فیلم کوتاه «شورشی» علی سلمانی، با موضوع فلسطین، در پانزدهمین جلسه اکران و نقد انجمن سینمای جوانان مشهد به بحث گذاشته شد. مجید صداقت، فیلمساز، ضمن تحسین ریتم، به چالش‌های جدی فیلم در روایت و انتخاب بازیگران اشاره کرد که مانع ارتباط عمیق مخاطب با اثر می‌شد.
فیلم کوتاه «ابله» ساخته میثم محمدخانی در پانزدهمین جلسه نقد انجمن سینمای جوانان مشهد، زیر ذره‌بین مجید صداقت، فیلمساز، قرار گرفت. این اثر، که با ایده‌ای بکر در تحول شخصیت اصلی، نویدبخش داستانی عمیق بود، در عین حال با چالش‌هایی در پرداخت دیالوگ‌ها و هدایت بازیگران مواجه شد.
مشهد، میزبان پانزدهمین جلسه اکران و نقد فیلم کوتاه بود که توسط انجمن سینمای جوانان مشهد برگزار شد. در این نشست، فیلم «کیو پینو» ساخته فرزانه قائمی‌زاده، مورد تحلیل و واکاوی مجید صداقت، فیلمساز برجسته، قرار گرفت.
پانزدهمین جلسه اکران و نقد فیلم کوتاه انجمن سینمای جوانان مشهد، میزبان “زیگورات” ساخته محمد کچویی بود. در این جلسه، مجید صداقت، فیلمساز منتقد، با نگاهی عمیق به نمادگرایی و تلاش بی‌پایان انسان برای قدرت و جاودانگی پرداخت.
نخستین جشنواره فیلم و سلامت روان با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد. این جشنواره که فرصتی برای پرداختن به مسائل سلامت روان از طریق زبان هنر بود، با استقبال هنرمندان و تولیدکنندگان محتوا روبرو شد.
فیلم «جوجه رنگی» ساخته فرید حاجی، در میان نقد کارشناسان سینما با واکنش‌های دوگانه‌ای روبرو شده است. در حالی که برخی کارگردانی و فضاسازی فیلم را ستایش می‌کنند، ضعف فیلمنامه و عدم وضوح در هدف‌گذاری اثر، از نکات مشترک انتقادات است.
سیزدهمین جلسه اکران و بررسی فیلم کوتاه سال 1404 میزبان «شیفت» بود؛ اثری از سمانه یداللهی که با فرمی خیره‌کننده و مضمونی عمیق و سیاسی، تماشاگران را به سفری تأمل‌برانگیز در دل جامعه‌ای گرفتار کشاند. این فیلم، با وجود تغییر پایان‌بندی، همچنان اثری ماندگار و پر از کنایات هوشمندانه است که از ابتدای راه تا انتها، ذهن مخاطب را به چالش می‌کشد.
در سیزدهمین جلسه اکران و بررسی فیلم کوتاه سال 1404، فیلم «برقص» ساخته پوریا دهقان، مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
«کانتور»، فیلم اکسپریمنتال محمدرضا مقیمی‌نژاد، در سیزدهمین جلسه نقد و بررسی فیلم کوتاه سال ۱۴۰۴، با حضور داوود نجف‌زاده و رهام رسولی، به چالش کشیده شد. این فیلم با رویکردی ضدپیرنگ و قاب ثابت، تحسین منتقدان را برانگیخت و به عنوان نمونه‌ای موفق از سینمای تجربی معرفی شد که مخاطب را بدون داستان صریح، با خود همراه می‌کند.
فیلم زن و بچه فیلمی تراژیک با فجایع زنجیروار بدون ظرافت گفتار است.