محمد برزویی: “ترموستات” خسته کننده و فاقد جذابیت‌های ویژه است

محمد برزویی، فیلمساز، در نقدی تند به فیلم "ترموستات"، ساخته « روزبه اخوان » ،این اثر را خسته کننده و فاقد جذابیت‌های لازم برای مخاطب دانست.

به گزارش روز یکشنبه سینما خراسان محمد برزویی فیلمساز و کارگردان مشهدی ، در نشستی از سلسله برنامه های پاتوق فیلم کوتاه دفتر انجمن سینمای جوانان ایران که در پردیس مهر کوهسنگی مشهد برگزار شد به تحلیل و بررسی فیلم «ترموستات» پرداخت.

برزویی با انتقاد از ساختار روایی فیلم، معتقد است که اگر فیلم‌ساز داستان را سر راست از ابتدا تا انتها روایت می‌کرد، نتیجه‌ای زیباتر حاصل می‌شد. او با اشاره به اینکه فیلم با نقطه اوج آغاز می‌شود و در صحنه‌های پایانی به شدت افت می‌کند، تاکید کرد که روایت کلاسیک با شروع از نقطه کم و رسیدن به اوج، اثربخش‌تر است.

این فیلمساز با بیان اینکه “ترموستات” نشان از آماتور بودن سازندگانش دارد، افزود: فیلم‌نامه‌نویس زمانی می‌تواند فیلمی را متفاوت بسازد که به درجه استادی رسیده باشد و نوشتن یک قصه ساده را بلد باشد.

برزویی معتقد است که ایده اولیه فیلم، یعنی فردی که از سمعک برای نشنیدن صداهای ناخوشایند استفاده می‌کند، می‌توانست به شکل بهتری پرداخت شود، اما فیلم‌ساز از همان ابتدا ایده را سوزانده و بقیه فیلم نیز ملال‌آور شده است.

برزویی در پایان تاکید کرد که در صورت عدم استفاده از روایت کلاسیک، باید از عناصر جذاب دیگری مانند بازیگران خوب، نورپردازی ویژه، موسیقی زیبا و ایجاد فضایی لذت‌بخش برای تماشاگر استفاده کرد، در حالی که “ترموستات” فاقد این ویژگی‌ها است و نشان می‌دهد که فیلم‌ساز تجربه کافی برای ساخت فیلم‌های ساختارشکنانه را ندارد.

“ترموستات”؛ پوچ و ناامیدکننده، روایتی از انسان به مثابه چرخ‌دنده‌های نظام اقتصادی

داوود نجف زاده، دبیر پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان دفتر مشهد ، فیلم “ترموستات ” را با فضایی واهی و پایانی پوچ دانست که ملال و کندی را به مخاطب القا می‌کند.

او افزود : به نظر می‌رسد فیلم‌ساز قصد داشته است داستان را به سمت کمدی سیاه هدایت کند، اما در این امر موفق نبوده است. فیلم‌نامه از متریال زیادی برخوردار نیست و مضمون فیلم، حکایت از تبدیل شدن بازیگران اصلی به ترموستات را دارد.

نجف زاده اظهار کرد : شاید نگاه فیلم‌ساز، نگاهی پست‌مدرن بوده و می‌خواسته است بگوید انسان در آینده به مجموعه‌ای از چرخ‌دنده‌های نظام اقتصادی دنیا تبدیل می‌شود. این برداشت، فیلم را به نقدی بر وضعیت انسان مدرن و جایگاه او در دنیای سرمایه‌داری تبدیل می‌کند.