صدای ابوالحسن خوشرو فریادگر تاریخ مازندران بود

به گزارش سینما خراسان، علی‌اکبر شکارچی نوازنده کمانچه و موسیقیدان ایرانی درگذشت ابوالحسن خوشرو را به اهالی موسیقی و خانواده این هنرمند تسلیت گفت.

در یادداشت تسلیت علی‌اکبر شکارچی آمده است:

«مردم هنرپرور، اهالی موسیقی ایران و مازندران بسیار متأسفم که با اندوهی گران و چشمانی گریان خبر درگذشت دوست خوش‌خوان، خوش‌نواز، و موسیقیدان کم‌نظیر مازندرانی ابوالحسن خوشرو را به شما و خانوادۀ گرامی‌اش تسلیت می‌گویم.

این خوانندۀ برجسته چهاردهم دی‌ماه ۱۳۲۵ در روستای ساروکُلای مازندران چشم به جهان گشود و دهم اسفند ۱۳۹۸ پس از تحمل دلیرانۀ بیماریِ سرطان چشم بر جهان فرو بست. درود بر همسر گرامی و خانوادۀ عزیزش که او را پروراندن و در شرایط سخت بیماری مانند چشمان خود از او مراقبت کردند.

ابوالحسن در خانواده‌ای هنرمند با موسیقی آمیخته شد، نی‌نوازی «لـله‌وا» را سینه‌به‌سینه از پدرش ابوطالب آموخت و در جوانی از هنرستان موسیقی تهران فارغ‌التحصیل شد. او علاوه بر نی‌نوازی با خوانش ترانه‌های مازندرانی با صدای جادویی و سحرآمیز خود به خواننده‌ای صاحب سبک و منحصربه‌فرد بدل گردید. بخت یار من بود که حدود سی سال پیش در آلبوم «موسیقی مازندرانی» تنظیم محمدرضا درویشی با این پدیده و نابغۀ دوران آشنا شوم و با کمانچه، آوازِ امیری او را جواب دهم. هنوز صدای پُرطنین و پرتحریر او در گوشم می‌پیچد، حقیقتاً تا آن‌زمان نه در سرزمین خود یعنی لرستان و نه در هیچ‌جای دیگر چنین صدا و آوازی سرکش و عصیانگر را نشنیده بودم.

آوازی که فریادگر تاریخ مازندران و پیام‌رس غم و اندوه و شادمانی مردم آن دیار بود. صدایی که هر کس برای اولین‌بار می‌شنید، انگار به بهشتی از شعر و موسیقی و بیانی پراحساس وارد می‌شد. بسیار شگفت‌انگیز و پر رمز و راز مانند دریای خزر و پیچیدگی و سربلندی سروهای جنگل مازندران. من به رسم مازندرانی‌ها او را عمو می‌نامیدم. ارتباط ما با دوست مشترکمان زنده‌یاد احمد محسن‌پور موجب شد تا دوستی‌مان بیشتر بهم آمیخته شود. اکنون که این دو هنرمند در قید حیات نیستند می‌دانم برای دوستان مشترکمان فقدان این دو عزیز چه غم بزرگیست بر دل آنان و اهالی موسیقی مازندران.

آثار فراوان به‌جامانده از ابوالحسن در کنسرت‌های داخل و خارج و آلبوم‌های گوناگون بزرگ‌ترین منبع آموزش به‌شمار می‌رود. اطمینان دارم خداوندگار موسیقی جان آواز و اندیشۀ موسیقی او را بر جان نسل‌های این دوران و نسل‌های آینده جاری خواهد کرد.

حدود دو ماه پیش در رونمایی از آثار آیینی و حماسی ایشان در سالن دانشگاه آمل در وصف او سخن گفتم و ساز و آوازی به افتخارش اجرا نمودم. آن‌شب آخرین دیدارمان بود، او را برای بار آخر دیدم و بوسیدم و گریان از یکدیگر جدا شدیم.

بدرود ای قرقاول بلندپرواز و رنگین‌نوا / بدرود ای شهره به آفاق و بی‌ادعا

بدرود ای صبور و عاشق و مهربان / ـــ علی‌اکبر شکارچی

لواسان، دهم اسفند ۱۳۹۸»