«ناتوردشت»: بازگشت باشکوه به سینمای قصه گوی کلاسیک

به گزارش سینما خراسان ، فیلم با الهام از واقعیت و اضافه شدن تخیل قصه میسازد،قهرمان و ضد قهرمان خلق میکند هرچند در پرداخت انگیزه ها و سیر و سلوک انها کمی لنگ میزند اما میتواند ما را با آنها همراه کند و مهمتر از همه تعلیق بسازد.

تعلیقی که لحظه به لحظه بر شدت آن افزوده میشود و نفس مخاطب را حبس میکند تا او را در این تجربه شریک سازد.

در سینما میتوان عیار فیلمساز را در موضاعات کوچک جستجو کرد نه بزرگ و‌ پرهیاهو،که اگر درست ساخته و پرداخته شوند،هم واقعی تر هستند و هم عمیقتر. موضوعات بزرگ بسیاری از ضعف ها رو میپوشانند و صاحب اثر و مخاطب را میفریبَند، اما بزرگی واقعی در گفتن قصه کوچک و اندازه است و مهمتر از همه ساختن حسی مبتنی بر اثر که فیلمساز ما بخوبی از عهده آن برآمده است.

ایده واقعی داستان میتوانست فیلمساز و صاحبان اثر را به بیراهه های ادا و اطوار روشنفکری و جشنواره پسند و تحقیر و ترحم شخصیت ها ببرد که خوشبختانه از آن گریخته است و قصه کوچک و اندازه خودش را با بازی های درخشان و فیلمبرداری عالی به سرانجام رسانده است هرچند میتوانیم از دوربین مدیوم کلوز زیادی فیلم که به شخصیت ها میچسبد ناراضی باشیم و از ناعدالتی هایی که در جشنواره علیه فیلم شد الخص نادیده گرفتن بازی درخشان مولویان گِلِه کنیم اما نباید بگذاریم این گوهر کمیاب سینمای به اصطلاح اجتماعی در میان شلوغی ها و هیاهو های رقبا نادیده گرفته شود.

محمدتقی کلاته ملایی