آثار نمایشگاه «طبیعت بیجان ۱+۱۲» به مثابه کودکی است که در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ همه اتفاقات را دیده، شنیده و تمام تنش‌های موجود اجتماعی و سیاسی را لمس و درک کرده است. به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان به نقل از مهر، نمایشگاه گروهی هنرهای تجسمی «طبیعت بیجان ۱+۱۲» به همت کارگروه نمایشگاه‌های انجمن هنرمندان […]
آثار نمایشگاه «طبیعت بیجان ۱+۱۲» به مثابه کودکی است که در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ همه اتفاقات را دیده، شنیده و تمام تنش‌های موجود اجتماعی و سیاسی را لمس و درک کرده است.
به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان به نقل از مهر، نمایشگاه گروهی هنرهای تجسمی «طبیعت بیجان ۱+۱۲» به همت کارگروه نمایشگاه‌های انجمن هنرمندان نقاش ایران و به کیوریتوری عیسی جباری و کوکیوریتوری رویا ارمکیان از عصر جمعه ۱۲ مهرماه در گالری‌های ممیز، زمستان، پاییز و میرمیران خانه هنرمندان ایران گشایش یافت.
در این نمایشگاه ۴٨ اثر نقاشی، ١٠٠ فریم عکس و ۳ اثر حجم و اینستالیشن از ۴۲ هنرمند به نمایش گذاشته شده است. آثاری که در این نمایشگاه روی دیوار رفتند، موضوعات سیاسی و اجتماعی ناشی از دوران جنگ را شامل می‌شوند چراکه همان طور که در متن بیانیه نمایشگاه نیز آمده، متولدان دهه ۵۰ شمسی در مورد سال‌های بین ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ آثارشان را خلق کنند.
در واقع از هنرمندان متولد دهه پنجاه خواسته شده، آنچه را که متأثر از فضای سیاسی و اجتماعی آن دوران حس کرده‌اند، خلق کنند و به همین دلیل با آثاری مواجهیم که هم از تاثیرات منفی جنگ می‌گویند و هم از موقعیت‌های اجتماعی خاص آن زمان.
رویا ارمکیان کوکیوریتور نمایشگاه «طبیعت بیجان ۱+۱۲» درباره این آثار به سینما خراسان گفت: این مجموعه از آثار هنری زبان منحصر به فرد خودش را دارد و بیشتر هنرمندان نمایشگاه، کودکی و نوجوانی خودشان را در سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷ سپری و آن زمان را کاملاً درک کردند. این هنرمندان تحت تاثیر اتفاقات سیاسی، جنگ و حوادثی از این قبیل بودند و در واقع با توجه به این تاثیرات، از طریق طبیعت بیجان این اتفاقات و تاثیرات را به نمایش گذاشتند.
وی بیان کرد: در واقع طبیعت بیجان به مثابه کودکی است که در آن سال‌ها همه اتفاقات را دیده و شنیده و لمس و تمام تشنج‌های موجود اجتماعی و سیاسی را درک کرده است و تاثیرات خاصی را روی متولدین دهه پنجاه شمسی گذاشته است.
ارمکیان در مورد «موقعیت ساخت اثر» که بخشی از نمایشگاه به شمار می‌آید نیز توضیح داد: در واقع «موقعیت ساخت اثر» مربوط به تاثیرات رادیو روی کودکان و نوجوانان آن دهه است که کودکان آن دوره، چه تاثیری از رادیو و صدای آژیر خطر و رفتن به پناهگاه و صداهای انفجارها گرفتند. تاثیری که رادیو در موقعیت ساخت اثر دارد در گوش طبیعت بیجان، مدنظر ما برای خلق اثر بود. همچنین قصدمان این بود هنرمند با خلاقیت و ابزاری که در اختیار دارد، به دوران جنگ برگردد و تاثیراتی که از لحاظ روحی و فیزیکی از رادیو و آواهای آن گرفته، در قالب فرم و فضا بیان کند.
وی که نماینده کارگروه نمایشگاه‌های انجمن هنرمندان نقاش ایران نیز فعالیت می‌کند، درباره چگونگی حضور هنرمندان در این نمایشگاه گفت: پروپوزال نمایشگاه برای همه اعضای متولد دهه ۵۰ انجمن هنرمندان نقاش ایران که با نظر کیوریتور انتخاب شدند، ارسال شد و با توجه به ژانر نمایشگاه، عیسی جباری آثار را انتخاب کرد. از ۴۲ هنرمندی که انتخاب شدند، ۲۵ نفر از اعضای انجمن هستند و ۱۷ هنرمند نیز از خارج انجمن با توجه به کانسپتی که در نظر گرفته بودیم، دعوت به حضور شدند تا مجموعه کاملی بر اساس پروپوزالی که آقای جباری نوشته بود، محقق شود.
در متن بیانیه این نمایشگاه به قلم عیسی جباری آمده است: «از چگالی معناهای اجتماعی تا انباشتگی حافظه فردی/ موقعیت ساخت اثر: رادیو بین سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷، در گوش فرم و فضا (طبیعت بیجان) چه می‌گوید. هنرمندان متولد دهه پنجاه شمسی کودکی و نوجوانی خود را در این سال ها سپری می کنند. این نمایشگاه حاصل ادراک خودآگاه و ناخودآگاه کودکان این دهه است.»
نمایشگاه گروهی «طبیعت بیجان ۱+۱۲» تا ۲۳ مهرماه از ساعت ١٣ الی ٢١ در گالری های استاد ممیز، زمستان، پاییز و استاد میرمیران خانه هنرمندان به نشانی خیابان طالقانی، موسوی شمالی، ضلع جنوبی باغ هنر میزبان علاقمندان به هنر خواهد بود.
Δ