در فیلم «دو روز دیرتر» کلیشه‌هایی مانند مهاجرت، فرزندآوری و رباخواری به چشم می‌خورد. البته به هیچ‌کدام به صورت کامل نپرداخته، همین پرداخت نصفه و نیمه باعث سرگردانی مخاطب هم شده است.
با ریتم کُند، ساختار کشدار و یکنواخت فیلم «دروغ‌های زیبا» که هیچ گره و تعلیق و فراز و فرودی را بر نمی‌تابد، نمی‌توان استقبال و همراهی مخاطب را در زمان اکران عمومی این فیبم انتظار داشت.
تهیه کننده فیلم سینمایی ظاهر گفت: قصه این فیلم مربوط به یک جغرافیای خاص نیست و قطعا دنیا چنین مدافعانی خواهد داشت.
«شکار حلزون» روند روایی مدونی ندارد و از ساحتی آشفته در منطق روایی برخوردار است، بیشتر در شمایل از تله‌فیلمی با استطاعت تبدیل‌شدن به یک اثر مستقل سینمایی است.
فیلم «ویلای ساحلی» ساخته کیانوش عیاری اگر در جشنواره فیلم فجر شرکت می‌کرد احتمالا در بخش تجلی اراده ملی جوایزی را از اداره کل اماکن عمومی، وزارت میراث و فراجا دریافت می‌کرد. چرا که درونمایه فیلم حاوی نکات آموزشی است که این نهادها بارها درباره‌اش هشدار داده‌اند.
«ویلای ساحلی» نماینده شایسته‌ای برای کمدی موقعیت است؛ جنسی از کمدی که در غوغاسالاری کمدی شخصیت و البته تبحر خاصی که تولید این شکل از کمدی می‌طلبد، در سینمای این سال‌های ایران، تقریبا کمیاب شده است.
فیلم «ملاقات خصوصی» به عنوان یک فیلم اولی و با فروش بیش از ۳۳ میلیارد تومان در سینما و ۳ میلیارد تومان در اکران آنلاین، توانسته عنوان پرفروش‌ترین فیلم غیرکمدی سینمای بعد انقلاب را به دست آورد.
عادل تبریزی تلاش کرده تا در نخستین تجربه سینمایی خود، ساختار روایی متفاوتی از جامعه ایرانی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ به تصویر بکشد و در سایه این روایت‌گری، ضمن بیان نقبی اجتماعی، مخاطب را در مقام قضاوت قرار دهد.
شکی در این نیست که بیست درصد آغازین فیلمنامه یک سریال، می‌بایست مخاطب را به تماشای ادامه داستان علاقه‌مند کند و به اصطلاح قلاب‌های اولیه خود را برای جلب نظر تماشاگر درگیر کند.
خبر به اندازه کافی برای تمام دوستداران سینما نابودکننده بود؛ شوک شبانه بزرگی که به تاریخ سینما وارد شد.