عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک معتقد است نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته‌های دیگر هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند. مجتبی ضیایی عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران درباره دوسالانه سرامیک و روند رشد آن به سینما خراسان گفت: دبیری […]
عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک معتقد است نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته‌های دیگر هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند.
مجتبی ضیایی عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران درباره دوسالانه سرامیک و روند رشد آن به سینما خراسان گفت: دبیری دوسالانه‌های سرامیک تا پیش از دوره یازدهم، برعهده استاد انوشفر (۷ دوره)، خانم سالور (یک دوره) و انجمن ملی سرامیک ایران بود که در همه این دوره‌ها، روندی به سوی نهادینه کردن سرامیک مدرن در ایران مدنظر و بسیار هم در این راستا مؤثر بود.
وی توضیح داد: نقطه عطف در عرصه سرامیک جایی بود که هنرمندان فعال در رشته‌های دیگر هنر مثل مجسمه و نقاشی، وارد حوزه نوگرایی در سرامیک ایران شدند که این نوگرایی را در دوسالانه دهم شاهد بودیم. عمده کارها در آن دوره نگاه مدرن داشت و بخشی هم در ارتباط با هنر مدرن و سنت بود یعنی با سلیقه سنتی اما نگاه نو به خلق آثار پرداختند.
ضیای به وقفه ۱۰ ساله بین دوسالانه دهم تا یازدهم اشاره کرد و افزود: در این ۱۰ سال، چندین نمایشگاه مهم در این حوزه برپا شد و گروه‌هایی نیز شکل گرفت و به نوعی این مدت دهه ورود سرامیک به هنر معاصر نیز به حساب می‌آید و کم کم آثاری با نگاه معاصر شکل گرفتند؛ آثاری که استیتمنت و عنوان مشخص دارند.
وقفه بین دو دوره دوسالانه سرامیک فرصتی برای کسب تجربه شد
به گفته وی، در دهمین دوسالانه ملی سرامیک، متن محور بودن کارها ضعیف بود ولی در این دوره ما شاهد هستیم که متن جزئی از اثر است. در آثار این دوره نه تنها استیتمنت جزئی از آثار شده است بلکه دغدغه‌های اجتماعی، فرهنگی جدیدی نیز به آثار اضافه شده است که می‌توان گفت این وقفه، فرصتی شد تا هنرمندان سرامیک کسب تجربه کنند.
عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک درباره اینکه آیا این وقفه چندین ساله سبب به رکود رسیدن هنرمندان شده یا خیر، بیان کرد: قطعاً برگزاری هیچ نمایشگاهی در این بازه زمانی جای دوسالانه را نمی‌گیرد. اگر دوسالانه در این فاصله زمانی تداوم داشت قطعا شاهد اتفاق بهتری بودیم اما در هر صورت سرامیک پویایی خود را در این سال‌ها حفظ کرده است.
رشته سرامیک در دانشگاه‌ها تأسیس شود
وی با تاکید بر اینکه باید رشته سرامیک در دانشگاه‌ها تأسیس شود، درباره اهمیت پژوهش در این عرصه گفت: هر پژوهش درست و جدی یک بازه ۶ ماهه تا یکساله نیاز دارد. در برخی دوسالانه‌ها شاهد بودیم بخش پژوهشی بسیار مؤثر بودند مثل دوسالانه قبلی مجسمه سازی. اما شاید چیزی که در کنار پژوهش و بیش از آن به آن نیاز داریم نقد است. اگر با رویدادی هنری مواجه هستیم این نقد اصولی است که می‌تواند راهگشا باشد. پژوهش فرایندی زمان بر است و دنبال یک نگاه بنیادین است ولی تأثیر نیش قلم نقد بسیار می‌تواند مؤثر باشد. چنین رویدادهایی باید از افراد بخواهد تا نگاه و نقد خود را ارائه دهند. وقتی به منتقدان در جامعه بها داده نشود ما نخواهیم فهمید در چه مسیری قدم میزنیم.
رویدادهای هنری کیوریتورال موفق‌تر از فراخوانی بودند
ضیایی در پایان با بیان اینکه دوسالانه‌ها و رویدادهای هنری که به صورت کیوریتورال برگزار شده‌اند موفق تر از رویدادهای فراخوانی بوده‌اند، درباره کیفیت آثار این دوره توضیح داد: ما در این دوره هم آثار با نگاه مدرن و هم آثار با نگاه معاصر دیدیم، برخی کارها نیز صرفاً تکنیکال بودند. اثر معاصر بیشتر زمینه‌مند است و به دغدغه اجتماعی اشاره می‌کند. نگاه انتقادی در هنر معاصر دنیای خاصی را می‌سازد و عموماً با کارهای صرفا مدرنیستی در تعارض هستند. کار مدرنیستی به یک اثر فرمال بسنده می‌کند و دنبال فرم است.
در یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران ۹۴ اثر از ۸۷ هنرمند توسط شورای انتخاب برای نمایش در نمایشگاه انتخاب شدند. مجتبی قربانی شاه کوچکی، مجید ضیایی، بیتا فیاضی، محمود محرمی، نفیسه خلج و بهزاد اژدری شورای انتخاب آثار بودند.
Δ