مینایی به آبیِ آسمان در موزۀ رضوی

آثار نفیس میناکاری از هنرمند معاصر، در موزه‌های آستان قدس رضوی مورد استقبال هنردوستان قرار گرفت.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سینما خراسان، مسئول گنجینۀ ظروف موزۀ آستان قدس رضوی از نمایش آثار نفیسی از هنر میناکاری که به دست استاد شکرالله صنیع‌‌زاده خلق شده، در این گنجینه خبر داد.
عبدالحسین ملک‌جعفریان با بیان اینکه مرحوم استاد شکرالله صنیع‌زاده، هنرمند احیاگر میناکاری و نقاش برجسته، از هنرمندان بزرگی است که آثار زیادی از وی در حرم مطهر رضوی به یادگار مانده است، افزود: از جملۀ آثار ارزشمند وی در مجموعۀ آستان قدس، مینا و خاتم‌کاری صندوق قرآن کریم از جنس مس، چوب خاتم‌کاری‌شده، شیشه و پارچه مخمل در اندازۀ ۶۷ در ۴۴ سانتی‌متر و ارتفاع ۹۸ سانتی‌متر که بر روی آن، شعر، آیۀ قرآن و حدیث به خط نستعلیق و ثلث نگاشته شده است، شمایل میناکاری حضرت علی(ع) بر پایۀ نقره‌کاری، قدح میناکاری با نقوش اسلیمی و گل‌های شاه‌عباسی، قاب میناکاری به خط ثلث با عبارت قال الله و پنکۀ نقاشی و میناکاری است.
وی با بیان اینکه بسیاری از آثار ارزشمند این هنرمند معاصر در طول سالیان، در بخش‌های مختلف حرم مطهر رضوی استفاده می‌شده است، تصریح کرد: یک جفت درب اذن دخول میناکاری منصوب در دارالسیاده در سال ۱۳۴۷ خورشیدی، دو قاب مطلای میناکاری‌شده که کتیبۀ اذن ورود به حرم مطهر بر روی آن حک شده است، دو جفت درب نفیس میناکاری منصوب در ورودی دارالفیض به حرم مطهر در سال ۱۳۴۹ خورشیدی، دو جفت درب مطلّا و قلم‌‌زنی و میناکاری منصوب در ورودی دارالحفاظ به حرم مطهر و یک جفت درب مطلّا و میناکاری منصوب در دارالحفاظ به دارالسلام در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، از جمله دیگر آثار این هنرمند معاصر در موزۀ رضوی است.
ملک‌جعفریان اضافه کرد: بسیاری از آثار استاد در مجموعه‌های هنری و موزه‌های داخل و خارج کشور نگهداری می‌شود یا در اماکن متبرکۀ حرم ائمۀ اطهار علیهم‌السلام و امام‌زادگان طی سال‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۶۰ خورشیدی به اشکال گوناگون از جمله درب‌ها، ضریح‌ها و اشیاء، در عراق (نجف، کربلا، سامرا، کاظمین و…)، سوریه (زینبیه) و ایران (مشهد، شیراز، قم، ری و…) مورد استفاده واقع شده است.
وی در پایان یادآور شد: مجموعه‌ای از این آثار هنری و دیگر آثار صنایع دستی که به دست هنرمندان داخلی و خارجی خلق شده، در موزۀ مرکزی آستان قدس رضوی واقع در صحن کوثر حرم مطهر رضوی، پذیرای هنردوستان است.
گفتنی است که هنر میناکاری که در اواخر دورۀ قاجار به دلیل مشقّت کار، تهیۀ لعاب و پخت رنگ‌های آتشین، به نزول و رکود رسیده بود، بار دیگر از حدود سال ۱۳۱۰ خورشیدی به همت مرحوم صنیع‌زاده احیا شد که منجر به توسعۀ این هنر به عنوان یکی از رشته‌های مهم صنایع دستی ایران گردید و شاگردان زیادی زیر نظر وی پرورش یافتند.