مدعی شق‌القمر درانجمن سینمای جوانان نیستم/اقبال بلند سینمای کوتاه

به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان به نقل از مهر، ماجرا از چند هفته پیش شروع شد، یعنی درست زمانی که سازندگان چهار فیلم کوتاه اکران شده در گروه سینمایی «هنر و تجربه» با عنوان بسته «پنجگاه» به سینما خراسان آمدند و بی‌پروا به انتقاد از انجمن سینمای جوانان ایران به‌عنوان متولی اصلی سامان‌دهی فضای فعالیت در حوزه سینمای کوتاه پرداختند، از سختی‌های همکاری با انجمن گفتند، از اینکه تنها عده‌ای خودی با این نهاد امکان همکاری دارند و البته از وجود باندی بزرگ در دل این خانواده کوچک صحبت کردند.

چند ساعتی بیشتر از انتشار این خبر نگذشته بود که روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران با فرستادن متن کوتاهی به خبرگزاری همه گفته‌های این فیلمسازان جوان را تکذیب کرد و آن‌ها را افرادی «بی‌اطلاع» خواند.

همین امر باعث شد تا از سیدصادق موسوی مدیرعامل جوان انجمن سینمای جوان دعوت کنیم تا حرف‌های او را هم در زمینه فعالیت‌های این انجمن در سال‌های اخیر بشنویم و انتقادات و ابهامات در این زمینه را صریح و بی‌واسطه با او مطرح کنیم؛ مدیری که البته می‌گوید اصلا از آن مصاحبه و آن انتقادات از عملکرد مجموعه تحت مدیریتش ناراحت نشده است.

«انجمن سینمای جوانان ایران» از آن دسته موسساتی است که قدمت زیادی دارد و جشنواره‌ای هم که برگزار می‌کند از قدیمی‌ترین جشنواره‌های سینمایی ایران است و همین قدمت اعتباری به آن بخشیده است.

با سیدصادق موسوی درباره چند و چون عملکرد این انجمن به خصوص در سال‌های اخیر به گفتگو پرداختیم که شرح بخش نخست آن را در زیر می‌خوانید:

* آقای موسوی فکر می‌کنم بهتر است از اینجا شروع کنیم؛ چندی پیش چهار جوان فیلمساز که فیلمشان در گروه «هنر و تجربه» به نمایش درآمده بود در سینما خراسان به طرح انتقادهایی پرداختند که البته با واکنش صریح انجمن سینمای جوانان ایران هم رو به رو شد. صراحتاً‌ بگویید این طرح این قبیل انتقادات صریح می‌تواند در شرایط همکاری فیلمسازان با انجمن خللی ایجاد کند؟

ابداً. هرچند آن دوستان یک سری اطلاعات غلط داشتند اما من از خواندن مصاحبه اصلا ناراحت نشدم. از همین رو هر ۴ نفر آن‌ها می‌توانند همین فردا طرح‌های بعدی خود را بیاورند تا ما بررسی کنیم. البته در همین جا باید بگویم خلاصه داستان فیلم یکی از دوستانی که گله می‌کرد، به گونه‌ای بود که اصلا نمی‌شد با ایشان برای تولید آن محتوا همکاری کرد. چراکه به هر حال ما چارچوب و اولویت‌هایی داریم.

* همیشه یکی از گلایه‌های انجمن بودجه کمی است که به این نهاد اختصاص پیدا می‌کند، اما گویا امسال از بودجه انجمن رضایت دارید؟

بودجه تولید ما نسبت به سال گذشته چهار، پنج برابر بیشتر شده است. یعنی پارسال اعتبار انجمن ۱۷ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان بوده اما امسال سازمان سینمایی ۲۱ میلیارد و ۹۰۰ میلیون تومان به ما اعتبار داده است. البته امیدواریم بتوانیم همه این اعتبارات را به طور کامل جذب کنیم چون همیشه اعتبارات به طور کامل جذب نمی‌شود.

اگر فرض بر جذب همه آن باشد ما از ۲۲ میلیارد تومان، ۷ میلیارد تومان را فقط در حوزه تولید خرج می‌کنیم که این اتفاق بزرگی است.

