جامعه صنفی تهیه‌کنندگان نسبت به فروش سینما «رادیو سیتی» واکنش نشان داد و خواستار منتشر شدن قرارداد فروش این سینما به بخش خصوصی شد. به گزارش سینما خراسان، سینما «رادیو سیتی» یکی از سینماهای مدرن ایران بود که در سال ۳۷ افتتاح و در سال ۵۷ تعطیل شد. با پیروزی انقلاب اسلامی این سینما در […]
جامعه صنفی تهیه‌کنندگان نسبت به فروش سینما «رادیو سیتی» واکنش نشان داد و خواستار منتشر شدن قرارداد فروش این سینما به بخش خصوصی شد.
به گزارش سینما خراسان، سینما «رادیو سیتی» یکی از سینماهای مدرن ایران بود که در سال ۳۷ افتتاح و در سال ۵۷ تعطیل شد. با پیروزی انقلاب اسلامی این سینما در اختیار بنیاد شهید و امور ایثارگران قرار گرفت و به تازگی خبر رسیده است که به بخش خصوصی فروخته شده است. هرچند مسئولان بنیاد شهید تأکید دارند در قرارداد فروش این سینما تاکید شده که ساختمان این سینمای قدیمی که در فهرست میراث ملی هم ثبت شده است، تخریب نشود، اما به تازگی نگرانی‌هایی درباره سرانجام این سینما به‌وجود آمده است.
در همین راستا، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان بیانیه‌ای را برای انتشار در اختیار سینما خراسان قرار داده که در متن آن آمده است:
بارها و بارها از خیابان ولیعصر عبور کردیم، بسیاری از فعالان محیط زیست به درخت های قطع شده، موش‌های داخل جوی‌های خیابان، پرترافیک شدن این خیابان واکنش نشان داده و راهکار برای بهینه شدن وضعیت ارائه کرده‌اند. اما نکته اینجاست، چند تن از فعالان و هنرمندان به وضعیت سینمایی که سال‌هاست در کنار خیابانی پر رفت و آمد قرار دارد، توجه کردند آن هم در شرایطی که ناوگان سینمایی کشور به شدت با کمبود سالن سینما مواجه است؛ «رادیوسیتی» که از مجلل‌ترین و مدرن‌ترین سینماهای ایران در سال ۱۳۳۷ بود و امروز همچنان سرپاست چه سرنوشتی پیدا کرده است!؟
بنیاد شهید بعد از انقلاب مدیریت این سینما را عهده‌دار شد اما امروز مدعی است همکاری بسیاری خوبی با وزارت میراث فرهنگی داشته و این سینما را به بخش خصوصی سپرده است.
حال جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در شرایطی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مدعی شفاف‌سازی است خواستار انتشار متن قرار داد واگذاری سینما رادیو سیتی است. قراردادی که به ادعای سرپرست دفتر حفظ و احیای بناها، بافت‌ها و محوطه‌های تاریخی بنیاد شهید، قرارداد به گونه‌ای تنظیم شده که تخریب این ساختمان صورت نگیرد.
شفاف‌سازی متن قرارداد در شرایطی که اخبار متناقضی درباره این سینما در رسانه‌ها منتشر شد، الزامی است.
ابهاماتی که در خصوص ادعاهای بنیاد شهید وجود دارد:
۱. چرا سینما با بهای اندک واگذار شده است؟
۲. کدام شخص حقیقی یا حقوقی سینما را خریداری کرد؟
۳. چه تضمینی در قرارداد وجود دارد که خریدار سینما را تخریب نکند؟ اگر خریدار آنقدر ذی نفوذ است که سینما را زیر قیمت خریداری کرده آیا ممکن است سینما را تخریب نکند و کسی هم مانع نشود؟
۴. آیا شرایطی فراهم می‌شود که جامعه صنفی تهیه‌کنندگان یا سازمان سینمایی بتواند روند بازسازی این سینمای خاطره‌انگیز – به شکل سابق – را تا زمان بازگشت به چرخه اکران پیگیری کند؟
البته جامعه صنفی تهیه‌کنندگان سینمای ایران تلاش دارد تا به عنوان چشم بینای جامعه هنری، روند فعالیت بازسازی تا بازگشت به چرخه اکران را پیگیری کند.
Δ