کیانوش غریب پور معتقد است رویکردی که در پوستر دوسالانه سرامیک به لحاظ تصویری باید رعایت می‌شد، ارجاع ندادن به سفالینه‌ها و حیطه کاربردی و صنعتی سفال و سرامیک بود. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی یازدهمین دوسالانه سرامیک، کیانوش غریب پور طراح پوستر این دوره از دوسالانه سرامیک درباره چگونگی طراحی […]
کیانوش غریب پور معتقد است رویکردی که در پوستر دوسالانه سرامیک به لحاظ تصویری باید رعایت می‌شد، ارجاع ندادن به سفالینه‌ها و حیطه کاربردی و صنعتی سفال و سرامیک بود.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی یازدهمین دوسالانه سرامیک، کیانوش غریب پور طراح پوستر این دوره از دوسالانه سرامیک درباره چگونگی طراحی این پوستر گفت: طراحی پوستر برای هر مفهوم و هر رویدادی یک مساله بزرگ دارد و عینیت بخشیدن به یک مفهوم است. گاهی ما تصویری برای عینیت بخشیدن به مفهومی داریم و گاهی نداریم. در طراحی پوستر دوسالانه سرامیک مساله اصلی این بود که من باید با مفهوم «خودکاوی» که شعار این دوره بینال بود کار می‌کردم.
وی ادامه داد: مهم‌تر اینکه رویکردی که در این پوستر به لحاظ تصویری باید رعایت می‌شد، عدم ارجاع به سفالینه‌ها و حیطه کاربردی و صنعتی سفال و سرامیک بود و سرامیک را به عنوان مدیوم و رویکرد هنری باید می‌دیدم. به هر حال ارجاعات زیادی برای سفال در تاریخ تصویر فرهنگی ما وجود دارد و یکی دو دوره درخشان در سفال داشته‌ایم و هر طراح گرافیکی شیفته آن فرم‌ها است و من نباید هیچ ارجاعی به آن می‌دادم.
غریب پور در ادامه با بیان اینکه خودکاوی امری کاملاً انتزاعی است، گفت: در مساله ارجاع به مفهوم خودکاوی نیز مساله این بود که بدون اینکه چیزی را صریح بگویم که مثل زبان کارتون و کاریکاتور باشد باید خودکاوی را نشان می‌دادم.
این طراح گرافیست اضافه کرد: در نهایت با اتودهایی سعی کردم فرمی بسازم شبیه یک فضای سیال که گویی از یک نقطه درونی شروع می‌شود و به نقطه درونی بر می‌گردد و در عین حال این دو نقطه به هم متصل نمی‌شود چون نمی‌خواستم رفتار متصل به هم را نشان بدهم و معتقدم خودکاوی از یک نقطه‌ای شروع می‌شود اما لزوماً به همان نقطه باز نمی‌گردد.
وی اظهار کرد: سعی کردم این فرم سیال را با ماده خط نشان بدهم و سعی کردم که شبیه یک شیء مشخص و یک پیکره فیگوراتیو نشود و معنی مجسمه را ندهد ولی در هر حال یک پیکره باشد که می‌تواند یک ارجاعی به یک فرم انتزاعی یک شیء یا موجود زنده بدهد. بر بعضی از فرم‌های منفی هم به عنوان عنصر رنگی تاکید کردم که یکی دو فرم آن ممکن است ما را یاد کلمه، ادبیات و خوشنویسی بیاندازد چرا که معتقدم کلام هم بخشی از خودکاوی است و با گزاره فکری، تصویری و کلامی مواجهه هستیم. اینها مجموع استراتژی‌هایی بود که موقع قلم گرفتن رخ داد و بقیه اتفاقی تصویری است که دیده می‌شود.
غریب پور در پایان تاکید کرد: به نظر می‌رسد طراح گرافیک مثل مهندس همه چیز را کنار هم می چیند. ما طبیعتاً به کاربرد فکر می‌کنیم یا اینکه مفهوم نباید فدای فرم شود و کار شخصی آزاد نمی‌کنیم و به عنوان یک رسانه قرار نیست تابلو بسازیم که در حیطه فاین آرت تعریفش کنیم اما گاهی خود طراح هم به عنوان اولین مخاطب با اثرش مواجه می‌شود و سعی می‌کند ببینید چقدر مخاطب اثرش به درک آنچه او خواسته می‌رسد. امیدوارم مخاطب متخصص با این پوستر ارتباط فعال برقرار کند.
Δ