* چقدر از این رقم صرف پشتیبانی می‌شود؟ آفتی که همواره در سازمان‌ها و نهادهای بزرگ وجود دارد این است که بخش قابل توجهی از بودجه‌ها به پشتیبانی آن‌ها تعلق می‌گیرد.

از این ۲۲ میلیارد تومان، ۱۱ میلیارد تومان بودجه پشتیبانی انجمن در سراسر کشور است. ۱۷۱ کارمند با حقوق و بیمه در دفاتر انجمن در سراسر کشور کار می‌کنند از این حیث انجمن کم نظیر است چون یک موسسه سبک است. ما ۵۸ دفتر و ۲۲ نمایندگی در کشور داریم که در مجموع ۸۰ دفتر و نمایندگی می‌شود و آنها را با ۱۷۱ نفر مدیریت می‌کنیم. به‌طوری که تعدادی از دفاتر ما با یک پرسنل کار می‌کنند.

تمام سیاست ما این است که پول انجمن به پای حقوق و مزایای پشتیبانی خرج نشود، ضمن اینکه نرخ پرداخت دستمزدها و حقوق‌های انجمن از همه موسسات دیگر سازمان سینمایی پایین‌تر است. این فرهنگ کار انجمنی، دوستانه و بدون چشمداشت از دهه ۶۰ باقی مانده است. درواقع بسیاری از کسانی که وارد انجمن شده‌اند از مدیران گرفته تا هنرجویان بدون چشمداشت مالی کار می‌کنند. حتی بسیاری از بچه‌هایی که فیلم می‌سازند هم پول نمی‌گیرند وگرنه با این پول‌ها و حمایت‌های ناچیز ما نمی‌شود فیلم کوتاه ساخت.

بسیاری از بچه‌ها در ساخت فیلم به یکدیگر کمک می‌کنند. مثلا فیلم‌ یکدیگر را تدوین می‌کنند، تصویربرداری می‌کنند و… در عین حال دستمزد نمی‌گیرند. یعنی علاقه به کشف و تجربه در فیلم کوتاه جدی است چون آمیخته به منافع مادی نشده با این همه به نظرم انجمن یک الگوی کم‌نظیر است. چطور می‌شود هشتاد دفتر و نمایندگی در سراسر کشور با ۱۷۱ پرسنل مدیریت شود؟ البته هزینه‌های پشتیبانی ما بیش از این‌هاست اما تلاش می‌کنیم از جاهای دیگر درآمدزایی کنیم تا بتوانیم حقوق و مزایا را جبران کنیم.

* فکر نمی‌کنید با توجه به اینکه تعداد نیروهای شما کم است این شائبه ایجاد شود که انجمن سینمای جوانان ایران به راحتی می‌تواند در موسسه‌ای دیگر ادغام شود؟

البته باوجود شرایطی که به آن اشاره شد، بازهم انجمن یکی از پرجمعیت‌ترین موسسه‌های سازمان سینمایی است. به طوری که کارکنان مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، سینماشهر و فارابی کمتر از انجمن است. البته به نسبت گستردگی ممکن است این تصورات ایجاد شود ولی همه تلقی سازمان سینمایی از هیات امنایی شدن و ادغام انجمن برای این بوده است که پول بیشتر به تولید برسد، چرا که با توجه به محدودیت پول، اگر خرج‌ها مدیریت نشود، اتفاقات خوشایندی نمی‌افتد. یعنی اگر از این ۲۲ میلیارد، پول زیادی برای پشتیبانی صرف شود یک نقض غرض است چون به هرحال این یارانه‌ها باید به اهالی آن برسد. به همین دلیل تلاش کردیم تا درآمدزایی کنیم.

انحصار فیلم کوتاه مثل دهه ۶۰ و ۷۰ در دست انجمن نیست. در این سال‌ها به مدد تکنولوژی بسیاری از موضوعات تغییر کرده است. هرساله تعداد بسیار زیادی فیلم کوتاه بدون حمایت انجمن ساخته می‌شود، اما آنچه مسلم است در ۴ سال اخیر مشهورترین آثار را انجمن تولیده کرده استدوستان در حوزه‌های جشنواره‌ها هم همین گونه عمل کردند یعنی چیزی نزدیک به ۵۰ درصد هزینه برگزاری جشنواره را از سازمان سینمایی گرفتیم. در واقع تمام اعتباری که سازمان سینمایی برای برگزاری جشنواره در نظر گرفته ۲ میلیارد تومان است در حالی که هزینه برگزاری جشنواره، حداقل ۲ برابر این مبلغ است بنابراین باید تلاش کنیم تا بتوانیم اسپانسرهای دیگر پیدا کنیم.

