«دختر ابریشمی» عنوان نمایشنامه‌ای است که امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نگارش آن را به عباس جهانگیریان سفارش داده است. به گزارش سینما خراسان به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، عباس جهانگیریان قصد دارد نمایشنامه «دختر ابریشمی» را به سفارش امور سینمایی و تئاتر کانون […]
«دختر ابریشمی» عنوان نمایشنامه‌ای است که امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نگارش آن را به عباس جهانگیریان سفارش داده است.
به گزارش سینما خراسان به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، عباس جهانگیریان قصد دارد نمایشنامه «دختر ابریشمی» را به سفارش امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به نگارش درآورد.
به گفته جهانگیریان این نمایشنامه داستان دختری است که مادرش را از دست می‌دهد؛ در زمانه‌ای که دخترها فرزند به‌حساب نمی‌آیند به ویژه دختری مثل شخصیت اصلی این نمایشنامه که مسایل خرافاتی مثل نحسی و بد بیاری را نیز به دوش می‌کشد. این دختر، از سوی پدر و برادرهای خود از خانه طرد می‌شود اما به‌جای غصه خوردن و انفعال با تدبیر اتفاق‌هایی را در زندگی‌اش رقم می‌زند که روزهای غمبارش را فراموش می‌کند.
وی در ادامه گفت: داستان این نمایشنامه از متون کهن اقتباس شده است اما با اصل داستان فاصله دارد و می‌توان گفت تنها نگاهی به این داستان کهن داشته، که تاکنون از ظرفیت نمایشی آن استفاده نشده است.
جهانگیریان ضرورت پرداختن به این‌گونه داستان‌ها را کم‌توجهی نوجوانان به خواندن متون کهن ادبی از جمله آثار فردوسی، عطار، بیهقی و دیگران دانست و افزود: زمانی که این داستان ها به صورت نمایشنامه یا نقل و نقالی روایت می‌شود، این پل ارتباطی کم‌کم شکل می‌گیرد و نوجوان‌ها علاقه‌مند می‌شوند.
این نویسنده حوزه کودک و نوجوان همچنین کم‌توجهی متولیان فرهنگی را زمینه‌ساز دور شدن نسل جدید از هویت تاریخی و فرهنگی خود عنوان کرد و یادآور شد: کانون می‌تواند با مشارکت صداوسیما دست به تولید و ضبط تئاتر برای کودکان و نوجوانان بزند و تئاتر را به خانه‌ها ببرد تا با استفاده از ظرفیت تلویزیون، تئاتر عادلانه در اختیار تمام بچه‌های ایران قرار بگیرد.
جهانگیریان در زمینه کمبود محتوای نمایشی برای کودکان و نوجوانان اظهار کرد: در سه دهه گذشته اتفاق خوبی در عرصه نمایشنامه‌نویسی کودک و نوجوان ایران روی نداد و بیش‌تر آثار به نوعی تکرار بود و یکی از دلایل آن شاید این باشد که برای نمایشنامه‌نویسان بااستعداد انگیزه و شرایط مناسبی فراهم نشده تا خلاقیت‌شان را بروز دهند.
وی افزود: خلاقیت و آفرینش، پدیده‌ای دلی و درونی است و تنها یک مدیر تئاتری می‌تواند توجه نمایشنامه‌نویسان را به یک ضرورت تاریخی و اجتماعی جلب و جذب و به تعبیری بسترسازی کند.
نویسنده رمان «سایه هیولا» در پایان یادآور شد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این ظرفیت را دارد که در تولید نمایشنامه و اجرای تئاتر کودک ایران پیشگام باشد.
Δ