مراسم رونمایی از آلبوم موسیقی «نشو» کاری از رامین وطن نیا جمعه بیستم اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا درویشی و تعدادی دیگر از هنرمندان برگزار شد. به گزارش سینما خراسان، مراسم رونمایی از آلبوم «نشو» با هنرمندی رامین وطن نیا جمعه بیستم اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا درویشی و تعدادی دیگر از هنرمندان در مجموعه […]
مراسم رونمایی از آلبوم موسیقی «نشو» کاری از رامین وطن نیا جمعه بیستم اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا درویشی و تعدادی دیگر از هنرمندان برگزار شد.
به گزارش سینما خراسان، مراسم رونمایی از آلبوم «نشو» با هنرمندی رامین وطن نیا جمعه بیستم اردیبهشت ماه با حضور محمدرضا درویشی و تعدادی دیگر از هنرمندان در مجموعه شهر کتاب اکباتان تهران برگزار شد.
صادقی چراغی پژوهشگر موسیقی نواحی ایران در ابتدای این برنامه گفت: به رامین وطن نیا برای طی کردن دشواری‌ها و رسیدن به انتشار این آلبوم تبریک می‌گویم. ما در دوران مرگ مؤلف به سر می‌بریم و من امیدوارم این اولین و آخرین اثرِ رامین وطن‌نیا نباشد چرا که وارد شدن به جَرگه مؤلفان دشوار و ماندن در این عرصه دشوارتر است.
وی با بیان اینکه مؤلفان، ایرادِ کارهایشان را در بازخوردهایِ آمده از سوی مخاطبان متوجه می‌شوند، توضیح داد: تولید چنین اثری بسیار دشوار است. من خودم تا کنون جرأت نکرده‌ام اثر بی کلامی منتشر کنم اما امروز بسیار خوشحالم که همه ما اینجا گرد آمده‌ایم تا تولد یک اثر هنری را جشن بگیریم.
رامین وطن نیا آهنگساز آلبوم «نشو» نیز در این برنامه پیرامون تازه‌ترین اثرش توضیح داد: بیشتر قطعه‌های این آلبوم ارکستراسیونی براساس کوارتت دارند. سازهایی مانند چهار درخت در کنار هم قرار می‌گیرند که البته سازبندی‌ها در قطعه‌های مختلف عوض می‌شود. این آلبوم هفت قطعه دارد که ۲ قطعه آخر را یک ماه و نیم قبل از انتشار ساخته‌ام.
این هنرمند در ادامه صحبت‌هایش به بیان توضیح‌هایی درباره هر کدام از قطعه‌های آلبوم «نشو» پرداخت و گفت: «لالایی» را در سوگ پدربزرگم ساختم. در این اثر صدای ارکستری زهی با تکنوازی کلارینت را می‌شنوید که کلارینت در بستر ارکستر زهی لالایی را فریاد می‌زند. «بلوچی» نیز قطعه‌ای است که موسیقی‌اش سه قسمت دارد. بخش نخست آن ریتمیک است و حرکات آئینی بلوچی را روایت می‌کند. در ادامه فضایی تعلیق مانند را می‌شنویم و پس از آن وارد موسیقی با حرکت می‌شویم. دلیل ایجاد یک فضای تعلیق گونه هم این بود که الانِ بلوچستان و دشت‌های خاصش بیشتر فضایی تخت و بدون حرکت و تعلیق مانند را برایم تداعی می‌کند و نمی‌دانم چقدر درست است یا نه اما دوست داشتم تجربه‌اش کنم.
وی در پایان بیان کرد: درباره قطعه «صیرورت تا ۲۷.۷» هم باید بگویم صیرورت به معنی از بودن تا شدن است. زمانی که این قطعه را ساختم دقیقاً بیست و هفت سال و هفت دهم سال از عمرم گذشته بود و قطعه با فضایی‌گنگ و تعلیق مانندی شروع می‌شود، چرا که پیش از تولد رو نمی‌دانم چگونه بوده، پس با صدای قلب و صداهای گنگ درون رحم شروع می‌شود و سپس تولدم و دوران کودکی و در ادامه موسیقی الکترونیکی می‌شنویم که سفر به تهران را روایت می‌کند.
قدردانی از مقام هنری محمدرضا درویشی آهنگساز و پژوهشگر موسیقی نواحی ایران، پخش چند کلیپ از زندگی هنری رامین وطن نیا بخش‌های دیگر این مراسم را تشکیل می‌داد.
Δ