سیاست سازمان سینمایی و آقای انتظامی این است؛ اگر بودجه کم است از اعتبارات تولید نکاهید. به همین دلیل کوچک‌سازی به این معناست که پول بیشتری به هنرمندان داده شود. ما به طور جدی باور داریم که انحصار فیلم کوتاه مثل دهه ۶۰ و ۷۰ در دست انجمن نیست. در این سال‌ها به مدد تکنولوژی بسیاری از موضوعات تغییر کرده است. البته این موضوع خوب است چون همه بچه‌ها می‌توانند از فضای فیلم کوتاه استفاده کنند. باید عنوان کنم هرساله تعداد بسیار زیادی فیلم کوتاه بدون حمایت انجمن ساخته می‌شود، اما آنچه مسلم است در ۴ سال اخیر مشهورترین آثار را انجمن تولیده کرده است.

سال گذشته ما کتابی به نام «۱۸۱۹» چاپ کردیم که نشانگر تعداد حضورهای جشنواره‌ای در سال ۹۶ بود بخشی از این حضورها به انجمن تعلق داشت، اما بخش عمده آثاری که جوایز زیادی گرفتند برای انجمن نبودند. اصرار انجمن سینمای جوانان ایران در سه چهار سال اخیر بر تولید باکیفیت‌ترین آثار بوده است، هرچند به هر ترتیب ما پارامترهای ممیزی داریم چون پول دولت را خرج می‌کنیم و برای هر مفهومی سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم چه بسا ممکن است آثاری وجود داشته باشد که ساخت آن‌ها بلامانع باشند اما از نظر ما اولویت مفهومی برای سرمایه‌گذاری نداشته باشند.

ما چند الگوی تولید هم داریم یعنی یا آثار در پیچینگ مورد پذیرش قرار می‌گیرند یا در مرحله پس از تولید روی آن‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنیم اما نباید هیچ اکرانی داشته باشند و به هیچ جشنواره‌ای نرفته باشند. ممکن است کارگردانی فیلم را در مرحله سناریو نزد ما آورده باشد و ما به لحاظ هنری و ارزش‌های زیبایی شناسانه تایید نکرده باشیم، ولی آن کارگردان به خودش اعتماد داشته و آن را ساخته باشد و ما هنگامی که نسخه نهایی را ببینیم، نظرمان تامین شود و روی آن سرمایه‌گذاری کنیم. البته باید بگویم انجمن در هیچ فیلمی بیش از ۵۰ درصد مشارکت نمی‌کند.

پنج موضوع اصلی از سوی سازمان سینمایی به‌عنوان اولویت‌های تولید اعلام شده که براساس آن‌ها، آثار باید منجر به افزایش سرمایه اجتماعی شوند. شرایط کشور به گونه‌ای است که ممکن است سرمایه اجتماعی آسیب‌دیده یا کاهش پیدا کرده باشد، بنابراین ما به سهم خود در حوزه فرهنگ و هنر باید این سرمایه اجتماعی را حفظ کنیم و درجه آن را بالا ببریم به همین ترتیب توجه به سبک زندگی، اهمیت خانواده، تمرکز بر غرور و افتخارات ملی، امید به آینده ایران، مبارزه با فساد، تبعیض، عدالتخواهی، ایجاد شور و نشاط اجتماعی اولویت‌های تولیدی ماست. البته یک نگاه انقباضی و بسته وجود ندارد که هنرمندان بگویند ما نمی‌توانیم به این موضوعات نزدیک شویم. علاوه‌بر آن ما گفتیم هفتاد درصد از ۷ میلیارد بودجه انجمن برای این موضوعات خرج می‌شود و سی درصد اعتبار باقی‌مانده ممکن است خارج از این موضوعات خرج شود. ولی آثار باید آنقدر جذابیت‌های هنری، تکنیکال و… داشته باشند که علی‌رغم اینکه مرتبط با اولویت‌های ما نیستند، بتوانند ما را مجاب کنند تا حمایتشان کنیم.

