«جنگ خاموش» در خانه هنرمندان روی دیوار می‌رود

به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان، نمایشگاه عکس «جنگ خاموش» که شامل عکس‌هایی از سیدمهدی حسینی درباره تحریم های دارو و دلالان دارویی در کشور است، روز جمعه اول شهریورماه ساعت ۱۷ در خانه هنرمندان ایران آغاز به کار می کند.

در استیتمنت این نمایشگاه به قلم سیدمهدی حسینی آمده است: «همه‌ چیز از روزهای پایانی سال ۱۳۹۱ شروع شد ، لحظه‌ای که خبر ناگوار بیماری پدرم را شنیدم.

تشخیص پزشکان (سیروز کبدی) بود. سیروز کبدی بیماری است که در آن بافت کبد تخریب می‌شود. این بیماری علل گوناگونی دارد. سیروز کبدی گاهی ناگهانی و در مدت کوتاهی رخ می‌دهد گاهی هم مدت زمان زیادی طول می‌کشد. سیروز کبدی بیماری خطرناکی است و اگر خیلی زود اقدامات درمانی آغاز نشود ممکن است کبد به طور کامل از کار بیفتد.

نمی‌دانم چرا این بیماری به جان پدر افتاده بود. حال پدر رو به وخامت بود و ما شاهد تحلیل جسم و جان او بودیم. اما پزشکان به ما این امید را دادند که احتمال بهبودی وجود دارد. درمان پدر در حالی آغاز شد که با تغییرات اجتماعی و اقتصادی ناشی از تحریم‌های اعمال شده علیه ایران مواجه بودیم. بیماری پدر از یک سو و شرایط بد سیاسی – اجتماعی ناشی از تحریم‌ها از سوی دیگر خانواده ما را با بحران عظیمی مواجه کرده ‌بود. همزمان با تلنبار شدن کاغذپاره‌ها در سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی، بخشی از خانه نیز از حجم کاغذپاره‌هایی که نام داروهای نایابی بر آنها نوشته بود ، پُر می‌شد.

دغدغه‌ تهیه‌ داروهای نایاب و گران قیمت در آن روزهای پرتلاطم، بیماران و همراهان مستأصل را به مراکز متفاوت درمانی دولتی یا خصوصی می‌کشاند. قحطی دارو فشاری به مراتب بیشتر از خود بیماری به بیماران و خانواده‌هایشان وارد می‌کرد.

منع انجام تراکنش‌های مالی با کشورهای خارجی موجب نایابی دارو، صعود تساعدی قیمت‌ها و ورشکستگی بسیاری از شرکت‌های وارد کننده‌ دارو شده بود. ولی این تنها درد صاحبان شرکت‌ها نبود، بلکه درد طیف عظیمی از بیماران بود که سلامت و حیات خویش را در گرو تهیه‌ داروها می‌دیدند. با یک نگاه گذرا به وضعیت اجتماعی آن روزهای ایران، می‌توان پیوندی نامرئی میان مردم را مشاهده کرد که ناشی از دغدغه‌ها و رنج‌های مشترک آنها بود.

تحریم‌های دارویی ایران در دوره‌ای که هر یک روزش برای بیمار و خانواده‌اش به مثابه یک قرن می‌گذشت، جنگی خاموش و به دور از هیاهو و جنجال رسانه‌ای بود که بیماران و خانواده‌های آنان را مظلومانه قربانی دلالان تحریم‌ها کرده بود.

مجموعه‌ حاضر سعی دارد نه تنها زندگی این بیماران و دردها و رنج‌های نهانشان را به تصویر بکشد، بلکه قصد دارد به جریان‌های اجتماعی آن روزهای ایران نیز توجه داشته باشد. معضلات اجتماعی‌ که تنها یکی از جنگ‌های خاموش جامعه‌ ما در ده سال گذشته است.

در تهیه این مجموعه از کمک های محمدمهدی رحیمیان، فرهاد سلیمانی، محمد نوروزی، سعید کیائی، محمد حسین ایروانی و مرضیه شفیع خانی بهره بردم و از آنها تشکر می کنم.»