سینما عرصه ای برای طرح نظریه و یافته های علمی است

به گزارش پایگاه خبری سینما خراسان به نقل از روابط عمومی سازمان امور سینمایی و سمعی بصری، دومین نشست تخصصی جایزه پژوهش سال سینمای ایران با عنوان «جایگاه مباحث میان رشته ای در سینمای ایران» در سالن اجتماعات دانشگاه تربیت مدرس با سخنرانی منوچهر شاهسواری، امیرحسین ندایی، حسین پاینده و رامتین شهبازی برگزار شد.

این نشست در ۲ بخش برگزار شد و در بخش نخست منوچهر شاهسواری سپس امیرحسین ندایی مباحث خود را مطرح کردند.

منوچهر شاهسواری در این نشست با اشاره به نیاز جدی سینمای ایران به بهره گیری از اندیشه های موجود در سایر حوزه های علمی، دلیل نداشتن ژانر وحشت در کشور را ضعف دانش روانشناسی بومی دانست.

وی تاکید کرد: تولید فیلم خوب با ساختارهای مناسب علمی نیاز به تولید علم خوب در دانشگاه ها و خلق تکنولوژی های بومی برای کمک به تولید فیلم دارد. سینما به عنوان آزمایشگاه علوم انسانی در مواجهه با تحولات گسترده اجتماعی بیشترین تغییرات را به خود می بیند و نیاز است که علم به همین سرعت به کمک سینما بیاید.

مدیرعامل خانه سینما در پاسخ به این سوال که چرا سینمای ایران تمایلی به بهره گیری از دیگر دانش ها ندارد، گفت: این سوال تنها از منظر بین رشته ای قابل پاسخ است. چرا که سینما مرتبط با دانشگاه است و تغذیه دانشی و علمی سینما از طریق دانشگاه و به صورت کلی منابع تولید علم باید انجام پذیرد.

شاهسواری در پایان سخنانش عنوان کرد: جهان آینده جهان تولید محتواست و در این جهان باید کمک کرد تا سینمای ایران به عنوان یک کنشگر اصلی حضور فعالانه داشته باشد.

سپس امیرحسین ندایی این مساله را مطرح کرد که سینمای ایران تمایل کمی به حوزه های میان رشته ای دارد و در این باره می شود نمونه هایی از فیلم های ایرانی و خارجی را که به این حوزه وارد شدند، مورد بحث قرار داد.

ندایی با اشاره به رشته جدید نوروسینماتیکز که پیوند میان سینما و روانشناسی است، گفت: این رشته به مطالعه فعالیت مغز در مواجهه با فیلم می پردازد و آثاری نیز با بهره گیری از این علم در سینمای جهان تولید شدند.

این استاد دانشگاه تربیت مدرس به آسیب شناسی وضعیت سینمای ایران در این خصوص پرداخت و اظهار کرد: یکی از ایرادات ما در این است که برای فیلمسازی از مشاوره دیگر حوزه های دانشی استفاده نمی کنیم و از سوی دیگر نگاه دانشگاهیان نسبت به سینمای ایران نگاه مثبتی نیست و لازم است با درک همین سینمای فعلی راجع به آن نوشت و تحلیل کرد.

بخش دوم نشست با سخنرانی حسین پاینده آغاز شد که وی نیز با مروری بر ۲ اثر ایرانی که توانسته بودند در ارتباط با دیگر دانش ها آثار موفقی را خلق کنند، بیان کرد: ادبیات نقش کمی در سینمای ایران دارد، لذا لازم است رشته ادبیات در کنار سایر هنرها در یک دانشکده قرار بگیرند تا پیوند دانشگاهی مناسبی میان آنها ایجاد شود.

این استاد دانشگاه با اشاره به نظریه روایت شناسی و نقد که در ادبیات به صورت گسترده مورد توجه است، تاکید کرد: می توان آنها را به صورت کامل به سینما انتقال داد و بهره بیشتری از آن برد.

پاینده گفت: برای رسیدن به موفقیت های بیشتر نیاز به فعالیت های بین رشته ای گسترده داریم و تا زمانی که در درون خود دانشگاه توجه به تعامل میان رشته ای وجود نداشته باشد نباید انتقادی هم به سینما در این‌باره داشته باشیم.

رامتین شهبازی نیز با مروری بر جایگاه فلسفه هنر و سینما در میان سایر علوم و مجموعه نظریاتی که از آن برای سینما شکل گرفته است، تاکید کرد: سینما از ابتدا یک امر بینامتنی بوده چرا که از پیوند علوم مختلف و در ارتباط با آنها شکل گرفته است.

استاد سینمای دانشگاه سوره به بررسی جایگاه سینما در مباحث میان رشته ای پرداخت و با اشاره به نمونه هایی از آثار بزرگان سینمای جهان که از سینما به عنوان ابزاری برای طرح نظریه استفاده کردند، بیان کرد: سینما عرصه ای برای طرح نظریه و بیان فلسفه ای از سوی تولیدکنندگان فیلم است.

سومین نشست تخصصی این دوره، روز سه شنبه ۲۸ آبان ماه ساعت ۱۶ در دانشگاه سوره با عنوان «بررسی آخرین تحولات سینمای دیجیتال» برگزار می شود.