* هرچند شما اولویت‌هایتان را اعلام می‌کنید و نسبت ۷۰ به ۳۰ برای حمایت از تولیدات در نظر گرفته‌اید، اما همواره جوایز معتبر جهانی به آثاری رسیده است که در حوزه آسیب‌های اجتماعی تولید شده‌اند و این یعنی ویترین سینمای کوتاه ما تناسبی با اولویت‌های اعلامی از طرف شما ندارند!

بله چه بخواهیم چه نخواهیم فیلم‌های کوتاه زیادی به صورت باکیفیت ساخته می‌شود و به بیرون از مرزها می‌رود، در حالی که بسیاری از آن‌ها به این حمایت‌های ناچیز ما نیازی ندارند. اگر فضای همدلانه ایجاد نکنیم بسیاری از این استعدادها فرار یا آثاری را تولید می‌کنند که خیلی خوشایند نیستند. به هر ترتیب تمرکز فیلم‌های کوتاه در این سال‌ها روی آسیب‌های اجتماعی بوده است چراکه این موضوعات ظرفیت‌های دراماتیکی دارد و با توجه به زمان کوتاه می‌تواند ضربه اولیه را به مخاطب بزند. ولی اگر یک فیلم کوتاه ظاهراً تلخ باشد ولی در درون خود یک خیرخواهی، وطن دوستی، امید به آینده ایران و تلاش برای نقد مصلحانه داشته باشد، از این دسته از فیلم‌ها هم تا جایی که بتوانیم حمایت می‌کنیم. فیلم کوتاه یک بستر پر ظرفیت و شایسته توجه است.

من، تیم معاونان و مدیران انجمن ایمان داریم که ما خادم فیلم کوتاه کشور هستیم. در واقع برایمان فرقی ندارد که یک فیلم در انجمن تولید شده است یا در جای دیگر، اتفاقا اگر کسی در تولید اثرش از پول و امکانات انجمن استفاده نکرده باشد در اولویت حمایت ماستما با خیلی از دستگاه‌ها وارد گفتگو شده‌ایم و تلاش می‌کنیم مشارکت بگیریم چراکه دوست داریم بخش دولتی و نهادهای دیگر را مجاب کنیم تا از ابزار فیلم کوتاه استفاده کنند. حتی یک اثر سی ثانیه‌ای در اینستاگرام می‌تواند مصداق فیلم کوتاه باشد و فکر می‌کنیم حتما تا چند سال آینده صنعت تصویر متعلق به جریان فیلم کوتاه است، چراکه زندگی ریتم تندی پیدا کرده، تکنولوژی در حال رشد و فردیت، توسعه یافته است و آدم‌ها ساعت‌های زیادی از عمرشان را با گوشی‌های هوشمند می‌گذرانند.

بنابراین آثار بلند در این فضا نمی‌توانند چندان عرض‌اندام کنند، این در حالی است که پیش از این فیلم کوتاه برای یک جمع محدود تولید می‌شد و قرار نبود توده‌ها با آن درگیر شوند. در حالی که سال گذشته در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدیم که بسیاری از مخاطبان اصلا فیلمساز نبودند، درواقع یک فضای فرهنگی هنری ویژه در فیلم کوتاه وجود دارد که بچه‌ها به آن تعلق خاطرنشان می‌دهند. من مطمئنم که این موضوع قابل توسعه است. البته تجربه‌ای که سال گذشته در جشنواره داشتیم باعث می‌شود ما مکانیزم‌های دیگری برای جشنواره داشته باشیم و امسال می‌خواهیم به مقوله نظم و انضباط و بلیت فروشی فکر کنیم.

