود. دسته سوم نیز هنرمندانی بودند که آثارشان با هر نوع سطح کیفی پایین یا بالا و مخاطب محدود، از امکان توجه رسانهای و دولتی برخوردار بود و این گروه نگران قرار گرفتن آثارشان در سایه کارهای خلاقانه نسل جوان بودند.
شفیعی افزود: به این گروه از هنرمندان پیشنهاد میکنم تجربه اجرا در تماشاخانههای خصوصی را داشته باشند تا توان خود را در جذب مخاطب و اجرای بدون حمایت دولت بسنجند.
وی در پایان سخنان خود تأکید کرد: در تئاتر نباید نگاه تنها صرف اجرا باشد و من میبینیم که تماشاخانهها در اجرای تئاتر به دنبال تعریف تفریحی فرهنگی برای مخاطب هستند. در شرایط اقتصادی فعلی جامعه، قیمت بلیت تئاتر خیلی در این بالا نرفته و از این رو فرهنگ تئاتر دیدن قابل پیشنهاد برای خانوادهها است.
Δ