برای آموزگاری که به موسیقی ایرانی اعتبار داد/پاسداشت مردِماندگار

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان، شهرام صارمی نوازنده، آهنگساز و پژوهشگر در آستانه روز جمعه اول شهریور، رسیدن سالروز تولد استاد حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده پیشگام موسیقی ایرانی دلنوشته ای را منتشر کرد.

در دلنوشته شهرام صارمی آمده است:

«به نام زیبایی مطلق … به میمنت و خجستگی اول شهریور ماه زادروزاستاد حسین علیزاده

هرگز نمیرد آن پدری کو تو پرورید/ وان مادری که چون تو پسر زاد زنده باد (عارف قزوینی)

یکم شهریور ماه زادروز هنرمند یگانه، بی همتا، جریان ساز، نو آور و خلاق، حسین علیزاده است.

هنرمندی سخت کوش و خستگی ناپذیر که آثارش به واقع با زندگی، شادی، غم و احوالات روزگارش و هموطنانش پیوندی ناگسستنی دارد. هنرمندی که به موسیقی ایران اعتباری بس عظیم بخشیده است. هنرمندی که جوایز، القاب، نشان ها و انواع پسوند ها و پیشوندها هیچ به او نمی افزاید و در بی نیازی خویش به نغمه پردازی و خلق آثار ماندگار مشغول است. او خود را هیچ گاه از مردم جدا ندانسته و اوقات فراوانی را در کنار همین مردم کوچه و بازار می گذراند و موسیقی خود را با الهام از آنها و دانش و ذوق و خلاقیت استثنایی خود به عرصه شنیدار می رساند. او پاسخ زحمات خود را از مهر ورزی هم وطنانش گرفته و از این بابت همیشه شاکر است.

یکم شهریور ماه زاد روز بزرگمردی است که هیچگاه به سایر ابعاد زندگیش پرداخته نشده است. مهربانی، شوریدگی، عشق، مناعت طبع، افتادگی، انضباط، روحیه ستودنی، صراحت رفتار، شجاعت و… بسیاری از خصائص عالی انسانی سرلوحه های زندگی اوست.

بدون هیچ گونه تکلفی با سادگی تمام زندگی می کند. تعهدی بی نظیر در مسئولیت هایی که پذیرفته است، دارد و در حمایت از هنر جدی و مقابله با ناملایمت هایی که مدام گریبانگیر هنر موسیقی هستند با قدرت و اعتقاد تمام ایستادگی کرده و همیشه در حمایت از جریان های انتقادی در صف نخست بوده است و او آموزگاری است ارزنده که باید مدام از او آموخت و در همه حال هنرجویی کنجکاو است که از فرا گرفتن باز نمی نماند.

در ارتباطات اجتماعی، خوش سخن، گشاده روی طناز و صبور است. او با جدیت تمام و از خود گذشتگی وصف ناپذیر در چهار دهه بحرانی موسیقی با محدودیت ها، کار شکنی ها، ناملایمات موجود در جامعه و حتی برخوردهای نادرست و نامهربانی هایی از سوی بعضی از اهالی موسیقی مواجه بوده که با سر بلندی از همه این ها عبور کرده و همچنان پویا به کار ادامه است. حاصل کوشش های او در حوزه آموزش موسیقی، شیوه نوازندگی، آهنگسازی، ابداعات جدید در موسیقی؛ جریانی نوین، ارزنده و ماندگار را در موسیقی ایران پایه گذاری کرده است. با این حال لحظه ای از مطالعه، تحقیق، فراگیری و تمرین غفلت نکرده است.

زادروزش را گرامی می داریم زیرا قدر شناسی و احترام به آموزگار را از او فرا گرفته ایم. بر دستانش بوسه می زنیم که هر حرکت مضرابش از سر عشق و نوع دوستی، با اعتقاد و تعهد سیم ها را نواخته و نغمه هایش زندگی را سروده است و ما شادی و سرور، غم و ماتم، عشق، مهر و دوستی را با نغمه هایش تجربه کرده ایم. آفتاب رخش امروز زهی خوش که بتافت/ که هزاران دل از او لعل بدخشان شده است (مولوی)

شصت و هشتمین زادروزش را به موسیقی ایران، اهالی فرهنگ و هنر و موسیقی و دوستدارانش تبریک و شاد باش می گویم و برای او از صمیم قلب آرزوی سلامتی دارم.

در پایان بخشی از بحر طویل اثر هنرمند ارجمند و دوست عزیز سیروس جمالی:

تو به هر چنگ نوا/ بر لب هر نای صدا

حسرت سربسته هر چنگی و نایی/ که به هر قول بیانی و به هر نقش نشانی

تو فرازی و فرودی و برآیی زپس پردهء هر بربط و رودی که به خنیا گری این عاشق دلخسته در آغوش کشیده … .»