من، تیم معاونان و مدیران انجمن ایمان داریم که ما خادم فیلم کوتاه کشور هستیم. در واقع برایمان فرقی ندارد که یک فیلم در انجمن تولید شده است یا در جای دیگر، اتفاقا اگر کسی در تولید اثرش از پول و امکانات انجمن استفاده نکرده باشد در اولویت حمایت ماست. برای مثال پیش از این اخبار فیلم‌های کوتاه مستقل در رسانه‌ها پوشش داده نمی‌شد و ما با این موضوع برخورد کردیم و گفتیم کسی که از حمایت انجمن استفاده نکرده و در عین حال فیلمش جایزه گرفته، در اولویت توجه ماست. از همین رو در سراسر کشور هر کجا فیلم کوتاه ببینم و بتوانیم حمایت کنیم در هر شکل آن چه تولید چه پخش چه تبلیغ، این کار را می‌کنیم. مثلا همین الان بخش کمی از تبلیغات فیلم‌های کوتاه «هنر و تجربه» را می‌پردازیم که لزوما تولید انجمن نیستند و آنچه که انجمن نمی‌تواند از آن عدول کند بحث کیفیت محتواست.

* با این تفاسیر و با توجه به تأکیدی که بر روی همه‌گیر شدن و خودجوشی فعالیت‌ها در این حوزه دارید، فکر نمی‌کنید ممکن است به زودی زمانی برسد که دیگر نیازی به انجمن نباشد؟

انجمن همین امروز هم دیگر کارکرد دهه ۶۰ را ندارد؛ دهه ۶۰ برای کادرسازی وارد شد اما در حال حاضر عمده فعالیت انجمن در حوزه اعطای یارانه‌های تولید و حفظ آموزش است.

* که به‌راحتی می‌تواند به زیرمجموعه دفاتر استانی ادارات ارشاد منتقل شود…

اتفاقاً استقلال انجمن از ادارات ارشاد در طول این سی چهل سال، باعث حفظ این هویت شده است. یعنی اگر تبدیل به یک واحد اداری، کارمندی شده بود اصلا این اتفاق نمی‌افتاد اما چراغ دفاتر انجمن در مراکز استان‌ها تا پاسی از شب روشن است و بچه‌ها به نقد و گفتگو با یکدیگر می‌پردازند و این موضوعات است که باعث می‌شود خلق هنری رخ دهد. در حالی که در فضای کارمندی این اتفاق نمی‌افتد.

ادامه فعالیت‌های انجمن در نقاط محروم یکی از ماموریت‌های جدی ارشاد برای عدالت گستری و محرومیت‌زدایی است. ضمن اینکه در بسیاری از شهرهای کوچک آموزشگاه‌های خصوصی وجود ندارد. آیا هرکسی در تهران زندگی می‌کند پولدار است؟ اینطور نیست بسیاری از مستضعفان، حاشیه‌نشینان شهرهای بزرگ هستند و توان پرداخت شهریه ندارند برای مثال کسانی بودند که تقاضای تقسیط شهریه ۱ میلیون تومانی در ۱۰ ماه را دارند، این افراد عاشق سینما هستند و بعضا بسیار مستعد، ولی نمی‌توانند به آموزشگاه‌های خصوصی بروند.

یک نکته هم باید درباره حضور فیلم های کوتاه در جشنواره فیلم فجر بگویم؛ اینکه پیش از این برگزیدگان جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشن مستقل خانه سینما می توانستند به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کنند اما صنف انجمن فیلم کوتاه ایران به ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره فیلم فجر پیشنهاد تغییر مکانیزم پذیرش آثار کوتاه را به جشنواره فیلم فجر داده بود که در پی این پیشنهاد آقای داروغه زاده عنوان کردند جلسه ای در انجمن سینمای جوانان ایران شکل بگیرد از همین رو صنف انجمن فیلم کوتاه تهران، ما و آقای داروغه زاده به بررسی این ایده پرداختیم که به نظرم ایده بسیار خوبی است؛ اینکه فیلم های کوتاهی که خواهان حضور در جشنواره فیلم فجر هستند اولین اکرانشان را در آن جشنواره تجربه کنند و پیش از آن به جشنواره دیگری نرفته باشند. از همین رو مالکیت معنی این ایده با صنف انجمن فیلم کوتاه ایران است که امیدوارم با این طرح موافقت شود.

