مدیر تماشاخانه سنگلج معتقد است در شرایط بحرانی به وجود آمده به دلیل شیوع ویروس کرونا که وضعیت و افق پیش روی تئاتر نامعلوم است، قدر با هم بودن را بیشتر میدانیم. پریسا مقتدی مدیر تماشاخانه سنگلج درباره وضعیت گروههایی که در این سالن به صحنه رفته بودند با توجه به تعطیلیهای پیش آمده به […]
مدیر تماشاخانه سنگلج معتقد است در شرایط بحرانی به وجود آمده به دلیل شیوع ویروس کرونا که وضعیت و افق پیش روی تئاتر نامعلوم است، قدر با هم بودن را بیشتر میدانیم.
پریسا مقتدی مدیر تماشاخانه سنگلج درباره وضعیت گروههایی که در این سالن به صحنه رفته بودند با توجه به تعطیلیهای پیش آمده به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، به سینما خراسان گفت: شرایط پیش آمده برای همه سالنهای تئاتری مشابه است. هنوز اطلاع نداریم که فعالیتهای تئاتری در روزهای پایانی سال جاری آغاز میشود یا به بعد از تعطیلات نوروز ۹۹ موکول خواهد شد.
وی یادآور شد: در شرایط عادی و مناسب برنامه ریزی برای تئاتر سخت است حال که شرایط بحرانی است؛ زیرا تئاتر هنری زنده و وابسته به لحظه، گروه و عوامل است.
مقتدی با اشاره به اینکه با ۲ گروه نمایشی که به دلیل تعطیلیهای پیش آمده اجرایشان متوقف شده برای تمدید و جبران اجراهای از دست رفته هماهنگی لازم انجام میشود، افزود: البته این منوط به شرایط هر کدام از این ۲ گروه است زیرا امکان دارد بازیگران یک اثر تعهدات دیگری برای سال آینده داشته باشند و امکان تداوم اجرا برای گروه میسر نباشد.
مدیر تماشاخانه سنگلج درباره راهکاری برای جبران خسارت وارد شده به ۲ گروهی که در این سالن آثارشان را روی صحنه برده بودند، اظهار کرد: سعی کردیم بخش کمک هزینههای این ۲ گروه را به گونهای در نظر بگیریم که تا حدی جبران خسارت وارد شده به آنها باشد.
این مدیر، بازیگر و کارگردان تئاتر تأکید کرد: افق پیش رویمان نامشخص و نامعلوم است. قرار بود اجراهای فعلی تا شب چهارشنبه سوری روی صحنه باشند و پس از آن تماشاخانه از ۴ فروردین ۹۹ با یک نمایش متناسب با ایام نوروز فعالیت خود را آغاز کند. همچنین در تدارک برگزاری مراسمی برای روز جهانی تئاتر با همکاری شهرداری منطقه بودیم که این امر هم منتفی شد.
مقتدی در پایان سخنان خود درباره این موضوع که با اتمام شرایط بحرانی تضمینی برای حضور مخاطبان در سالنهای تئاتری وجود ندارد، تصریح کرد: این روزها ما قدر در کنار هم بودن و قدر شرایطی که پیش از این داشتیم ولی برایمان روزمره شده بود، بیشتر میدانیم. تصورم این است که وقتی آرامش به جامعه برگردد، مخاطب هم به سالن تئاتر باز میگردد.
Δ