به گزارش روز پنجشنبه سینما خراسان، بهنام شریفی در یادداشتی نوشت: «امین حیایی» با فیلم «۲ همسفر» و سریال «آپارتمان» کار خود را آغاز کرد، پنج سالی باید میگذشت تا در «هتل کارتن» ستاره بخت این بازیگر جوان بدرخشد و با «روزگار جوانی» و «دستهای آلوده» ثابت کرد علاوه بر داشتن چهره ای زیبا، بازیگر قابلی هم هست. پس از این پیش درآمد درخشان، ستاره سینمای ایران وارد دومین فاز کارنامه خود شد.
حیایی هم در سینمای جریان اصلی با «مزاحم» و «کما» میدرخشید و هم با بازی در «مهمان مامان» «داریوش مهرجویی» نشان میداد دوست دارد در سینمای متفاوتتر هم خودش را نشان دهد. در دهه هشتاد این حضور دوگانه ادامه پیدا کرد. از فیلمهای مهم این دهه او میتوان به سری فیلمهای «ستارهها» و «شب» اشاره کرد.
امین سینمای ایران در «شب» در کنار دو اسطوره بازیگری یعنی «شکیبایی» و «انتظامی» در نقش سربازی وظیفهشناس عالی ظاهر شد .لهجه، بازی با چشمها و ناتورالیسم نقشآفرینی اش ،داوران را مجاب کرد تا سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را به او بدهند.
اما حیایی در سومین فاز کارنامهاش همه را شگفتزده کرد. به فیلمها و سریالهای دهه نود او توجه کنیم. «خانم», «دارکوب», «در خونگاه» و «آقازاده» نقشهایی بسیار متفاوت که تواناییهای او را نشان میدهند.
گل سرسبد این دهه ،بازی در دو فیلم متفاوت و بی نظیر بود ،«شعلهور »و «قاتل وحشی».
فرید شعلهور ،یکی از غریبترین شخصیتهای تاریخ سینمای ایران بود، نفرت و غیظ و خشم سالیان در این چهره تلنبار شده بود ،و بازی ظریف و پر از خلاقیت بازیگر خوب ما، آن را برجسته کرد. کمترین حق حیایی سیمرغ بود و اما داوران به دیپلم افتخار بسنده کردند .و در فیلم توقیفشده «قاتل وحشی» از «شعلهور» هم فراتر رفت، چهره دژم، پنهان مانده پشت جنونش، عذرخواهی، خشم انفجاری و حرکات های چشمهای خونینش، هر تماشاگری را میترساند، افسوس که این بازی درخشان هنوز دیده نشده است.
و بالاخره عصر جدید روی ظرفیتهای ستارگان حیایی حساب باز کرده بود و صمیمیترین و صادقانهترین نظرهای داوران هم مربوط به او بود.
و در نهایت اینکه “امین حیایی”، ستارهای برای تمام فصول و پشتوانهای مردمی است بازیگری که صاحبنظران و مردم به یک اندازه دوستش دارند و تحسینش میکنند.
روشنا
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Δ