صنف انجمن فیلم کوتاه تهران به ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره فیلم کوتاه تهران پیشنهاد تغییر مکانیزم پذیرش آثار کوتاه را به جشنواره فیلم فجر داده بود. مالکیت معنی این ایده با صنف انجمن فیلم کوتاه ایران است که امیدوارم با این طرح موافقت شود.* با این عملکرد و هدف‌گذاری چرا تلاش نمی‌کنید ویترین رسانه‌ای بهتری داشته باشید؟

این نقد را می‌پذیرم. البته ۲ علت دارد؛ من از بسیاری از طرح‌ها در زمینه انعکاس رسانه‌ای فعالیت‌های انجمن، ‌ به دلیل بالا بودن هزینه‌ها استقبال نکرده‌ام چراکه تبلیغات را مصداق عملکرد اصلی قلمداد نمی‌کنم. حتی آگهی تبلیغاتی دوره‌های فیلمسازی را منتشر نمی‌کنیم در حالی که پیشتر برای این منظور تراکت و بیلبورد می‌زدند اما من در این سال‌ها برای این موضوعات پول نداده‌ام چون فکر می‌کردم باید از تبلیغات کم هزینه‌تر مجازی استفاده کنیم.

این موضوع حتی در حوزه آموزش که بخشی از درآمد ما را تامین می‌کند، وجود داشته است. ما تغییراتی در سیاست و مخاطبان داشته‌ایم به طوری که در حال حاضر نزدیک به ١٩ هزار فالوئر هدفمند در ایسنتاگرام داریم که واقعی هستند، با این وجود فکر می‌کنم باید بیشتر در حوزه تبلیغات خرج کنیم من فکر می‌کنم انجمن مثل کوکاکولاست! گاهی به خودم می‌گویم «مگر کوکاکولا هم نیاز به تبلیغ دارد» ولی می‌بینیم که بزرگ‌ترین باشگاه‌های ورزشی جهان اقدام به تبلیغ کوکاکولا کرده‌اند.

انجمن بِرَند خودش را در حوزه آموزش و تولید دارد ضمن اینکه مشابه پیوند ما و صنف را در هیچ یک از بخش‌های سازمان و خانه سینما نمی‌شود دید، یعنی بین حاکمیت و صنف یک پیوند خوب است. به هر حال انجمن وابسته به دولت است اما همه برای ارتقای فیلم کوتاه دست به دست هم می‌دهند. در جلسه‌ای که دوستان عرصه فیلم کوتاه به سینما خراسان آمده بودند مطالبی را عنوان کردند که نشان می‌داد نه از انجمن، نه صنف و نه از خانه سینما خبر ندارند یعنی معلوم بود در فضای بسته‌ای به تولید اثر هنری خود فکر کرده بودند.

ما نیاز به دیده شدن نداریم، بلکه نیاز داریم کشف بهتری کنیم. طرح امیدی که ما راه انداخته‌ایم بی‌نظیر است چون کلاس‌های رایگان آن باعث می‌شود هنرجویان تبلیغی برای دوره‌های انجمن باشند. تمام فرایند طرح امید با هزینه ۱۰ میلیون تومانی برگزار می‌شود که حداقل هزینه است، ضمن اینکه این یک تور بزرگ است که برخی را درگیر و در آن‌ها علاقه ایجاد می‌کند به طوری که ممکن است از بین آن‌ها عده‌ای در صنعت تصویر کشور مشغول شوند. بنابراین، این یک کشف استعداد است باید بگویم من در تمام این دو سه سال تلاش کردم حتی اگر شده یک گام انجمن را به جلو ببرم برای مثال همدلی ما و صنف مثال زدنی است.

* چند بار به افتخارات جشنواره‌ای فیلم‌های کوتاه در سال‌های اخیر اشاره داشتید، ‌ فکر نمی‌کنید در این افتخارات شانس هم دخیل بوده و دوره مدیریت شما در انجمن با هویت پیدا کردن فیلم کوتاه و قدرت‌گرفتن جهانی این جریان همزمان شده است…

بله همینطور است. من نمی‌گویم ما کار شق‌القمری کرده‌ایم. بلکه پیش از این یک جریان و موجی بود که ما با آن همراه شدیم، آن را دنبال کردیم و توسعه دادیم. من نمی‌گویم همه درخشش‌ها مقارن با مدیریت من اتفاق افتاده، بلکه از دوره‌های قبلی آغاز شده است. به هر ترتیب ما حامی و همراه این جریان‌های جهانی شدیم تا فیلم کوتاه ارتقا پیدا کند.

