کامبیز حضرتپور میگوید آثاری که در نمایشگاه «هنر در گذر زمان» و بر اساس پژوهش در حوزه هنر ایران و تاریخ مُهر و حکاکی در ایران ارائه کرده، با رویکردی امروزی خلق شده است. کامبیز حضرتپور هنرمند نقاش که آثارش در نمایشگاه گروهی نقاشی و حجم «هنر در گذر زمان» در گالری شمیده به نمایش […]
کامبیز حضرتپور میگوید آثاری که در نمایشگاه «هنر در گذر زمان» و بر اساس پژوهش در حوزه هنر ایران و تاریخ مُهر و حکاکی در ایران ارائه کرده، با رویکردی امروزی خلق شده است.
کامبیز حضرتپور هنرمند نقاش که آثارش در نمایشگاه گروهی نقاشی و حجم «هنر در گذر زمان» در گالری شمیده به نمایش درآمده است، درباره نمایشگاه به سینما خراسان گفت: نمایشگاه «هنر در گذر زمان» با رویکرد نئوسقاخانهای برپا شده است؛ جریانی تحت عنوان سقاخانه در دهه ۴۰ در ایران تشکیل شد که هنرمندان این جریان از آرایهها و نقوش کهن ایرانی به اضافه خط نگاره استفاده کردند و به تدریج جنبشی فراگیر شد. این رویکرد در آن زمان شکل گرفت اما الان هم هنرمندانی هستند که نزدیک به آن رویکرد، فعالیت میکنند.
وی بیان کرد: از طرف گالری شمیده برای برپایی این نمایشگاه نسلهای مختلفی از هنرمندان که در مکتب سقاخانه کار کردهاند، دعوت شدند و من هم در این نمایشگاه سه کارم را به نمایش گذاشتم.
حضرتپور درباره تکنیک آثارش بیان کرد: آثارم بر اساس پژوهشی است که در حوزه هنر ایران و تاریخ مُهر و حکاکی در ایران داشتم. از مُهر در خلق آثارم استفاده کردم ضمن اینکه از طراحی که توسط رضا عباسی ۵۰۰ سال قبل انجام شده بود و طراحی چند اسب است، بهره گرفتم البته با برخوردی امروزی.
وی اظهار کرد: هنرمندان دیگری که در این نمایشگاه حاضر هستند چه نسل اول نقاشان سقاخانه و چه هنرمندان نسلهای بعدی، با همین رویکرد کار کردهاند یعنی استفاده از آرایهها، نقوش، نقشمایه و خط نگاره در آثارشان مشهود است.
این هنرمند نقاش در پایان به اثری با عنوان «سوختاخت» ترکیبی از سوختن و تاختن اشاره کرد و گفت: ابعاد این تابلو ۱۳۵ در ۱۳۵ سانتی متر و تکنیکش، ترکیبی است. تکنیک ترکیبی به این معناست که برای کارهایم معمولاً از چند متریال استفاده میکنم.
به گزارش مهر، نمایشگاه «هنر در گذر زمان» تا ۱۱ بهمن ماه در گالری شمیده به نشانی میرداماد، میدان مادر، خیابان شهید سنجابی (بهروز سابق)، بن بست یکم، پلاک ۸، طبقه اول، واحد ۱۲ برپاست.
ناصر اویسی در استیتمنت این نمایشگاه نوشته است: «من به عنوان نقاش معاصر همیشه سعی داشتم که کارهایم شناسنامه ایرانی داشته باشد. من از بیست سال پیش فکر میکردم که نباید جیره خوار فرهنگ غرب باشم و نمیخواستم همراه با تکنولوژی غرب که وارد ایران میشد فرهنگ غربی هم وارد شود. عقیده دارم که ما میتوانیم از تکنولوژی غرب استفاده کنیم اما شخصیت هنری خود را حفظ کنیم.»
Δ