«اجل معلق» نمونه‌ای برجسته از تلفیق هوشمندانه کمدی و درام اجتماعی است که با حضور بازیگران مطرحی چون رضا عطاران، عباس جمشیدی‌فر، بهزاد خلج، الیکا عبدالرزاقی، گیتی قاسمی و سیاوش چراغی‌پور، توانسته تصویری زنده و ملموس از بحران‌های طبقه کارگر در جامعه معاصر ایران ارائه دهد.
فیلم زن و بچه فیلمی تراژیک با فجایع زنجیروار بدون ظرافت گفتار است.
فیلم کوتاه «بابردو» ساخته سیاوش ساعدنیا، داستانی از یک پیرزن را روایت می‌کند که در پیری به دنبال تحقق رویاهای کودکی از دست رفته‌اش است. این فیلم که بدون دیالوگ موفق به انتقال مفاهیم عمیق و خلق شخصیت شده، نقدهایی را از سوی منتقدان به همراه داشته که هم بر نقاط قوت آن در شخصیت‌پردازی و هم بر چالش‌های فنی‌اش تأکید دارند.
فیلم کوتاه «نقره‌ای» در قالب مستند اجتماعی، داستان مشکلات دو قشر از جامعه را به موازات هم روایت می‌کند.
فیلم «دایناسور» انسجام روایی ندارد و از الگویی تکه‌تکه پیروی می‌کند. این اثر بیشتر به مجموعه‌ای از کلیپ‌های طنز اینستاگرامی شبیه است تا یک روایت سینمایی منسجم. شوخی‌ها غالباً سطحی و قابل پیش‌بینی و فاقد نوآوری هستند.
«پیر پسر»؛ فیلمی سیاه و تکان‌دهنده که با فضاسازی منزجرکننده و شخصیت‌پردازی عمیق، تاریک‌ترین زوایای جامعه و روابط انسانی را به تصویر می‌کشد و اثری ماندگار در سینمای ایران لقب گرفته است.
اکران فیلم اجتماعی «پیر پسر» را می‌توان بیش و پیش از همه، فرصتی دید که نوع مواجهه جامعه با امر نامطلوب را محک می‌زند.
فیلم کوتاه "امتحان نهایی" به کارگردانی مهدی نجفی ، اثری است که از سوی منتقدان، داوود نجف‌زاده و آمنه مجذوب صفا، با نقدهای صریحی مواجه شده است. هسته اصلی این نقدها به شعاری‌زدگی و ضعف فیلمنامه بازمی‌گردد.
داوود نجف‌زاده، دبیر پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوانان مشهد، در نقدی به بررسی فیلم "دوئل" پرداخت و نکات کلیدی و انتقادات جدی خود را مطرح کرد.
توقیف سریال «سووشون» و مسدودشدن پلتفرم «نماوا» ضربه‌ای به اقتصاد کسب‌وکارهای اینترنتی و سرمایه‌گذارانی است که با امید در فضای دیجیتال ایران فعالیت دارند. وقتی امنیت سرمایه‌گذاری کاهش یابد، سرمایه‌گذاران یا دیگر سمت تولید محتوای فرهنگی نمی‌روند یا جذب پلتفرم‌های خارجی می‌شوند. جنگ بیانیه‌ها بر سر «سووشون» در حالی داغ شده که آنچه فراموش شده اقتصاد دیجیتال کشور است.