این را هم باید بپذیریم که جریان مستقل کار خودش را می‌کند ولی ما امیدواریم بتوانیم کانسپت‌ها و مفاهیمی که در اولویت ماست، در یک ظرف زیبا بسته‌بندی کنیم. یعنی کارگردان‌های درجه یکی داشته باشیم که خلاقیت هنری ویژه‌ای داشته باشند و حرف امروز ما را عنوان کنند به گونه‌ای که داوران داخلی و خارجی را جذب آثار خود کند به هر حال اولویت‌های ما درباره ایران است با این وجود می‌دانیم که این موضوع کار سخت‌تری است. ما در تولیدات خودمان تلاش می‌کنیم مفاهیم مورد نظرمان خیرخواهانه باشد حتی اگر در حوزه آسیب‌های اجتماعی مساله را طرح می‌کنیم یک نقد مصلحانه باشد و تنها انتشار تاریکی‌ها نباشد.

واقعیت این است که ما بسیاری از آثاری را که به شوراهای پیچینگ عرضه می‌شود به دلیل نداشتن تناسب با اولویت‌ها، رد می‌کنیم که البته با واکنش‌های بچه‌های فیلم کوتاه مواجه می‌شود چون سال‌های قبل انتظار داشتند هر فیلمی که خلاقانه باشد فارغ از موضوع آن، تصویب شود اما ما حالا یک جدول روشن داریم و می‌توانیم تنها یک سوم بودجه خود را صرف چنین فیلم‌هایی کنیم. با این وجود می‌دانیم که تعداد زیادی از آثار موفق در حضورهای جهانی، در بخش خصوصی تولید شده‌اند. این جریان در سینمای بلند هم وجود دارد و برای مثال فیلم‌های پرفروش برای بخش خصوصی است.

* بخشی از مطالبات شما را در حوزه اولویت‌های مورد اشاره، ‌ فیلمسازانی که آثار کوتاه‌شان در جریان جشنواره «عمار» تولید و عرضه می‌شود، ‌ می‌توانند پاسخ دهند اما هر بار که با آن‌ها صحبت می‌شود می‌گویند ما از نگاه «انجمن» غریبه‌ایم و جریان دولتی فیلم کوتاه با ما همدل نیست؛ واقعاً چنین نگاهی به این طیف از فیلمسازان دارید؟

ظرف این سه سال که بنده مسئولیت داشته‌ام حتی یک نمونه از بچه‌های عمار سراغ ندارم که سراغ انجمن آمده باشند و رد شده باشند. حتی یک نمونه از این عماریون عزیز به من مراجعه نکرده‌اند و من تعجب می‌کنم چنین احساسی نسبت به انجمن دارند. منی که به‌عنوان مدیر انجمن در اینستاگرام به همه دایرکت‌ها پاسخ می‌دهم، منی که مدام در دفترم ملاقات می‌گذارم، منی که همیشه در دسترسم، یک نمونه از پیام این دوستان را نداشته‌ام، آنها حتی می‌توانند یک نامه بنویسند، یک تلفن بزنند و مراجعه حضوری نداشته باشند اما من یک نمونه از این درخواست‌ها را هم در ظرف سه سال نداشته‌ام.

البته نمی‌دانم که آن‌ها به دفاتر در سطح کشور مراجعه می‌کنند یا نه ولی عمده سیاستگذاری، تمرکز و بودجه در تهران در ستاد مرکزی است و من حتی یک نمونه هم نداشته‌ام. اتفاقاً ما بی‌نهایت هم استقبال می‌کنیم، از خدایمان است که این بچه‌ها با اولویت‌ها کار کنند. اگر خودشان به اندازه کافی خلاق باشند که چه بهتر ولی اگر مفاهیم آنها با مفاهیم ما منطبق باشد ولی توان هنری و فنی کمتری داشته باشند ما حتما به آن‌ها کمک می‌کنیم.

ادامه دارد…