برپایی جنگی نمایشی بین زبان‌ها و فرهنگ‌ها در «نغمه شبانه»

به گزارش سینما خراسان، نمایش آنلاین «نغمه شبانه» به نویسندگی مهسا طالبی با کارگردانی مشترک دنیز خاطری و ربکا میلر، محصول مشترک ایران و آمریکا یکشنبه ۱۵ تیر ماه مصادف با ۵ جولای در کانال یوتیوب Evening Melody-An Experiment اجرا شد به همین بهانه کلاودیا اورنستاین استاد دانشگاه، نویسنده و مدیر موسسه نمایش های شرقی آسیایی درباره ویژگی های این اثر نمایشی یادداشتی نوشته است.

کلاودیا اورنستاین استاد دانشگاه CUNY، دکترای تئاتر از دانشگاه استنفورد، عضو بورد یونیما و مدیر موسسه نمایش های شرقی آسیایی و نویسنده کتاب های «زنان و نمایش عروسکی»، «نمایش عروسکی» و «متریال پرفرمنس»، «جهان تئاتر: سنت و نوآوری» و «سیاست های تئاتر عامه» است.

در ترجمه این یادداشت آمده است:

«جای خوشحالی دارد در این اوضاع عجیبی که همه با آن درگیر هستیم تجربه تئاتری جدیدی در راستای ایجاد ارتباط بین هنرمندان و مخاطبان بین المللی آزمایش شده است. همچنین به نظر می رسد که تهیه و تدارک مناسبات چنین اجرایی یک روند بسیار پیچیده داشته است.

اینکه در طول نمایش، رای گیری انجام می‌شد و نه تنها تماشاگر با نمایش روی مانیتور تعامل داشت بلکه تعامل روی پرده بین بازیگران و مانیتورها نیز دیده می‌شد و همچنین در خلق این اثر بسیاری از امکانات تکنولوژیکی تئاتر مورد کاوش قرار داده شده، تحسین برانگیز بود. حقیقتا این ایده یک قدم در جهت ایجاد فعالیتی بین المللی است که می تواند به طور همزمان در چندین جهان جسمی و فرهنگی روح پیدا کند.

من از تماشای همزمان ۲ تفسیر از یک متن و دیدن انتخاب های مختلف ۲ کارگردان بسیار لذت بردم. این یک ایده عالی است که امکانات زیادی را در این مدیوم ارائه می دهد. همچنین با توجه به اینکه تئاتر آنلاین در بیشتر مواقع به بزرگنمایی چهره بازیگران جلوی دوربین خلاصه می‌شود، دیدن اجرای آنلاینی که از این فرمت پیروی نمی‌کند من را خوشحال کرد.

من از تغییر زبان و شنیدن زبان فارسی و انگلیسی پشت هم نیز خوشم آمد. همچنین شرکت کردن در رای گیری خیلی مفرح بود و حتی این که چه چیز باعث می‌شد تماشاگر ها رای خود را عوض کنند و با شنیدن تغییر ناگهانی زبان، تحریک شوند که به زبان خودشان رای بدهند. انگار یک نوع جنگ نمایشی بین زبان ها و فرهنگ ها در جریان بود!

با این حال گاهی بخش هایی از نمایش که به انگلیسی اجرا می شد مرا به فکر وامیداشت که ممکن است وقتی زبان به فارسی تغییر می‌کند بخش زیادی از اتفاقاتی را که در لایه های درونی نمایش رخ می دهد از دست بدهم، که به نظر می‌آید القای این حس به تماشاگر یک انتخاب آگاهانه از طرف طراح بوده است.

به هرحال آزمایش جالبی بود و جای دارد این ایده ها بیشتر اجرا شوند و باز هم اتفاق بیفتند.»