بهروز غریب پور کارگردان تئاتر معتقد است نفس حضور و حرکت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برای میراث داری از تعزیه و انتقال آن به نسل های آینده مهم است. به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بهروز غریب پور نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی «عاشورا» […]
بهروز غریب پور کارگردان تئاتر معتقد است نفس حضور و حرکت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برای میراث داری از تعزیه و انتقال آن به نسل های آینده مهم است.
به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، بهروز غریب پور نویسنده و کارگردان اپرای عروسکی «عاشورا» با اشاره به پیشینه اجرای تعزیه در کشور گفت: هنر تعزیه به عنوان یک آیین ملی مطرح است و حمایت حکومت های مختلف به ویژه صفویه از این آیین موجب شد تعزیه به شکل فراگیر و غنی اجرا شود و گزارش جهانگردان غربی از اجرای تعزیه نیز مبیین همین مطلب است.
وی ادامه داد: ژان شاردن یکی از جهانگردان اروپایی بوده که به ایران سفر کرده است. او در گزارشی که در سفرنامه خود آورده است از یک صحنه جنگی یاد می کند و می گوید که ۲ هزار نفر با شمشیر درحال جنگ نمایشی (تعزیه) بودند که پس از اتمام این نمایش آیینی کوچکترین آسیبی متوجه هیچ یک از دست اندرکاران و بازیگران این اجرا نشد.
این کارگردان تئاتر تاکید کرد: این گزارش بیان می کند که در آن زمان افرادی که تعزیه اجرا می کردند آموزش های لازم را دیده بودند و به طور کلی جنگ نمایشی را آموخته اند اما پس از صفویه شاهد افت و روند نزولی اجرای تعزیه در کشور بودیم ولی هنر نمایش تعزیه خوانی در دوره قاجار بار دیگر قوت گرفت و کسانی بودند که با تکیه بر اعتقادات و باور خود در تلاش بودند تا تعزیه را به شکل با شکوه، غنی و به دور از خرافه اجرا کنند.
غریب پور با تاکید برضرورت جهت دهی، هدایت و تربیت نیروهای جوان برای زنده نگه داشتن این آیین گفت: برای پیشرفت و جان تازه گرفتن این هنر نمایشی باید به همه جوانب آن مورد توجه قرار گیرد.
این کارگردان تئاتر که برای اجرای اپرای عروسکی «عاشورا» در آیین ملی «چله عشق» در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران تجلیل شده بود، بر ضرورت حمایت از تعزیه تاکید کرد و گفت: کتابخانه ملی ایران نقش مهمی در حفظ میراث گذشتگان و انتقال آن به آیندگان دارد و بی شک هنر نمایش تعزیه به عنوان آیینی ملی یکی از این میراث ارزشمند است و نفس حضور و حرکت سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برای میراث داری از این آثار آیینی و انتقال سینه به سینه آن به نسل های آینده مهم و ارزشمند است.
وی با بیان این مطلب که حفاظت از منابع، اسناد و مدارک بخشی مهمی از این میراث داری است، اظهار کرد: مطالب و منابع مورد نیاز در این عرصه وجود دارد اما نیاز است تا این داشته ها جمع آوری شود و سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران می تواند توجه خود را بر این رسالت معطوف کند.
غریب پور با انتقاد از فراهم نبودن امکانات لازم برای اجرای تعزیه در کشور گفت: منابع موجود برای اهل تحقیق در سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران وجود دارد اما این منابع که شامل متون مربوط به تعزیه می شود آنگونه که شایسته است به اجرا در نمی آیند.
وی یادآور شد: تعزیه یک اثر ترکیبی از هنر موسیقی، ادبیات دراماتیک و اجرای نمایشی است و بدون حفظ و توسعه دو بعد دیگر این هنر دیرینه و صرف جمع آوری و تنقیح و تصحیح نسخ تعزیه برای ادامه حیات آن کافی نیست و باید نهادهای فرهنگی دیگر با تاسی از عملکرد سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران برای ادامه حیات این هنر آستین همت بالا بزنند.
Δ