کارگردان نمایش «جایی برای آشغال‌ها نیست» با اشاره به اینکه پاندمی کرونا گروه پرجمعیت نمایش را تبدیل به ۲ عروسک‌گردان و صداپیشه کرده است، درباره دیگر ویژگی‌های این اثر نمایشی توضیح داد. نسرین خنجری نویسنده و کارگردان نمایش «جایی برای آشغال‌ها نیست» که در بخش صحنه‌ای کودک و نوجوان هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران – […]
کارگردان نمایش «جایی برای آشغال‌ها نیست» با اشاره به اینکه پاندمی کرونا گروه پرجمعیت نمایش را تبدیل به ۲ عروسک‌گردان و صداپیشه کرده است، درباره دیگر ویژگی‌های این اثر نمایشی توضیح داد.
نسرین خنجری نویسنده و کارگردان نمایش «جایی برای آشغال‌ها نیست» که در بخش صحنه‌ای کودک و نوجوان هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی تهران – مبارک، حضور دارد با اشاره به اینکه متن را آذرماه پارسال و قبل از همه‌گیری کرونا نوشته است، به سینما خراسان گفت: جالب است که نمایشنامه شبیه یک پیش‌گویی درآمده که وضعیت جهان و انسان‌ها را در آینده‌ای نه‌چندان دور به تصویر می‌کشد. ماجرا از این قرار است که خانم «پوستر فیلم مچاله» و آقای «قوطی کنسرو قراضه» به نمایندگی باقی آشغال‌ها راه می‌افتند تا آدم‌ها را پیدا کنند و به آنها بگویند که بس است، دیگر زباله تولید نکنید، چون زمین زیر زباله‌ها دفن شده و دیگر جایی برای آشغال‌ها نیست! آنها از جنگل، دریا و دشت می‌گذرند تا به شهر آدم‌ها برسند.
وی با بیان اینکه پس از پذیرفته شدن نمایشنامه در مرحله بازخوانی، تمرین‌ها با دورخوانی به‌صورت آنلاین با همراهی مسعود غزنچایی و شبنم فتاحی‌عارف آغاز شد، افزود: در ادامه جلسات تمرین حضوری را ترتیب دادیم و سعی کردیم به شخصیت‌ها و فضاها جان بدهیم. در این زمان عروسک‌ها در کارگاه نسیم یاقوتی در حال ساخته شدن بودند.
خنجری با این توضیح که نمایش «جایی برای آشغال‌ها نیست» ۱۰ شخصیت مختلف دارد، تصریح کرد: طبیعتاً موقع نوشتن در نظر داشتم از ۱۰ صداپیشه و عروسک‌گردان بخواهم تا برای ساخت کار با من همراهی کنند اما با اپیدمی کرونا و لزوم محدود کردن جمع‌ها، تصمیم گرفتم کار را تنها با ۲ نفر اجرا کنیم. یعنی فقط ۲ نفر به جای همه شخصیت‌ها صحبت می‌کنند و عروسک می‌گردانند. در بعضی صحنه‌ها کار واقعاً پیچیده می‌شد مثلاً چهار شخصیت با هم حضور دارند که لازم است هم حرکت کنند و هم حرف بزنند. اما تلاش کردیم در چنین موقعیت‌هایی دنبال راه‌حل‌های خلاقانه عروسکی باشیم که با پیشنهادهایی که دوستان داشتند به‌نظرم به خوبی از پس این ماجرا برآمدیم و یک نمایش مفصل با یک گروه جمع و جور آماده شد.
وی با بیان اینکه تکنیک نمایش تاپ تیبل است و همه صحنه‌های آن روی یک میز شکل می‌گیرد، ادامه داد: با وجود تاپ تیبل بودن تکنیک نمایش اما عروسک‌ها متنوع هستند و از عروسک‌های کاغذی، باتومی، اسفنجی، دستکشی، فک‌زن و در واقع ترکیب همه اینها با رویکردی خلاقانه استفاده شده است.
خنجری با این توضیح که نمایش برای گروه سنی نوجوان تهیه شده است، اظهار کرد: ساختار متن، سفر قهرمانی ۲ شخصیت اصلی، الهام از فضاهای سینمایی که بازتابی از فضای ذهنی کاراکتر «خانم پوستر فیلم» است و شوخی‌های کلامی و تصویری موجود در کار، به‌همراه پیام مهم محیط زیستی آن، تماشای آن را برای مخاطب نوجوان دلنشین می‌کند.
وی درباره شرکت در جشنواره نمایش عروسکی، توضیح داد: جشنواره امسال شرایط بسیار خاصی دارد. تنها دلیلی که می‌شد به‌خاطر آن در این شرایط و اوضاع کار کرد، عشق به تئاتر بود ولی حضور در تمرین‌ها را به حداقل رساندیم. رفت‌وآمدها تا جایی که امکان داشت کم شد ولی بالا بودن بی‌سابقه هزینه‌ها واقعاً تهیه و ساخت کار را سخت کرده بود همچنین کم بودن زمان این فشار را بیشتر هم می‌کرد. صادقانه، چند باری در شرایط سخت به انصراف فکر کردم اما نمی‌خواستم زحمت دوستانم بی‌نتیجه بماند. امیدوارم که ستاد برگزاری جشنواره با همدلی کردن با گروه‌ها و تصمیم به پرداخت حداکثری کمک هزینه‌ها، این خستگی را از تن هنرمندانی که در این شرایط واقعاً عاشقانه کار کرده‌اند در بیاورد.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: همچنین امیدوارم تبلیغات و اطلاع‌رسانی به‌درستی صورت بگیرد تا نمایش‌ها در فضای مجازی دیده شوند. یک امکان خوبی که در شکل مجازی جشنواره ایجاد می‌شود، امکان تماشای آثار بدون در نظر گرفتن بُعد مکان و در هر نقطه ایران و احیاناً جهان است. امیدوارم زیرساخت‌های تماشای گسترده نمایش‌ها به خوبی فراهم شود و همه بتوانند کارهای موردعلاقه‌شان را تماشا کنند.
خنجری در پایان اضافه‌کرد: امیدوارم روان گلزار محمدی دوست‌داشتنی شاد و آسوده باشد و از اینکه مسئولیتی که به‌عهده گرفت زمین گذاشته نشد و به بهترین شکل توسط دوستانش در حال برگزاری است راضی و خوشنود باشد.
Δ