منتقد سینما و تلویزیون درباره شیوه تصویربرداری سریال «سووشون» گفت: دوربین لرزان و شناوری که مدام می‌چرخد و اغلب تصاویر مربوط و نامربوط را به نمایش می‌گذارد، واقعاً آزاردهنده است.
«خانه ارواح» قصد دارد با طنز و فانتزی، وقایع تاریخی ایران را بازخوانی کند؛ از کودتای ۲۸ مرداد گرفته تا جنگ ایران و عراق. استفاده از ارواح، مرگ و حوادث تاریخی به مثابه ابزار روایت، پتانسیل ایجاد دیالوگ میان تاریخ و حال را داشت.
فیلم «اتاقک گلی» به دلیل روایت صمیمانه و شفاف از عملیات «مرصاد» جایگاه خاصی دارد. ورود منافقین به روستا و وحدت، یکدلی و ایستادگی اهالی روستا در برابر دشمن و همراهی آنها با رزمندگان برای دفاع از زن و فرزندان‌شان نقطه عطف مهم این اثر است.
«اجل معلق» نمونه‌ای برجسته از تلفیق هوشمندانه کمدی و درام اجتماعی است که با حضور بازیگران مطرحی چون رضا عطاران، عباس جمشیدی‌فر، بهزاد خلج، الیکا عبدالرزاقی، گیتی قاسمی و سیاوش چراغی‌پور، توانسته تصویری زنده و ملموس از بحران‌های طبقه کارگر در جامعه معاصر ایران ارائه دهد.
فیلم زن و بچه فیلمی تراژیک با فجایع زنجیروار بدون ظرافت گفتار است.
فیلم کوتاه «بابردو» ساخته سیاوش ساعدنیا، داستانی از یک پیرزن را روایت می‌کند که در پیری به دنبال تحقق رویاهای کودکی از دست رفته‌اش است. این فیلم که بدون دیالوگ موفق به انتقال مفاهیم عمیق و خلق شخصیت شده، نقدهایی را از سوی منتقدان به همراه داشته که هم بر نقاط قوت آن در شخصیت‌پردازی و هم بر چالش‌های فنی‌اش تأکید دارند.
فیلم کوتاه «نقره‌ای» در قالب مستند اجتماعی، داستان مشکلات دو قشر از جامعه را به موازات هم روایت می‌کند.
فیلم «دایناسور» انسجام روایی ندارد و از الگویی تکه‌تکه پیروی می‌کند. این اثر بیشتر به مجموعه‌ای از کلیپ‌های طنز اینستاگرامی شبیه است تا یک روایت سینمایی منسجم. شوخی‌ها غالباً سطحی و قابل پیش‌بینی و فاقد نوآوری هستند.
«پیر پسر»؛ فیلمی سیاه و تکان‌دهنده که با فضاسازی منزجرکننده و شخصیت‌پردازی عمیق، تاریک‌ترین زوایای جامعه و روابط انسانی را به تصویر می‌کشد و اثری ماندگار در سینمای ایران لقب گرفته است.
اکران فیلم اجتماعی «پیر پسر» را می‌توان بیش و پیش از همه، فرصتی دید که نوع مواجهه جامعه با امر نامطلوب را محک می‌زند.