بیژن غنچه‌پور معتقد است بازخوردهای نامناسب به نمایش سردیس‌های دومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر، ناشی از این نگاه بود که کارها باید در سطح کیفی بالا برای نمایش در سطح شهر باشند. به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی سازمان زیباسازی شهر تهران، بیژن غنچه‌پور از هنرمندان سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر از اجرای سردیس […]
بیژن غنچه‌پور معتقد است بازخوردهای نامناسب به نمایش سردیس‌های دومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر، ناشی از این نگاه بود که کارها باید در سطح کیفی بالا برای نمایش در سطح شهر باشند.
به گزارش سینما خراسان به نقل از روابط عمومی سازمان زیباسازی شهر تهران، بیژن غنچه‌پور از هنرمندان سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر از اجرای سردیس دکتر مهدی بهادری‌نژاد خبر داد و درباره آن گفت: متأسفانه به دلیل شیوع کرونا، من در این دوره نتوانستم با دکتر از نزدیک آشنایی پیدا کنم و به ملاقات ایشان بروم، البته تمام سعی خود را به کار بردم که با استفاده از فیلم‌های مستند و مصاحبه‌ها بتوانم با شخصیت این فرد برجسته بیشتر آشنا شوم.
وی افزود: یکی از نکات مثبت این دوره از سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر این بود که بین معرفی شخصیت برای سوژه و اجرای کار، یک بازه زمانی نزدیک به دو ماه زمان صرف شد. این بازه زمانی سبب شد که ما بتوانیم به مطالعه و تحقیق درباره فرد مورد نظر بپردازیم و علاوه بر آن ماکت‌سازی را نیز در برنامه کار خود قرار دهیم.
این هنرمند مجسمه‌ساز تصریح کرد: به طور حتم شناخت شخصیت سوژه در ساخت نهایی سردیس بسیار تأثیرگذار است، زیرا شباهت از جمله ویژگی‌هایی است که هر سردیس باید آن را دارا باشد و می‌توان گفت که شباهت در ساخت یک سردیس حداقل توانمندی یک هنرمند به شمار می‌رود بنابراین افزودن ابعاد تازه‌تر به اثر، تنها با شناخت بیشتر شخصیت فرد مورد نظر و تسلط بر این امر امکان‌پذیر است.
غنچه‌پور ادامه داد: در واقع یک هنرمند موفق باید بتواند که علاوه بر ظاهر، ابعاد مختلف شخصیتی فرد مورد نظر را اعم از شغل، فعالیت و بخشی از دیدگاه‌ها او را منعکس کند؛ بنابراین شناخت سوژه از جمله مباحث حیاتی و بسیار مهم در ساخت سردیس است.
وی درباره تفاوت شکل اجرایی این دوره از سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر گفت: بدیهی است که فرمت این دوره از سمپوزیوم مجسمه‌سازی با شکل همیشگی آن متفاوت است زیرا اساساً شکل و مفهوم اصلی هر سمپوزیومی بر مبنای دورهمی و تعامل هنرمندان با یکدیگر و صد البته مخاطبان شکل می‌گیرد. در واقع تبادل تجربیات و دانش‌افزایی از طریق تعامل از جمله مبانی اصلی هر سمپوزیومی است که متأسفانه در این دوره به دلیل شیوع کرونا میسر نشد. اما با توجه به اینکه کرونا یک مشکل جهانی است و تقریباً تمام دنیا با آن درگیر هستند، باید این واقعیت را بپذیریم که چاره‌ای جز برخورد اینچنینی با سمپوزیوم نیست.
غنچه‌پور تاکید کرد: تقریباً تمام کشورهای جهان به دلیل شیوع کرونا، سعی کرده‌اند که رویدادها را از طریق آنلاین و به صورت از راه دور مدیریت کنند بنابراین مساله برگزاری آنلاین سمپوزیوم امری عجیب نیست. ضمن اینکه یقیناً این شکل از سمپوزیوم مزایایی را نیز به دنبال دارد که از جمله آن می‌توان به تمرکز بیشتر هنرمندان بر آثار و فرصت طولانی‌تری که برای اجرای کارها در نظر گرفته شده، اشاره کرد.
وی درباره حواشی پیش آمده در دوره گذشته سمپوزیوم گفت: به نظر من در دوره گذشته سطح کارها بسیار متفاوت بود به نحوی که برخی از آثار شکل کیفی قابل توجهی داشتند و برخی کاملاً بالعکس بودند و روند به این شکل بود که هنرمندان جوان و پیشکسوتان همپای یکدیگر در این سمپوزیوم فعالیت کردند. نکته دیگر این است که من واقعاً لزوم برنز کردن سردیس‌ها را درک نمی‌کنم زیرا عموماً نتیجه این نوع اقدامات، دلچسب نیست و کار را با افت مواجه می‌کند.
غنچه‌پور در پایان بیان کرد: سمپوزیوم یک رویداد کوتاه مدت است که وظیفه آشنایی هنرمندان با یکدیگر و صد البته مخاطبان را بر عهده دارد بنابراین نباید انتظار داشت که کارهای اجرایی طی یک زمان کوتاه بتوانند الزاماً در شهر بهره‌برداری شوند. من معتقدم که لازم نیست تمام آثار حاضر در سمپوزیوم وارد فضای شهر شوند زیرا اساساً سمپوزیوم یک رویداد کوتاه مدت است. در واقع همین نگاه که الزاماً کارها باید در سطح کیفی بالا برای نمایش در سطح شهر باشند، سبب بازخوردهای نامناسب شده است.
سومین سمپوزیوم مجسمه‌سازی مفاخر ایران با موضوع دانشمندان کشور، این روزها با حضور ۲۱ هنرمند مجسمه‌ساز به شکل آنلاین در حال برگزاری است.
Δ